Μαύρη, βαριά κουρτίνα έντυσε τα εντός μου
κι εγώ απλά καμώνομαι τη ζωντανή!
Ποιος το περίμενε
οι λέξεις να το σκάσουν;
Εγκαταστάθηκαν είπανε, σε νησί πολυτελείας
Είναι καλύτερα εκεί,
το δικό μου κουφάρι εμίσησαν!
Σε φαβέλες κανείς δεν μένει με χαρά
κι ελεύθερη τη βούληση
(Τόμπολα!)
Και τώρα, χωρίς λέξεις πώς θα γράψω;
Πώς θα μπορέσω να με σώσω
-αν κάτι περισώζεται ακόμα;
Πώς θα πετάξω τούτους τους τσίγκους της συμφοράς
ήλιος να μπει και να φωτοσυνθέσει;
Κι έτσι νεκρή που νιώθω
πώς θα φωνάξω
"γυρίστε πίσω ομορφιές,
σας πεθύμησα ;"
Διαβάζουμε και ψηφίζουμε στις 25 Λέξεις #9
στο Κείμενο της Μαρία Νικολάου,
ενώ γράφουμε μέχρι και 30 Σεπτέμβρη
για το Παίζοντας με τις λέξεις #9 ,
στο mytripsonblogs, της Memarias
Στις οικογενειακές ιστορίες διαβάζουμε...
Μια Κυριακή,
από την Ωραιοζήλη, στο Ένα κάθε μέρα
και
Οικογένειες με άρωμα ζεστού καφέ,
από την Αλεξάνδρα στο
a button on the moon
Στις οικογενειακές ιστορίες διαβάζουμε...
Μια Κυριακή,
από την Ωραιοζήλη, στο Ένα κάθε μέρα
και
Οικογένειες με άρωμα ζεστού καφέ,
από την Αλεξάνδρα στο
a button on the moon