Μπλα, μπλα... μπλόγκινγκ!

Καιρό ήθελα να καταγράψω κάποιες σκέψεις μου για το blogging,

προτού καν κάνει τη σχετική ανάρτησή της η Mia Petra,

όπου όλοι οι γνωστοί μεταξύ μας, 
λίγο έως πολύ καταθέσαμε διάφορες (και διαφορετικές)

απόψεις γύρω από το μπλογκάρισμα και κάποιοι

κοντέψαμε να φάμε και τα μουστάκια μας! Αμέ!

Και να που με αφορμή την παγκόσμια μέρα των Webloggers,

που ήταν πρόσφατα, στις 2 Μαΐου, η Mia Petra
μας ζήτησε να κάνουμε τούτη τη βδομάδα, βδομάδα του μπλόκινγκ!.

Γιατί όχι; σκέφτηκα. Να πω και τα δικά μου, που έχω φάει τα λυσσακά μου, 
να τα ξέρετε, να μην τρέχω να εξηγώ σε μέιλς, όπως γίνεται συχνά,

γιατί έχω κλειδαμπαρωμένα εδώ μέσα και σούξου, μούξου, μανταλάκια....

Πριν λίγα χρόνια οι λέξεις μπλογκ, μπλόγκερ και μπλογκάρισμα,

δεν υπήρχαν στο καθημερινό μου λεξιλόγιο.
Ω, ναι! Άγνωστες λέξεις!

Και ούτε που το φανταζόμουν εκείνη την Κυριακή του Νοέμβρη, του '10,

που παράτησα τη σφουγγαρίστρα (τα έχω πει, να μην τα λέω ξανά)
 κι έγραψα την πρώτη (αδιάφορη) ανάρτησή μου, 
ότι κάποια στιγμή θα γινόταν κομμάτι της ζωής μου τούτη η γωνιά.

Κι όμως, έγινε και δεν ξέρω αν ακούγεται κάπως, 

μα για μένα είναι κάτι όμορφο, σαν δώρο!

◙

Είναι ένα "εργαστήρι δημιουργικής (μου) απασχόλησης" ο χώρος αυτός.

Μια γωνιά που μου έδωσε πολλά και συνεχίζει 

να αποτελεί κίνητρο, για να βρίσκομαι σε εγρήγορση!
Σε δράση.
Στις επάλξεις, πώς το λέτε, εδώ στο Ελλάντα
  "τρεχάτε ποδαράκια μου"  και 
"μην πιάνεις αράχνες @ριστούλα μου" ένα πράμα!
Τώρα αν γίνεται πού και πού
σημείο εκκίνησης και δράσης και για μερικούς ακόμα, χαρά μου!
Να ξέρεις όμως, για μένα αυτό είναι το διαδικτυακό μου ημερολόγιο!
Έργα και ημέραι μιας τρελοπυργιώτισσας
που εσείς την αναβαθμίσατε σε πυργοδέσποινα (τρομάρα μου)
και από τότε ψωνίστηκε!

Που λες, για να σοβαρευτώ (γουάτ;) δεν πιστεύω ότι γράφω σπουδαία πράγματα

ή ότι έχω σπουδαία πένα. 
(Πιθανόν να μην έχω ολωσδιόλου πένα!
Γράφε, γράφε όμως σκέφτηκα, μπορεί να αποκτήσω μία. Τι; όχι;)

Δεν ενδιαφέρομαι για likes, αναγνώριση, δεν πεθαίνω για σχόλια 

επιβραβεύσεις και ωραία λογάκια.
Εντάξει! Αν όχι σε όλους, στους περισσότερους πάντως αρέσουν. 
Κι εμένα. Ιδίως στις αρχές, που ψωνίστηκα!
Τι; Θα βγάλω απέξω την ουρά μου για να το παίξω υπεράνω λες;
Αλλά δεν καίγομαι μανούλα μου! Πώς το λένε; Δεν τρελαίνομαι!

Αν ψόφαγα για όλα αυτά νομίζω θα ήμουν πιο τυπική, 

θα είχα πιο νορμάλ συμπεριφορά blogger,

θα πρόσεχα τη διαδικτυακή μου εικόνα. 
Ε; Κάνω λάθος;

Εγώ όμως έχω μια αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά ως μπλόγκερ. 

Άλλοτε ανοίγω, άλλοτε κλείνω, άλλες φορές χάνομαι από τη γειτονιά!
Τολμώ να εκφράζω τη γνώμη μου, αν χρειαστεί 
(μέσα στα πλαίσια της ευγένειας πάντα)
 Δεν κωλώνω! 

