Δάσος κι ερημιά....

Ζωή και θάνατος!

Όλα είναι μέσα στη ζωή.

Άλλοι γλεντούν κι άλλοι κλαίνε την ίδια, ταυτόχρονη στιγμή.

Απ' τα παράδοξα της ζωής κι αυτό ...

Την ημέρα που εγώ που τραγουδούσα και χόρευα 

έσβηνε μια αγαπημένη φωνή.

Δάσος και ερημιά για μια στιγμή, που μου φάνηκε αιωνιότητα.

Ένιωσα περίεργα.
Άσχημα που εγώ γλεντούσα.

Κι αυτό καταθέτω,

Από το στόμα του λατρεμένου ανιψιού

που κι αυτός αγαπούσε την ιδιαίτερη φωνή του Θάνου, 
ήρθε το μαντάτο.

Και αμέσως πάγωσα.

Γιατί ρε γαμώτο να υπάρχουν τόσα άδικα σε αυτή τη ζωή;
Εύχομαι απλά να έφυγε χορτάτος. Ήρεμος.
Με αγάπη γύρω του....

 η ζωή είν' στιγμές,

κύμα που σκάει σ' ακτές,

κερί που λιώνει.

Καθυστερημένο αντίο...
@

υγ: Σας ευχαριστώ από καρδιάς για τις όμορφες και πολύτιμες ευχές σας
στη χαρά του λατρεμένου ανιψιού μου....