Μαζί με τον καφέ # 33: Επιθυμίες....

Καφεδάκι, δροσούλα και άγιος ο θεός!
Αυτά είναι τα Κυριακάτικα πρωινά που λατρεύω.
Μέχρι να γράψω την ανάρτηση του καφέ!
Γιατί μετά την κάνω, με ελαφρά πηδηματάκια, για τη λάτρα του σπιτιού! 
Είμαι άνθρωπος της συνήθειας (κακώς βέβαια) σαν το σκυλάκι μου
κι εγώ, για αυτό μάλλον και δέσαμε τόσο πολύ!
Ξυπνάμε την ίδια ώρα, κάνουμε τις ίδιες κινήσεις,
μας αρέσει να τρώμε τα ίδια και τα ίδια χωρίς να βαριόμαστε
κι αν κάτι αλλάξει από όλα αυτά .... στραβώνουμε.
(Μη δεις τις γκριμάτσες μας πόσο μοιάζουν!)

Εντάξει, εγώ προσαρμόζομαι πιο γρήγορα τελικά,
γιατί πρώτον τη φοβάμαι τη ρουτίνα και προσπαθώ να την αλλάζω
κι από μόνη μου μερικές φορές, 
αλλά και εκ των πραγμάτων, πάντα όλα αλλάζουν στη ζωή μου
κι έτσι έμαθα να εγκλιματίζομαι πολύ γρήγορα.
Αν ήθελα ας έκανα κι αλλιώς!

Παρ΄όλο που έχω μείνει μικρά χρονικά διαστήματα χωρίς δουλειά,
στη μετά το πτυχίο ζωή μου,
(πέρυσι νομίζω ήταν το μεγαλύτερο και κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο)
έχω αλλάξει τόσες δουλειές και εργασιακά περιβάλλοντα,
που έμαθα να προσαρμόζομαι μέχρι να πεις το όνομά μου!

Να, σε λίγες μέρες τελειώνει και το σχολείο (μου).
Πάλι αλλαγές στη ζωή μου...
Κι ενώ μένω ξεκρέμαστη για μια ακόμα φορά, δεν πολυσκοτίζομαι.
"Έχει ο θεός" λέω.
Και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση δύναμη παίρνω από αυτές
τις τρεις λεξούλες!



Ο νους μου είναι στο καλοκαίρι που έρχεται,
στη θάλασσα που δεν χόρτασα καθόλου το περσινό καλοκαίρι, 
γιατί η κολλητούλα μου ήταν με εντολή γιατρού στο σπίτι, ακίνητη,
 κι εγώ όσο μπορούσα δίπλα της,
στα βιβλία που δεν διάβασα τους τελευταίους πέντε μήνες,
στην ταβανοθεραπεία που αχ πόσο την έχω νοσταλγήσει,
στο ταξίδι που θα κάμω στο εξωτικό Βαρθολομιό Ηλείας, όπως και πέρυσι,
στις δημιουργίες που θα φτιάχνω χωρίς πίεση και άγχος,
να προλάβω χρόνους και ταχυδρομεία.



Αγωνία για το αύριο;
Δεν μπορώ άλλες αγωνίες χαρά μου.
Στη ζωή μου έμαθα να τα βλέπω όλα θετικά.
Να χαμογελώ ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν ούτε τα ελάχιστα...
Να ελπίζω και να αισιοδοξώ!

Αυτό που περισσότερο απ΄όλα επιθυμώ είναι να καθίσω στον κήπο μου,
με ένα παγωμένο καφέ, τα γυαλάκια μου, αυτά της στραβωμάρας πια,
το βιβλίο μου και να μην με νοιάζει το αύριο!
Μόνο ο Μαξ μου, που το έβαλε αμέτι μου χαμέτι
να καταφέρει τη τσιριμπίμ τσιριμπόμ
και δεν με έχει αφήσει 5 βράδια στη σειρά να κλείσω μάτι 
από τα ουρλιαχτά και τα κλάματα που δεν τον αφήνω να πάει 
να τη συναντήσει! Την αγαπημένη του!

Τι δεν με πιστεύεις;
Όταν τα έλεγε ο δόλιος 
ότι είναι δεν μικρός (στο μάτι) αλλά ακριβός 
σαν τα γαλλικά αρώματα ...γελούσαμε ε;
Πάρτε ντοκουμέντα το λοιπόν!

Στα άλλα μας τώρα...
Η Κοινωνία Ώρα Αγάπης παίρνει παράταση ως τις 9 Ιουνίου,
(στις 10 έχει ήδη ετοιμαστεί μία ανάρτηση έκπληξη!)
γιατί αρκετοί φίλοι μου αναφέρατε ότι ψάχνετε να βρείτε χρόνο 
και δεν βρίσκετε...
 Για αυτό σκάτε καλοί μου!
Δικοί μας οι χρόνοι, δικό μας και το δρώμενο! 
Κι εγώ θέλω να κάνω κι άλλες αναρτήσεις εξάλλου ☺

Στο μεταξύ δεν ξεχνάμε το Παζάρι Αλληλεγγύης που έρχεται
και βοηθάμε με όποιο τρόπο μπορούμε....

Εσύ θα συμμετέχεις στην
Κοινωνία Ώρα Αγάπης
τώρα που έδωσα και παράταση;
Με ιστορία, παραμύθι, κείμενο, ποίημα, δράσεις...
οτιδήποτε έχει μέσα του την αγάπη!

Εγώ πάω για κείνη τη λάτρα που σου έλεγα αγάπη μου.

Βλέπεις πέρασε και του Άγιου Κωνσταντίνου...

Οι καλές νοικοκυρές τότε ξεστρώνουν καλέ!

Καλή σου μέρα 

Σε γλυκοφιλώ
@ριστέα
--------------------------------------------------------
Διαβάστε από χτες
Η αγάπη κάνει θαύματα, 
από την ANNA Flo, στο ατενίζοντας
&

Αδέρφια! ,

από τη Μαριάννα , στον Ονειρόκοσμο

ενώ σήμερα,

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη...,

μας λέει η Memaria, στο mytripsonblog