16ο Συμπόσιο Ποίησης - Οι συμμετοχές, Μέρος 1ο

Αγαπημένοι φίλοι και φίλες.

Το 16ο Συμπόσιο Ποίησης, το "μαμαδίστικο" Συμπόσιο, 
όπως κάποια φίλη το αποκάλεσε,
ανοίγει τις πύλες του σήμερα για να σας προσφέρει,
ένα υπέροχο συγκινητικό ταξίδι.

Βλέπετε έδωσα τις λέξεις

μάνα - μητέρα - μαμά

λογικό λοιπόν ήταν να πλημμυρίσουμε από ...συναισθήματα!

Μπορεί η γιορτή της μητέρας να πέρασε,
μα οι εορτασμοί της νομίζω ότι της πρέπουν κάθε μέρα! 
Και αυτή η ποιητική γιορτή μας της είναι αφιερωμένη:
Στη μάνα που έχουμε, στη μάνα που είχαμε, 
στη μάνα που αγωνιούμε μην χάσουμε,
στην βιολογική μάνα, μα και στη μάνα καρδιάς.

Ποιήματα μικρά ή μεγάλα, ομοιοκατάληκτα ή μη, με μέτρο ή χωρίς,
απ'όλα είχε κι αυτό το 16ο Συμπόσιο Ποίησης.

Φυσικά οποιαδήποτε λέξη από τις τρεις που δόθηκαν κι αν χρησιμοποιούσατε,
είχατε όπως πάντα την ελευθερία να το κάνετε
είτε θεματικά, είτε συμβολικά.
Οπότε όσα ποιήματα δεν είναι ύμνοι στη μάνα δεν σημαίνει ότι 
είναι εκτός θέματος!

Σε αυτό ειδικά το Συμπόσιο:

➤Μην τρομάξετε με τον μεγάλο αριθμό συμμετοχών!
➤ Ή με τον όγκο κάποιων από αυτές!
➤Μην λιποψυχήσετε ! Φθάστε ως το τέλος!

➤Διαβάστε με τη ψυχή σας

➤Νιώστε τον πόνο του ποιητή
καθώς αγωνιζόταν να ταιριάξει τις λέξεις του...
➤Ψηφίστε όπως πάντα με τα δικά σας κριτήρια. Δεν πειράζει.
Δεν είναι κάποιος πανελλήνιος διαγωνισμός.
Ένα δρώμενο είναι για να περνάμε όμορφα.
Να διαβάζουμε δυνατές στιγμές φίλων και συνμπλόγκερς!
➤Πάρτε ανάσες. Θα σας χρειαστούν!
➤Κι ένα μαντιλάκι, προαιρετικά!

⤋

Ξαναγυρίστε.
Απολαύστε.
Συγκινηθείτε.
Ταξιδέψτε.

Στο τέλος, τυπικά και μόνο, δώστε τις ψήφους σας. 

Γνωρίζω τις δυσκολίες και σας νιώθω
Η αξιολόγηση γίνεται για τη χαρά της διαδικασίας και σύμφωνα με την
υποκειμενική άποψη των φίλων που βαθμολογούν.

Ευχαριστώ ΘΕΡΜΟΤΑΤΑ τους φίλους 
που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα, αλλά και όλους όσοι 
θα διαβάσετε και θα μπείτε στη διαδικασία να ψηφίσετε.
Το Συμπόσιο είστε εσείς!

Συγκεντρώθηκαν 29 ποιήματα, από 24 φίλους
(υπάρχουν 5 διπλές συμμετοχές κι ελπίζω 
να μην με μαλώσετε που επέτρεψα αυτή τη φορά τη 
διπλή συμμετοχή)

τα οποία μοίρασα, όπως πάντα, σε 3 αναρτήσεις. 

Η μετάβαση σε κάθε μία διευκολύνεται με συνδέσμους! 
Κι αυτή τη φορά μια φωτογραφία συνοδεύει κάθε ποίημα.

