Ροβόλησα στα δύσκολα καλέ μου (Παίζοντας με τις λέξεις #11)

πηγή

Η ασημένια αχλή του φεγγαριού φωτίζει απόψε

 Τα κατάφορτα με μύδρους λόγια σου

Η φωνή σου φθάνει κρυστάλλινη στη σκέψη μου 

Κι εγώ -αχ και να'ξερες μόνο- δεν την αποφεύγω

Μιλάς για δρόμους που δεν τόλμησα να περπατήσω

Για δρόμους που ξεστράτισα 

Για σταυροδρόμια που στάθηκα μπροστά τους νωθρή

Και γύρισα πίσω

Ταπεινωμένη

Για όνειρα που μπλέχτηκαν στα συρματόσχοινα του νου 

Και φυλακίστηκαν για πάντα.

Για την ατολμία μου με μέμφεσαι.

Και με σιγουριά με κατηγορείς για λιποταξία.

Γελάς, γιατί φρονείς ότι κέρδισες

Το σπλαχνικό φως του φεγγαριού φωτίζει 
Αχνά το πρόσωπό μου

Χαμογελώ

Γιατί εγώ γνωρίζω

Εγώ στηρίζω τις επιλογές μου

Δεν λοξοδρόμησα ανώφελα

Δεν ήμουν ρίψασπις ως τώρα στη ζωή μου

Βράχος στάθηκα απέναντι στις κάθε λογής σειρήνες 

Της καλοπέρασης και του άκοπου βίου

Όχι άπραγη!

Ροβόλησα στα δύσκολα καλέ μου

Κατάβαση στα σκοτάδια μου τόλμησα

Τους δαίμονες μου ζητώντας να αντιμετωπίσω

Κι όταν θα βρω αυτό που αναζητώ

Ξημέρωμα πιστεύω πως θα έρθει και γαλήνη

Φρονώ ότι τότε θα έχω κερδίσει

@ριστέα

Αυτή ήταν η πρώτη από τις δύο συμμετοχές μου στο 
Παίζοντας με τις λέξεις #11
που ακούραστα και με αγάπη περισσή διοργανώνει η 
Μεμαρία μας στο mytripsonblog,
παίρνοντας τη σκυτάλη του Παιχνιδιού από τη Φλώρα και 
το ΤEXNIS STORIES.
Ευχαριστώ πολύ πολύ όσους το ξεχώρισαν.

Ακολουθεί στην επόμενη ανάρτηση η δεύτερη συμμετοχή μου !