Η ιστορία μιας... ιστορίας!

Η παρακάτω ιστορία γράφτηκε για να συμμετάσχει σε έναν διαγωνισμό. Αυτό της αγαπητής μας Φλώρας στο blog TEXNIS STORIES. Για κάποιο άγνωστο λόγο δεν έφτασε ποτέ στο ταχυδρομικό κουτί της Φλώρας. Κι έτσι δεν θα λάβει μέρος η πρώτη μου ιστορία στο διαγωνισμό. Οι όροι ήταν οι εξής: Δίνονταν πέντε λέξεις (από τον νικητής του προηγούμενου διαγωνισμού) και έπρεπε οι συμμετέχοντες να γράψουν μια ιστορία έως 500 λέξεις το πολύ που να περιλαμβάνει και τις πέντε αυτές λέξεις αυτούσιες.
Δεν πειράζει γλυκιά μου Φλώρα. Σημασία δεν έχει η νίκη , ή ένα βραβείο. Σημασία έχει που με έστρωσες να γράψω μια σύντομη ιστορία και να το απολαύσω. Κι εγώ σήμερα τη δίνω εδώ να τη διαβάσετε. 
( οι πέντε λέξεις ήταν : κάρβουνο, ασήμι, μουσούδα, χτύπος, σοφία)

Τι θα αποφάσιζε;

Είναι απόψε από εκείνες τις φορές που θέλει κάπου να ξεσπάσει.
Δεν χρειάζεται να έχει γίνει κάτι συνταρακτικό.
Ίσως είναι αυτή η νηνεμία που τη τσακίζει. Που δεν κινείται φύλλο τη στιγμή που έχει ανάγκη ένα αεράκι ή ακόμα ακόμα έναν αγέρα βαρύ, να περονιάσει ως το κόκκαλο , να αισθανθεί το τσούξιμο στα χείλη, να αισθανθεί λιγάκι ζωντανή!
Είναι που όλα κυλούν ήρεμα και δεν τη θέλει για πολύ την ηρεμία.Κάτι ουρλιάζει βαθιά μέσα της... Κουράστηκε τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις, τα ίδια πρόσωπα, καλημέρα το πρωί, καλησπέρα το απόγευμα "πώς είσαι;" "μια χαρά"...
"Όχι ! τίποτα δεν είναι μια χαρά" σκέφτεται....Τίποτα δεν πάει καλά! Όλα είναι λάθος σε αυτόν τον πίνακα της ζωής. Όλα είναι ζωγραφισμένα με  κάρβουνο!
Κι αυτή λάτρευε τόσο τα χρώματα. Λάτρευε το χρυσό και το ασήμι! Μα η ζωή της δεν είχε πια χρώμα , ούτε και λάμψη! Από τότε που έμεινε μόνη ένα πρωί... Λες και χάθηκε η ευτυχία ως δια μαγείας. Τη μια γελούσε ...την άλλη δεν είχε δικαίωμα να γελάσει. Της το έκλεψαν!
Ξαφνικά, ένας χτύπος στην πόρτα τερμάτισε πρόωρα τις σκέψεις της... Σηκώθηκε να δει , μα δεν έβλεπε κάτι...
Χρειάστηκε να κατεβάσει τα μάτια χαμηλά και να δει μια μουσούδα παραπονεμένη να ξεπροβάλει στο άνοιγμα της πόρτας. Ένα ταλαιπωρημένο , αναμαλλιασμένο σκυλάκι την κοιτούσε με τα θλιμμένα ματάκια του λες κι εκλιπαρούσε για βοήθεια....  Οι σκέψεις που την είχαν βυθίσει σε μελαγχολία λίγη ώρα πριν, χάθηκαν με μιας ...όπως κάποτε και η ευτυχία της ! Δεν είχε χρόνο για αναπολήσεις και απολογισμούς! Μια ψυχούλα είχε την ανάγκη της.... Του έβαλε αμέσως σ'ένα πιατάκι λίγο κρέας από το μεσημεριανό της που δεν είχε αγγίξει καθόλου.
Το σκυλάκι εξαφάνισε με λαιμαργία το έδεσμα που αυτή είχε περιφρονήσει!
Την κοίταζε με απορία.... Τι θα αποφάσιζε;
Ξαφνικά θυμήθηκε τι διάβαζε τις προάλλες...."Όταν ζητάς σοφία η ζωή σε γεμίζει με προβλήματα για να τα λύσεις" Κι όταν μένεις μόνος; Όταν μένεις μόνος η  ζωή σου στέλνει ένα γλυκύτατο πλάσμα για να δώσεις όλη την αγάπη που δεν έχεις πού να τη διαθέσεις!
Το σκυλάκι δεν θα ήταν πια μόνο! Ή μήπως αυτή;....

Καλή Κυριακή !
airis