Οι όροι της βαθμολόγησης:

Αν είσαι φίλος του μπλογκ μπορείς να ψηφίσεις.

Άγνωστοι και πρωτοεμφανιζόμενοι δεν θα γίνουν δεκτοί!

ΠΡΟΣΟΧΗ!

Κι αυτή τη φορά, κρατάμε την ίδια βαθμολόγηση:

Έχετε λοιπόν τους βαθμούς 3,2,1,1,1 στα χέρια σας.

Χρησιμοποιήστε τους με σύνεση.

Υποχρεωτικά και τις 5 βαθμολογίες.

Το 3 στο ποίημα που σας γοήτευσε περισσότερο 

το 2 στο επόμενο ποίημα που σας άρεσε και τους τρεις άσους 

στις επόμενες αγαπημένες σας επιλογές.

Από αυτή τη στιγμή, έως και την 
Πέμπτη, 25 Μαΐου, 
στις 8 το βράδυ, 

διαβάζουμε, σχολιάζουμε, βαθμολογούμε.

Παρασκευή 26/05

θα έχουμε τη γιορτή λήξης 

και την ανακοίνωση του μεγάλου νικητή, 

καθώς και τον νικητή της κλήρωσης.

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι αυτή τη φορά θα έχουμε 

ένα επιπλέον δώρο, ευγενική προσφορά του γνωστού και 
αγαπητού μας φίλου, Τάσου Κάβουρα, 
που έχει φιλοξενηθεί στο μπλογκ πολλάκις.
Μετά από επιθυμία του, μεταξύ των 6 πρώτων 
που θα πρωτεύσουν στο διαγωνισμό,
θα κληρωθεί και ένα βιβλίο.


Πρόκειται για την αυτοβιογραφία ενός αγωνιστή 
της Εθνικής Αντίστασης και της Δημοκρατίας,
του Γιώργη Κάβουρα, πατέρα του Τάσου (εκδόσεις Αλφειός).
(Θα υπάρξει σχετικό αφιέρωμα όταν θα το έχω κι εγώ στα χέρια μου).
Πρόκειται για ένα ιστορικό βιβλίο,
μαρτυρία συγκλονιστική μιας εποχής δύσκολης,
 αλλά και με μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν 
τη σύγχρονη Ιστορία του τόπου μας. 
Προλογίζουν οι Μανώλης Γλέζος και Βασίλης Καραποστόλης,
ενώ περιέχει και ποιητικά αφιερώματα γνωστών φίλων μπλόγκερς,
αλλά και δικό μου.

Αφήνετε το σχόλιο σας με τη βαθμολογία σας σε αυτή την ανάρτηση.
Όλοι όσοι συμμετέχουν μπορούν (και είναι επιθυμητό) να βαθμολογήσουν,
χωρίς όμως να μπορούν να ψηφίσουν τη δική τους συμμετοχή.

Οι δημιουργοί χαίρονται με κάθε μικρό ή μεγάλο σχόλιο,
ακόμα κι αν δεν πάρουν βαθμολογία. Ο βαθμός δεν είναι ο στόχος.
(θέλω να πιστεύω). 

Ελπίζω να μην έχασα καμία συμμετοχή ,αλλά και να μην μετέφερα κάτι λάθος.

Αν δείτε εγκαίρως κάποιο λάθος, σας παρακαλώ, 

ειδοποιήστε με, να το διορθώσουμε. 

Σας θυμίζω:

Το Συμπόσιο δεν είναι επίσημος διαγωνισμός.

Είναι ένα διαδικτυακό μας δρώμενο.

Δημιουργήθηκε για τα blogs (ή τους άστεγους φίλους) με τα οποία/ους

έρχομαι σε αλληλεπίδραση. 

Οι περισσότεροι μεταξύ μας πια γνωριζόμαστε

(αρκετοί γνωριστήκαμε μέσα από το Παιχνίδι των λέξεων

του TEXNIS STORIES, πάνω στο οποίο κι αρχικά πάτησα).