Για να ξέρεις, συμπεριφέρομαι απλά όπως νιώθω.

Όχι όπως επιθυμούν ή αναμένουν κάποιοι.
Δεν υπολογίζω την κριτική. Δεν μ' αφορά!

Ξέρω πως κάθε ένας βλέπει τα πράγματα από τη δική του πλευρά 

(λογικό φυσικά) αλλά θα πρέπει να θυμάται ότι έτσι όμως κρίνει 

και τους άλλους: από τη δική του σκοπιά.

Δέχομαι ότι σε κάποιους (τι κάποιους; πολλούς!) δεν θα αρέσω,

άλλοι ίσως πιστεύουν διάφορα για μένα, 

κάποιοι, λίγοι ίσως, με καταλαβαίνουν και θα τακιμιάσουμε περισσότερο.
Δεν με νοιάζει τι γνώμη θα έχεις... Αρκεί να μην μου την επιβάλεις
ως σωστότερη.
Εγώ θα κάμω τα δικά μου έτσι κι αλλιώς...

◙

Για μένα μπλόκινγκ είναι η παρέα!

Σε παρακολουθώ, σε διαβάζω, αναπτύσσουμε σχέσεις.

Αν αυτά που γράφω ενδιαφέρουν και κάποιον πιο έξω, ας με διαβάσει. 

Για αυτό και είναι ανοιχτό προς το κοινό και δεν το έχω ιδιωτικό 

το χώρο μου, εδώ που τα λέμε.

Αν κάποιος τα βρίσκει χαζά, ανούσια, άγευστα, σαχλά ή γλυκανάλατα,

ας με προσπεράσει. 

Είναι το πιο εύκολο!

Η συμπεριφορά μου στη γειτονιά αυτή που συνυπάρχουμε,
γιατί έτσι έτυχε, να σου πω ότι εξαρτάται κατά πολύ 
από τον διαθέσιμο χρόνο μου.
Φυσικά πάντα μέσα μου υπάρχει και η ανταποδοτικότητα,
(θα προσπαθήσω να επισκεφτώ όσους με επισκέπτονται
από ευγένεια, για να τους γνωρίσω)
μια λέξη που κάποιους τους ξένισε (ή τους ξίνισε;) 
στην προαναφερθείσα ανάρτηση της Πέτρας
 και κατά τη δική μου γνώμη
απλά δεν παραδεχόμαστε τα αυτονόητα: ότι ανταποδίδουμε επισκέψεις. 
Έρχεσαι; Θα σου ανταποδώσω.
Αν δεν έρθω, δύο-τρεις-τέσσερις φορές, δεν θα έρθεις! 
Απλά πράγματα!

Το λέω γιατί το έχω δει να συμβαίνει!
Καλέ από τότε που σταμάτησα αναγκαστικά τις γύρες στη γειτονιά,
δεν το έχεις πάρει είδηση; Εδώ μέσα πατούν όλο και λιγότεροι!.
Αυτοί που είναι πιο κοντά (μου) ή με ξέρουν από παλιά (έρχονται πια).
Αυτό βέβαια δεν ισχύει για όλους.
Αλλά τέλος πάντων μιλώ για κάτι υπαρκτό!
Έστω, στο σύνολο. 
Όχι, φυσικά και δεν είναι όλοι έτσι!



Τυχαίνει και σε μένα ν' αφήνω σχόλια όπου νιώθω ότι έχω κάτι να πω,
άσχετα αν ο άλλος δεν έρχεται ποτέ σε μένα!
Ξέρεις πόσα μπλογκς διαβάζω (και σχολιάζω) 
και δεν πατάνε ποτέ εδώ ή έρχονται μία-δύο φορές το χρόνο;
Αλλά αυτοί να ξέρεις δεν είναι οι φίλοι μου!
Φίλοι μου είναι αυτοί που όταν έχω λίγο διαθέσιμο χρόνο 
θα τον αφιερώσω σε αυτούς ακόμα κι αρλούμπες να γράψουν!
Γιατί τον φίλο μου τον δέχομαι όπως είναι!
Και θα είμαι μαζί του και στις αρλούμπες!
Γουστάρω, αφού!
Δεν με νοιάζει αν το βρίσκεις σωστό! 
Έτσι είμαι εγώ! 
☺
Πόσο χαίρομαι που τα ξεκαθαρίσαμε!
Μπα! Τι λέω ; Δεν ξεκαθαρίσαμε το κυριότερο!

