Έτσι θα είναι ο γάμος.... κατά Κοέλο!

     "  Ένας άντρας και μια γυναίκα είναι δέκα χρόνια μαζί. Παλιά έκανα έρωτα κάθε μέρα, τώρα μόνο μια φορά την εβδομάδα, αλλά αυτό, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν είναι και τόσο σημαντικό, υπάρχει δέσιμο, αλληλοϋποστήριξη, συντροφικότητα. Εκείνος στενοχωριέται όταν πρέπει να φάει μόνος του επειδή εκείνη χρειάστηκε να μείνει παραπάνω στη δουλειά της. Εκείνη λυπάται όταν εκείνος ταξιδεύει, αλλά καταλαβαίνει ότι είναι μέρος της δουλειάς του. Αισθάνονται ότι κάτι έχει αρχίσει να λείπει, αλλά είναι ενήλικοι, ώριμοι, ξέρουν πόσο σημαντικό είναι να έχουν μια σταθερή σχέση, έστω μονάχα για τα παιδιά τους.
    Αφοσιώνονται όλο και περισσότερο στη δουλειά και τα παιδιά τους, σκέφτονται όλο και λιγότερο το γάμο τους, που προφανώς πηγαίνει πολύ καλά, δεν υπάρχει άλλος άντρας ή άλλη γυναίκα.
   Προσέχουν ότι κάτι πάει στραβά. Δεν καταφέρνουν να εντοπίσουν το πρόβλημα. Με την πάροδο του χρόνου, εξαρτώνται όλο και περισσότερο ο ένας από τον άλλο, στο κάτω κάτω περνούν τα χρόνια και οι ευκαιρίες για μια καινούργια ζωή εξανεμίζονται. Προσπαθούν να βρουν όλο και περισσότερες ασχολίες, διάβασμα, κέντημα, τηλεόραση, φίλους, αλλά πάντα υπάρχει η συζήτηση στο βραδινό ή η συζήτηση μετά το βραδινό. Εκείνος εκνευρίζεται εύκολα, εκείνη σωπαίνει περισσότερο απ' ότι συνήθως. Ο ένας ξέρει ότι ο άλλος είναι όλο και πιο απόμακρος και δεν καταλαβαίνει γιατί.Καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι έτσι είναι ο γάμος, αλλά αρνούνται να το συζητήσουν με τους φίλους τους, δίνουν την εντύπωση ενός ευτυχισμένου ζευγαριού, με κοινά ενδιαφέροντα, που ο ένας συμπαραστέκεται στον άλλο. Εμφανίζεται ένας εραστής εδώ, μια ερωμένη εκεί, τίποτα το σοβαρό φυσικά.
Αυτό που έχει σημασία, που είναι απαραίτητο, καθοριστικό, είναι να συμπεριφέρονται σαν να μην συμβαίνει τίποτα, είναι πολύ αργά για αλλαγές. "


Π. Κοέλο  (απόσπασμα από το Ζαχίρ)


ΥΓ: Άραγε.. είναι αργά για αλλαγές;