Καθώς πλέον σας γνωρίζω όλους,

μπορώ να διασφαλίζω και τη διαφάνεια.

Συμμετέχουν πάντα, είτε στη δημιουργία, είτε στη βαθμολόγηση, 

μόνο φίλοι αναγνώστες.

Σας ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων.

Καλή σας ανάγνωση!

@ριστέα 

υγ: Το νου σας: μαντιλάκι να πάρετε! 😉

1.Μπισκότο κρέμα

Μπισκότο κρέμα

μία για σένα, μία για μένα.

Έτσι πάει!

Στα γέλια σκάει

εικόνα γλυκιά.

Τέρας πεινά...

Λάμια!

Μη τ'αρπάξεις το παιδί

θα σε φάει!

Ετούτη η Μάνα.

2.Μ-Α-Ν-Α

Μιλάς και γω δε σε ακούω

"Αναίσθητος είσαι παιδί μου?" απορείς

"Ναι, ναι εντάξει"  λέω και φεύγω

"Αντε σταμάτα τώρα να χαρείς"

Μετά το σκέφτομαι και μετανιώνω

Αντί να μου θυμώσεις μου γελάς

"Ντάξει ρε μάνα, έχεις δίκιο"

"Αχ θα με σκάσεις" λες,  "είσαι μπελάς!"

Μην ξεκινήσω να βγω έξω, 

Αρχίζεις πάλι τρέλες να μου λες

"Ντύσου καλά και να προσέχεις"

"Αν πάθω κάτι", λέω, "έσύ θα φταις!"

Μα όταν το βράδυ γυρίσω σπίτι

Αμέσως, σκέφτομαι, τι σου χω πει

"Να, πάρτα, μη στα χρωστάω βλάκα!"

"Αυτή η μάνα ρε, για σένα ζει..." 

3.Φιλόδοξες πτήσεις  

Ποτάμι κυλούν τα χρόνια

δε συγχρονίζομαι καλά

περνούν ξυστά σαν χελιδόνια

εγώ ακόμα στη φωλιά.

Φιλόδοξες πτήσεις

όταν τόλμησα

για να μη λαχταρίσεις

προσγειώθηκα

μη σε πληγώσω.

Έφηβη αιώνια

κάθε χρόνο

ήρθαν τα χελιδόνια,

μαμά!

Σε ξεσηκώνω. 

4. Μάνα, Μητέρα και Μαμά μου

Οι αναμνήσεις λιγοστές απ’ τα μικράτα σου.

Ευάλωτο κλαράκι εσύ.

Κάποιος στα χέρια σε κουβάλαε για να σε προστατεύσει.

Άκουες σειρήνες, μου ΄λεγες στην συμπρωτεύουσα.

και σαν σε όνειρο, τον πανικό του κόσμου με μάτια ορθάνοιχτα

                                                                                        παρατηρούσες.

Άλλη εικόνα που ΄χες απ’ τα δύσκολα εκείνα χρόνια σου,

σε μια γωνιά ενός Ιδρύματος κοιτάς σαν τρίτος άνθρωπος

τώρα τον εαυτό σου.

Έτσι κακομοιριασμένο και ψωριάρικο όπως ήσουνα,

είχες από καιρό πια χάσει την ελπίδα,

το βλέμμα της η τύχη πως σε ΄σένανε θα το ‘ριχνε.

Προσπέρασε όμως κάποτε η Ζωή τους λιλιπούτιους συγκατοίκους σου

κι άπλωσε το χέρι στη ζωή να σε τραβήξει.

Οι θύμησές σου απ’ τον άντρα της Ζωής,

σημείο αναφοράς στη μετέπειτα ζωή σου.

Με νοσταλγία και αγάπη απύθμενη πάντα γι’ αυτόν μου μίλαες…

Άλλον πατέρα εσύ δεν γνώρισες,

μα ούτε και καλύτερο να φανταστείς μπορούσες.