Γιατί κλειδώνω τα σχόλια συχνά πυκνά,
συνήθως τις καθημερινές και ποτέ σχεδόν τις Κυριακές.



Ξεκίνησε μια φορά στο παρελθόν που ήμουν στενοχωρημένη 
και ήθελα να γράψω για να ξεσπάσω χωρίς να αναγκάζομαι
να εξηγώ γιατί είμαι θλιμμένη ή κάπως.
Συνέχισε πέρυσι το καλοκαίρι, όταν πέρασα μια πρώτη περίοδο κούρασης 
με το μπλόκινγκ, οπότε ένιωσα να θέλω να απομονωθώ,
χωρίς όμως να σταματήσω να δημιουργώ ή να γράφω.

Στην πορεία έγινε σήμα κατατεθέν μου (το μπλογκ χωρίς σχόλια)!

Αλλά τόσα δρώμενα, δουλειά, δημιουργίες, μαθήματα στο εργαστήρι
κι ένα σκυλί-παιδί, πώς θα έβγαιναν πέρα αν απαντούσα και σε σχόλια; 
Σε αναρτήσεις που δεν έχουν προβληματισμό. 
αλλά απλά κάποια δημιουργία μου, τι να λέμε διαρκώς;

◙

Δεν είναι ότι σας γράφω ή ότι δεν μου αρέσει η επικοινωνία μαζί σας.
Είναι που δεν θέλω να κουραζόμαστε κι από τις δύο πλευρές διαρκώς.
Προσωπικά δεν μου αρέσει να αφήνω αναπάντητα τα σχόλια μου,
ακόμα κι αν δεν διαβάσεις την απάντησή μου.
Ούτε θυμώνω με όσους δεν μου απαντούν στο χώρο τους.
Δεν κάθομαι να αναλωθώ σε τέτοιες σκέψεις, όταν γύρω μου συμβαίνουν 
τόσα άλλα. Φυσικά και εκτιμώ όταν ένα σχόλιο μου απαντηθεί
και πάντα περνώ και διαβάζω τις απαντήσεις σας, ακόμα και σε μπλογκς
με μουσική σαν το δικό μου, που δεν έχουν δυστυχώς ανταπόκριση στο μέιλ.


◙

Διάβασα τέλος, στα σχόλια της προαναφερθείσας ανάρτησης της Πέτρας
μια παράκληση... να αραιώσουμε τις αναρτήσεις.
Μα γιατί; 
Κανείς δεν σε υποχρεώνει να έρχεσαι, αν δεν προλαβαίνεις..
Κι εμένα κανείς δεν μπορεί να με υποχρεώσει να κάνω κάτι λιγότερο 
από αυτό που αγαπώ.

Κι έτσι είναι απλό.....
Τα σχόλια κλείνουν γιατί δεν θέλω να σε υποχρεώνω 
να αφήνεις σχόλιο ντε και καλά!
Να νιώθεις ανακούφιση που δεν χρειάζεται να γράψεις κάτι, ίσως και τυπικά.
Αν έχεις χρόνο, βλέπεις τι έκανα, και πας παρακάτω.
That's all focks!



Και κάπως έτσι θα συνεχίζω εγώ...
Μπορείς να πεις τη γνώμη σου, το σίγουρο είναι πάντως,
ότι εγώ πάλι τα δικά μου θα κάμω....

Σε ευχαριστώ πολύ που με διάβασες.
Που είσαι εδώ.
Που έχεις γίνει το παρεάκι μου.
Το εκτιμώ!

Σε γλυκοφιλώ
@ριστέα



Στο νέο μας δρώμενο ήδη 
στο χορό της αγάπης μπήκαν από χτες:

Αγία Αγάπη, 

Δημήτρης Ασλάνογλου, φιλοξενία από την οικοδέσποινα

Η θυσία, 

Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου,

στο λογισμών αραξοβόλι

Και οι μαμάδες παίρνουν άδεια, 

,Ανέσπερη , στο Σκέψεις μικρές κι ασήμαντες

στο χρόνο αφημένες

Όποια κι αν είναι η ερώτηση, 

Mia Petra, στο 

ο πιο πιστός φίλος του σκύλου

Ενώ σήμερα έχουμε:

Θα σε αγαπούσα όπως κι αν ήσουν! , 

από τη Γλαύκη, στο 

Στης Γλαύκης το...cafe'

& 

ένα υπέροχο

χαϊκού, 

απ'ο την Αριάδνη, στο only you