Η Κλαίρη Καρλάτου Καραπιπέρη από μικρή ονειρευόταν να ζει στη θάλασσα, σε μια μικρή αχυρένια καλύβα, ψαρεύοντας σαργούς που λατρεύει και κάνοντας ηλιοθεραπεία.
Αντ' αυτού, η ζωή τη βρίσκει δίπλα στο τζάκι, τυλιγμένη σε μια γούνινη κουβέρτα, πίνοντας ανελλιπώς αψέντι, να πληκτρολογεί τις κρύες νύχτες του ατελείωτου χειμώνα ιστορίες, που φιλοδοξούν να γίνουν σενάρια για τη μεγάλη οθόνη.
Οι ήρωες της είναι άντρες, γυμνοί, μυώδεις, ηλιοκαμένοι που δρουν και διαπρέπουν στα νερά της Μεσογείου- ό,τι της λείπει δηλαδή στο μακρινό Μπέργκεν της Νορβηγίας, στο οποίο ακολούθησε τον μετανάστη σύζυγό της.
Η ίδια βγάζει τα προς το ζην διδάσκοντας Ελληνικά στα ελληνόπουλα του Μπέργκεν και παράλληλα προωθώντας με το έτσι θέλω τους ήρωες της, προς κάθε κατεύθυνση!
Της αρέσει να μαγειρεύει στραπατσάδα, να πλέκει κασκόλ για τον σύζυγο, και να ονειρεύεται.
Θέλει να ζήσει κάποτε, όχι στη θάλασσα πια, αλλά σε μια φάρμα στα Τρίκαλα, απ' όπου κατάγεται, φυτεύοντας βιολογικά φασόλια.
Οδηγεί τρισάθλια, τραγουδάει μόνο στο μπάνιο, αλλά τουλάχιστον είναι άσος στην μπιρίμπα.
Οι επιτυχίες της κυκλοφορούν στη Νορβηγία και σε βιβλία (μέχρι να γίνουν ταινίες) από την H. Aschehoug & Co. (W. Nygaard).
Στην Ελλάδα μόλις κυκλοφόρησε το πρώτο βιβλίο της "Το Γαϊδουράγκαθο" από τις εκδόσεις Νεφέλη.
Σε αυτό το 12ο Παίζοντας με τις λέξεις
(προφανώς και η αρίθμηση αφορά παιχνίδια που έχουν διεξαχθεί
στο μπλογκ Mytripsonblog της Μεμαρίας,
καθώς το Παιχνίδι μας υφίσταται από το 2012, σε μια ιδέα της Φλώρας,
οι ζητούμενες λέξεις (στο κείμενο με κόκκινο, όπως πάντα)
δεν με ενέπνεαν με τίποτα,
να πάω στο προφανές
(μετανάστης και θάλασσα σε πήγαιναν εύκολα στο προφανές)
μου ήταν κομματάκι.... απλό και τετριμμένο,
κι εγώ (τρομάρα μου) έχω συνηθίσει στα δύσκολα,
οπότε είπα να το παίξω “κουκουρούκου” και να δώσω -χωρίς αιδώ καμία-
ό,τι να' ναι σε συμμετοχή και να μην τα πολυλογώ
κάπως έτσι βγήκε η “Κλαίρη Καρλάτου Καραπιπέρη”.
Το ότι δεν εκτιμήθηκε το χιούμορ μου, (το ποιο;) ουδόλως με κόφτει,
ούτε εγώ θα το εκτιμούσα... αφού υπήρξαν συμμετοχές που ένιωσα
πραγματικά την ανάγκη να υποκλιθώ
Να συμπληρώσω εδώ, έτσι για την ιστορία, η επιλογή της Νορβηγίας
δεν ήταν τυχαία.
Πρόσφατη Έρευνα της Eurostat (την οποία μας δίνει ο ΟΣΔΕΛ)
και η οποία αναζητούσε τo ποσοστό των ανθρώπων που έχουν διαβάσει
τουλάχιστον ένα βιβλίο τον περασμένο χρόνο, αλλά και το ποσοστό εκείνων
οι οποίοι έχουν διαβάσει 10 ή περισσότερα βιβλία το ίδιο χρονικό διάστημα
ανάμεσα στα άλλα έδειξε (πηγή) :
►Στην Ελλάδα το ποσοστό των ανθρώπων που διάβασαν πάνω από 10 βιβλία
τον χρόνο (ηλικίες 25-64) ήταν 7,8%.
Πρόσφατα στοιχεία από τη Νορβηγία υποδεικνύουν ότι η αναλογία
ατόμων ηλικίας άνω των 15 ετών που διαβάζουν τουλάχιστον 10 βιβλία
βρίσκεται στο 40% το 2015 –μακράν το υψηλότερο ποσοστό–
αριθμός που είναι εντυπωσιακός, εάν λάβουμε υπόψη την καθοδική τάση
των τελευταίων χρόνων σε πολλές χώρες.
►Αυτοί που διάβασαν τουλάχιστον ένα βιβλίο στη χώρα μας είναι 48,8%.
(Μην χαίρεστε 😝 )
Η Ισλανδία(93%), η Νορβηγία (90% με διαφορετικό εύρος) και η Σουηδία(83,5%) βρίσκονται στην κορυφή της γενικής κατάταξης, ακολουθούμενες από το Λουξεμβούργο(81,9%), τη Φινλανδία(79,3%), την Εσθονία(75%),
την Αυστρία(74,8%), και τη Γερμανία(72,83%).
Με τις υγείες μας!
Και ξέρετε... Τώρα τα Χριστούγεννα
αγοράστε στα παιδιά τάμπλετς, κινητά, γκατζετάκια...
Τι; Βιβλία; Πού ακούστηκε;
Βιβλία μπορούν να πάρουν όλο το χρόνο! 😂
Βιβλία μπορούν να πάρουν όλο το χρόνο! 😂
Στο βιβλίο που μόλις εκδόθηκε της Marie Bonnafé,
τονίζεται, με βάση πολύχρονη έρευνα σε
παιδιατρικά κέντρα, παιδικούς σταθμούς και οικογένειες,
πως η ανάγνωση στα πολύ μικρά παιδιά, όταν είναι καθημερινή,
έχει εντυπωσιακά αποτελέσματα στη γενικότερη ανάπτυξή τους
και βέβαια στη σχέση που αναπτύσσουν με το βιβλίο αργότερα.
(απόσπασμα από το εξαιρετικό άρθρο της Βενετίας Αποστολίδου
Μπείτε στον κόπο να το διαβάσετε ...αξίζει!)
Αυτά από μένα.
[Στο εργαστήρι κλεισμένη, ως το γνωστό, μικρό ξωτικό του Άγιου,
εργάζομαι πυρετωδώς για να συνεισφέρω κι εγώ,
όπου κι όπως μπορώ, χωρίς τυμπανοκρουσίες☺]
Σας φιλώ
@ριστέα
Σας φιλώ
@ριστέα