Στους ώμους του συνέχεια σε κουβάλαε

και αντί να σου μιλά, σου σιγοτραγουδούσε.

Πέρασες λίγα χρόνια ξέγνοιαστα κι ανέμελα,

στην οικογενειακή τη θαλπωρή που οι δύο Άγιοι σου χαρίσαν.

Τούτο της μοίρας φαίνεται, διόλου δεν άρεσε

Και της ζωής το σκηνικό να σου αλλάξει επιθυμούσε.

Έπεσες αναπάντεχα από το θρόνο που στους δυο ώμους Του βρισκότανε.

Ορφάνεψες ξαφνικά κι απ’ το τραγούδι Του

που ο γνώριμός σου λόγος ήταν ως τα τότε.

Τώρα οι θύμησες θαρρείς πιο έντονα γινήκανε και το μυαλό αλύπητα το μαστιγώνουν.

Πλύστρα η Ζωή σε ξένες σκάφες μου ΄πες, κι ένα δάκρυ κύλησε

                                                                                     απ΄ τα ματιά σου…

Συμβιβασμούς απ’ τη ζωή που ονειρευότανε για ΄σένα δεν τους δέχθηκε

τίποτα δεν ήθελε και πάλι να σου λείψει.

Και δεν σου έλειψε!

Καλοαναθρεμένη σε μεγάλωσε

παρ’ όλες τις δικές της τις στερήσεις.

Κι όσο τα χρόνια πέρναγαν μεταμορφώθηκες,

κι έγινες ένας ολόφωτος και εκτυφλωτικός για την Ζωή σου ήλιος.

Απ’ των θεών  παρέκκλινες το σχέδιο

πάνω στη γη μαζί με τους κοινούς ανθρώπους μονάχη περπατούσες.

Περνάγανε τα χρόνια και να ΄σου η μοίρα που σου ξαναχαμογέλασε!

Στο δρόμο σου ένας άλλος Άγιος σε πήρε από το χέρι.

Με γέννες τρεις βλογήθηκες κι η ομορφιά σα να γιγάντωσε.

Όχι μονάχα αυτή που στων πολλών τα μάτια ήταν ορατή, μα και εκείνη της ψυχής σου.

Στόχος και πάλι έγινες εσύ και ο πατέρας μου

από την μοίρα που κρυφά παραφυλούσε.

Να δραπετεύσεις απ’ την ύπουλη παγίδα που σου έστησε προσπάθησες

και με τον σκοτεινό του Χάροντα μανδύα έδινες μάχες.

Αρχίνησες σ’ Αγίους τάματα και οι προσευχές σου δυναμώσανε

τα δυο από τα τρία σου παιδιά να σώσεις. 

Κάποτε οι θύμησές σου έφτασαν στο τέλος τους

Και απ’ τη ζωής την κούραση προτίμησες την εύκολη τη λύση.

Μάνα, μητέρα και μαμά μου…

Έφυγες πρόωρα δίχως καθόλου να σκεφτείς τον «καπετάνιο» σου

κι ένα «γιατί?» στη θέση σου αναπάντητο απομένει.

Ένα «γιατί?» τα όπλα να καταθέσεις βιάστηκες

κι αφέθηκες στο άδοξό σου τέλος.

