Το απόσταγμα της βδομάδας #6

Θεέ μου και τι δεν μπορεί να συνηθίσει ο άνθρωπος
Ντοστογιέφσκι
*
Homo sum, humani nihil a me alienum puto
Είμαι άνθρωπος και τίποτα το ανθρώπινο δε μου είναι ξένο
Τερέντιος


Σκέψεις που στο μυαλό μου συγκλίνουν

Συνηθίζουμε

όπως φοβόταν ο Χατζιδάκις ότι θα συνηθίσουμε το τέρας

Εξοικειωνόμαστε με τη φρίκη
κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό...



Πέφτουμε από τα σύννεφα...
Μα ήταν παιδί ευυπόληπτης οικογένειας ...
Ο πατέρας του εξασκεί το τάδε επάγγελμα,
λες και το επάγγελμα είναι κριτήριο για να βγάλει, ή να μην βγάλει 
κάποιος εγκληματίες.

Εγώ ανατρέχω σε ανύποπτες στιγμές...

-Τι είπαμε Σπύρο θα κάνεις αν ένα παιδάκι σε πειράξει στο σχολείο;
-Θα του δώσω μπουνιά!
-Έτσι το αγόρι μου! Όχι, που θα αφήσω τον Σπυρέτο μου 
να νομίσουν ότι φοράει φούστα!

Ο διάλογος είναι αληθινός κι έγινε πριν ελάχιστες μέρες.
Ο αγαπητός μπαμπάς του πιθανόν να διαβάζει αυτά τα λόγια.
Δεν υπονοώ ότι ο άγγελός του έβαλε πλώρη για μελλοντικός εγκληματίας.

Όμως, κάθε φορά που ανεχόμαστε συμπεριφορές, 
που επιβραβεύουμε λάθος συμπεριφορές 
που χαριζόμαστε στα παιδιά μας 
στο όνομα πάντα της αγάπης
που υποχωρούμε αβίαστα
σε απαιτήσεις,
αιτήματα,
παρακλήσεις,
περνάμε
λάθος 
μηνύματα

Γιατί τη στιγμή που θα ψάχνεσαι 
"πότε έγινε έτσι το παιδί μου"
θα είναι αργά για να πιάσεις
το κουβάρι από την αρχή του!

Πιστεύεις ότι είμαι υπερβολική;

*
Η φρίκη χτυπάει καθημερινά τις πόρτες μας.
Αποτρόπαια εγκλήματα,
άρχισαν να γίνονται οικεία εικόνα μας..
Κάπου, κάτι ευθύνεται...
Ας προβληματιστούμε....

Αλλά προς θεού, μην συνηθίζουμε....

Καλή σας μέρα
Καλό Σαββατοκύριακο

@ριστέα

Το θέμα των ορίων βάζει υποψηφιότητα στα Βότσαλα για όσους 
με διαβάζουν κι εκεί.