"Τα τακούνια μου κι έφυγα!" (φιλοξενία)

Στολίστηκα! Με φουστάνι κόκκινο, τσάντα, κολιέ! Φόρεσα και γυαλί ηλίου, τα τακούνια μου κι έφυγα!

Τότε μέναμε στο σπίτι του παππού. Άνετο σπίτι, με μεγάλη αυλή. Εκεί, την ώρα εκείνη, είχαν πιάσει κουβεντούλα μαμά, γιαγιά και θεία, η μονίμως απασχολημένη μαζί μου...

"Πού πας έτσι εσύ;", με ρωτά αυστηρά.

"Είμαι μεγάλη κοπέλα", ήθελα να της πω "τελείωσα το νηπιαγωγείο", αλλά κρατήθηκα.

"Πού πας καλέ;", ρωτάει με ειρωνεία.

Κοιτάζω μαμά, γιαγιά, μήπως με υπερασπιστούν, αλλά απλώς μειδίασαν. Πήρα στροφή, λοιπόν,η κυρία, τα τακούνια μου κι έφυγα!

Είχα ξεχάσει,ωστόσο, ότι την ώρα εκείνη σχολούσαν οι μαθητές του κοντινού Γυμνασίου. "Κοίταξέ το! Φοράει τα τακούνια της μαμάς του!", ακούω ξαφνικά με γέλια τρανταχτά  -σάστισα! Σε κλάσματα δευτερολέπτου συνειδητοποίησα τη γελοιότητα της σκηνής, με εμένα πρωταγωνίστρια! Ήμουν ένα μικρομέγαλο, ένα επιρρεπές στη ματαιοδοξία νήπιο!

Δεν ξέρω, αν με νιώθετε, εγώ πάντως πήρα στροφή, τα τακούνια μου κι έφυγα!  Καθώς όμως έτρεχα, το γυαλί ηλίου στράβωσε, το κολιέ κόπηκε, οι χάντρες του μπλέχτηκαν ανάμεσα στα τακούνια, κάνοντάς με να χάσω την ισορροπία μου και σωριάστηκα με τη τσάντα αγκαλιά κραυγάζοντας "μαμαααα"  στο μέσο της αυλής.

Ενός λεπτού σιγή... Όταν αναδεύτηκα, ξέσπασα σε γοερό κλάμα, ενώ μαμά, γιαγιά και θεία διαβεβαίωναν η μία την άλλη πως δεν έπαθα τίποτα!

Μια χαριτωμένη συμμετοχή από τη φίλη και συντοπίτισσα

κι άστεγη από μπλογκ, Γιούλη, για το νέο μας δρώμενο

"Family stories"

για να ευθυμήσουμε λίγο

καθώς προβλέπεται πολύ κλάμα στις περισσότερες συμμετοχές, 

να μου το θυμηθείτε!

Από χθες έχει έχει

Οικογενειακές [εμπριμέ] ιστορίες, 

Από τη maria kanellaki, 

στο Απάγκιο της

♥

ενώ σήμερα η Σμαραγδένια μας 

έχει μια πολύ διδακτική ιστορία:

Για μια ώρα από το χρόνο σου!