Εκεί…

σ’ ένα άλλο Ίδρυμα που μόνη σου επέλεξες ο κύκλος σου ΕΚΕΙ να κλείσει…

5. Η δική σου προίκα 

Μαμά το παλιό ανοιξιάτικο φουστάνι μου φθάρθηκε

Έριξαν τα γαζιά αμφίβολα ερωτηματικά

Τα κουμπιά έχασαν την επίχρυση τους βάση

(Πώς έλαμπαν θυμάσαι;

Σαν γιορτή αστεριών έλαμπαν

Στον Αυγουστιάτικο καμβά του νησιού)

Ολοκόκκινο φόρεμα της πασχαλιάς και του κεφιού

Μάζεψε στα μανίκια

Μα πιο πολύ αυτό που με λυπεί

Είναι το κόκκινο γιακαδάκι μαμά που ξεθώριασε

Ωχρό με σκουρόχρωμες κηλίδες έγινε

Σαν τα λατρευτά σου χέρια

Που τα παραμόρφωσε το στιλέτο του χρόνου

Κι όμως αυτό το ανοιξιάτικο φουστάνι

Παρά τη φθορά του δεσπόζει ακόμη στη ζωή μου

Βελτιώνει τη φορά των ονείρων μου

Σε θυμίζει!

Συχνά πυκνά το πλένω

Σιδερώνω το φαρδύ φιόγκο της μέσης

Ράβω με κλεφτές βελονιές τη χειροποίητη δαντέλα

Προσέχω τις πιέτες μην και ξεφύγουν

Κι ύστερα μαμά

Στο φως το αφήνω να μιλάει με τα γαρύφαλλα

Να χαιρετά το σγουρόκλωνο άρωμα σου

Γιατί πάντοτε μοσχομύριζες μαμά

Έκλεινες μες στα μάτια σου γιασεμιά

Τα μαγουλά σου λούζονταν στο κίτρο

Και τα μαλλιά σου -όμοιες μεταξοκλωστές-

Ευώδιαζαν πράσινο σαπούνι και σταχτόνερο πλύσης

Μ' αυτά τ' αρώματα με μάγευες μαμά

Με ξελόγιαζες τ' απομεσήμερα κυρίως

Τότε που με έπαιρνες απ' το χέρι και με πήγαινες

Στους μεθυσμένους αμπελώνες και στους κήπους

Μύρα να αντλήσουμε κεντράδια και σφιχτόδετα τσαμπιά

Να γεμίσει το τσίγκινο πιάτο των φτωχών

Γλυκό ψωμί αγκαθωτά αγκιναράκια και τσακιστές ελιές

Για όλα φρόντιζες μαμά

Για το καρβέλι για το υνί για το χαμόγελο για τη φωτιά

Ξερόκλαδα μάζευες κι έφτιαχνες

Στεφάνια γελαστά κουκλάκια καλάθια και σταυρούς

Άνοιγες τα σεντούκια κι ακουμπούσες

Τα πλουμιστά υφαντά των πρωινών ωρών

Ύπνο δεν χόρταινες μαμά

Λαγοκοιμόσουν μην κι έρθει ο μέγας αστερισμός

Χρυσάφια να αποθέσει στο παραγώνι μας

Μη τυχόν και διαβούν εκείνα τα άσπρα πουλιά

-Που ανθρώπινη λαλιά είχαν-

Τα μυστικά της μοίρας να σου πουν

Πως τα καρτερούσες...

Για όλα γνοιαζόσουν εσύ 

Για το σαπούνι τη σπορά την πλύση την ανεμόσκαλα

Την καλή μουριά που ξέραινες τα σύκα

Να μην μας βρει ο χειμώνας χωρίς γλύκισμα δικό σου

Γι αυτό σ' αγαπούσα

Γι αυτό θα σ' αγαπώ για πάντα

Κι ας φθάρθηκε το καλό μου φουστάνι

Κι ας ξεγελάστηκες πως το μαγκάνι του χρόνου δεν θα το άγγιζε

Εσύ μου έμαθες να υπομένω να μάχομαι και να γεύομαι

Να δένω σμιχτά τα χέρια

Σαν τους ωραίους φιόγκους της Κυριακής

Πριν ακόμα ηχήσει η πρώτη καμπάνα! 

Εδώ τελείωσαν οι πρώτες 

5 συμμετοχές.

Για τις συμμετοχές 6-17 πάτησε ►εδώ.

Για τις συμμετοχές 18-29 πάτησε ►εδώ.