#Νοέμβρης (Απολογισμός ευγνωμοσύνης)

 

Η λέξη που χαρακτήρισε τον Νοέμβρη μου και γιατί:
Βασικά ο Νοέμβρης μου κόπηκε στα δύο!

Οι 15 πρώτες μέρες είχαν στολισμούς και εορτασμούς 

στο πυργόσπιτο 

(είχα και την επέτειο φιλίας, ανάμεσα σε άλλες επετείους, με το Αφρούλι μου,

την 18η παρακαλώ, με το παραδοσιακό τραπέζι μας)

οπότε πιο ταμάμ λέξη από το Επέτειοι δεν έχει,

το δεύτερο μισό όμως είχε την 6η χήμειο, οι πόνοι κυριάρχησαν,

οπότε η λέξη που ταιριάζει είναι ουρλιαχτά,

γιατί θα μείνουν αξέχαστα τα ουρλιαχτά και τα βογκητά μου 

όπως αξέχαστος θα μου μείνει ο ανάστατος Μαξ, 

που δεν έκλεισε κι αυτός μάτι μαζί μου,

σ' ένα από αυτά τα αξέχαστα βράδια της ζωής μου!

Ένιωσα ευγνώμων τον Νοέμβρη:

Για τον Μαξ! Χωρίς πλάκα!

Έχει ζήσει μαζί μου τα πάντα.

Κάθε φορά που έχω ταξίδι στην Αθήνα, ξυπνάει κι αυτός,

θέλει δε θέλει, 

από τα άγρια μεσάνυχτα και μετακομίζει στο παγωμένο χαγιάτι των δικών μου,

μέχρι να ξυπνήσει κάποιος και να τον βάλει μέσα, στα ζεστά,

χωρίς να μπορώ να του εξηγήσω το γιατί,

με ακούει να ουρλιάζω, να βογκάω,

με βλέπει να ζορίζομαι, να ζαλίζομαι (26 αιματοκρίτη έφθασα, βλέπετε!)

να πέφτω κάτω -κάθε 10 βήματα- και ο δόλιος είναι εκεί, 

ζει τα πάντα μαζί μου,

τρίβεται πάνω μου, με κοιτάζει με θλίψη στα ματάκια του,

γυρίζει γύρω μου σαν να θέλει να βοηθήσει

και αχ, που να 'ξερε, βοηθάει και μόνο με όλη του τη στάση!

Τις μέρες τις δύσκολες έχει κατάθλιψη.

Τις μέρες τις καλές χοροπηδάει!

Ο Μαξ, τέλος, έχει ενσυναίσθηση! 🤣

Α, δεν γίνεται, η επόμενη ανάρτηση είναι δική του! 

Ξέρετε, ο Ατρόμητος Μαξ σε νέες περιπέτειες, 

πώς ζει την περιπέτειά μου, ετσετερά!

Το τραγούδι που άκουσα περισσότερο αυτό τον μήνα:

Iko Iko! 

Γιατί; Μα ακούστε το (όσοι δεν το γνωρίζετε)! 
Δεν γίνεται να το ακούσεις και να μην θες να το χορέψεις!

Εντελώς καλοκαιρινό τραγούδι, μα τι κάνω νορμάλ εγώ 

για να πάνε και τα ακούσματά μου το ίδιο; 🤣

(Εννοείται, τα χριστουγεννιάτικα τραγούδια καλά κρατούν!)

Το quote του μήνα:

Επιβίωση για την ώρα!

Θα έρθει και η ώρα της αναγέννησης και της απόλαυσης!

Αλλά για την ώρα, οικονομία δυνάμεων, αναμονή κι ελπίδα!

Θα επιβιώσω! 

Τελευταίες σκέψεις:

Με είπατε κάποιοι τρελή! 
Δεν έχετε κι άδικο! 

Μέσα σε τόση ταλαιπωρία, πόνους και κατάπτωση 

εγώ κόντρα σε όλα βγάζω Συμπόσιο!

Το 31ο!

Πόσο άρρωστη είμαι τελικά; 🤣

Αλλά, να, είναι που ήθελα λίγη αίσθηση κανονικότητας, 

και τι πιο κανονικό από το Επετειακό, χριστουγεννιάτικο Συμπόσιό μας;

Για τον ίδιο λόγο, στόλισα το μπλογκ, 

στόλισα το πυργόσπιτο

και συνεχίζω τις δημιουργίες μου, με αργούς ρυθμούς κάποιες φορές,

αλλά συνεχίζω,

γιατί τίποτα δεν θέλω να είναι αλλιώς!

Αυτά για αρχή, θα καλύψουν τα δώρα που θέλω να κάνω:

Και φυσικά, όσο μου το επιτρέπει η κατάστασή μου, 

συνεχίζω...

Σας χαιρετώ από το μικρόκοσμό μου και το εργαστήρι μου,

αφού δεν κυκλοφορώ έξω, για ευνόητους λόγους.

 

Καλό Δεκέμβριο να έχουμε!

@ριστέα

ps:Συνεχίζω το περσινό δρώμενο της Μαρίνας

από το μπλογκ, Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή.

"Απολογισμός ευγνωμοσύνης" 

στο τέλος κάθε μήνα πλέον.

ps2: 07/12 η επόμενη χήμειο. Οπότε, ως τις 12/12 περίπου, 

αν μου στέλνετε συμμετοχές για το Συμπόσιο θα κάνετε υπομονή

για την απάντησή μου ;-) Ενδέχεται να μην μπορώ να απαντήσω εγκαίρως.