Ο Αύγουστος φεύγει κι εγώ δεν άνοιξα καθόλου
το αραχνιασμένο μου συρτάρι...
το αραχνιασμένο μου συρτάρι...
Να σας πάω 21 χρόνια πίσω σήμερα;
Αύγουστος ήταν και τότε!
Αύγουστος ήταν και τότε!
Αυτοβιογραφικό....
Οδός Προποντίδος
Οδός Προποντίδος,
αριθμός δεκαπέντε,
όροφος "ισόγειο".
Μια γωνιά όλη κι όλη , η ευτυχία μας!
Εκεί στο μάρμαρο, στο πέτρινο στρώμα,
ανάμεσα στους δυο γκρίζους τοίχους,
ζεστά αποκοιμήθηακν τα κορμιά μας
κι από τον ίλιγγο του πάθους
αμέτρητες φορές αναστενάξαμε.
Στο παιχνίδι το τρελά παθιασμένο
οι δυο μας μέρος πήραμε
δοκιμάζοντας τις χαρές
και τις πίκρες του Έρωτα...
και τις πίκρες του Έρωτα...
Θαρρείς πως στους τέσσερις τοίχους,
η αγάπη μας στεγάστηκε για πάντα.
η αγάπη μας στεγάστηκε για πάντα.
Κι όλα κύλησαν...
όμορφα, γεμάτα.
Όλα κύλησαν!
Οδός Προποντίδος
αριθμός δεκαπέντε,
όροφος "ισόγειο".
Δεν μένω πια εκεί!
@ριστέα
αύγουστος '92
@ριστέα
αύγουστος '92
μμμμ νομιζω Αριστεα μου πως εσυ εισαι γεννημενη για οροφους και οχι για ισογεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν εννοω πως ειναι ασχημα τα ισογεια, σε καμια περιπτωση δεν εννοω κατι τετοιο, αντιθετα ειμαι λατρης του γνωστου τραγουδιου που ο στιχος υποστηριζει πως στα υπογεια ειναι η θεα, φαντασου λοιπον στα ισογεια τι θα γινεται... :), ομως θαρρω πως εσυ εισαι γεννημενη για τις ταρατσες!!!
ω ναι για τις ταρατσες! μονο εκει εισαι πιο κοντα στο να αγγιξεις τα συννεφα! και εσυ νομιζω εχεις γεννηθει για να προσπαθεις να το κανεις πραξη αυτο! (ελπιζω να καταλαβες πως το εννοω, μεταφορικα, οτι και καλα παλευεις στη ζωη σου για το ανεφικτο, που μπορει να γινει εφικτο αλλα εσενα σε νοιαζει να απολαυσεις αυτη τη παλη)
τελικα επεσα μεσα;; θα ηθελα να μαθω! χιχιχι
να εχεις μια ομορφη ημερα γλυκια μου!!!
ααα και μη ξεχασω, μπορει να μη μενεις πια στην οδο προποντιδος...., μπροστα σου ομως ειναι αλλοι τοσοι οδοι που σε περιμενουν! :)
να εισαι καλα φιλη μου! καλημερα! <3
Κική μου καλησπέρα!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ από καρδιάς για τόσο υπέροχα λόγια σου!
Βασικά εμένα μου αρέσει να απολαμβάνω το ταξίδι! Ακόμα κι αν είναι στα έγκατα της γης!
Φυσικά και δεν μένω σε αυτό το δρόμο! Στη ζωή μας τυχαίνει να αλλάζουμε δρόμους! Αυτό που μένει σταθερό είμαστε Εμείς!
Τα φιλιά μου γλυκιά μου!
Τι ωραία που γράφεις... Με μαγεύεις κάθε φορά ακόμα και με τα πιο απλά λόγια... Επίσης, πρέπει να παρατηρήσω πως η μουσική που ακούμε ταιριάζει απίστευτα με το κείμενο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Αριστέααα <3
Μα εγώ μόνο απλά ξέρω να γράφω γλυκιά μου! Δεν υποστήριξα ποτέ ότι γράφω περίτεχνα και καταπληκτικά! Γράφω μέσα από την καρδιά και μόνο! :))))
ΔιαγραφήΚαι για μένα παίζει ρόλο η μουσική! Σήμερα μάλιστα ανανέωσα κάποια κομμάτια!
Σε φιλώ γλυκά κορίτσι μου!
Καλημερα, Αριστακι... Οδος Προποντιδος. Οδός Εγκαταλειψης. Οδός Μεταναστευσης. Πηξαμε στις οδους. Καμμια γεφυρα κανεις; Σε φιλώ και θα τα πουμε συντομα. Να περνας υπεροχα και σε ευχαριστω που με σκεφτεσαι. Το'χω αναγκη αυτη την περιοδο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ Αγριμάκι μου! Όταν είχα διαβάσει την οδό εγκατάλειψης Τότε που το έγραψες ξέρεις πώς έλαμψα; Πριν 21 χρόνια είχα την ίδια έμπνευση στο στίχο!
ΔιαγραφήΔρόμοι...Δρόμοι πολλοί! Δεν είναι η ουσία όμως στους δρόμους...αλλά στις ζωές!
Κοριτσάκι μου! Σε έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου μωρό μου!
Μάκια! ♥
Ο ΕΡΩΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗ....ΚΙ Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΧΑΡΕΣ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΙΚΡΕΣ ΤΗΣ....ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΤΟΝ ΒΙΩΝΟΥΜΕ.....ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΑΡΙΣΤΕΑ ΜΟΥ! ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ! ΦΙΛΑΚΙΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκριβώς Φένια μου ! Όλα είναι μέσα στη ζωή! Κι η αποδοχή των κακών στιγμών μαζί με όλα τα καλά συνθέτουν τη ζωή!
ΔιαγραφήΤα φιλιά μου γλυκιά μου! ♥
Καλημέρα,κορίτσι μου,από τον Αύγουστο του 2013!Τι είναι άραγε αυτό που στρέφει το βλέμμα στο χθές...?Δεν ξέρω!Εγώ πάω να το πνίξω στις θάλασσες κι ελπίζω να γυρίσω χωρίς "αυτό".
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά κτμτρ!
Δεν γυρίζω πίσω! Στέκομαι στο πως εκφραζόμουν και σκεφτόμουν τότε!
ΔιαγραφήΌλα αυτά συνθέτουν εμένα!
Τα φιλιά μου! :))
Όμορφο το ποίημα σου Αριστέα μου.. αν και, μου προκάλεσε μια κάποια θλίψη, όχι αρνητικής φύσεως..
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά!
Καλή σου μέρα! Σε φιλώ!
Καλησπέρα γλυκιά μου!
ΔιαγραφήΣε πολλούς αφήνει αυτή τη γεύση! Τη γλυκόπικρη! Εγώ που ξέρω πότε το έγραψα, πώς το έγραψα και τι σηματοδοτούσε δεν έχω αυτή τη γεύση!
Είναι ο κύκλος μερικών πραγμάτων που είναι αναπόφευκτος!
Έχω μάθει να ...αποδέχομαι!
Και να προχωρώ!
Φιλάκι πολλά!
Και ενώ με γέμισες όμορφες εικόνες... με προσγείωσες απότομα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοβιογραφικό, είπαμε...
Τώρα έχεις κήπο με απίθανο ποδήλατο!!!
;-)
Γλυκά φιλάκια, κορίτσι μου!!!
Νια ναι Γιάννα μου! Κράτα αυτό εσύ: Έναν κήπο με απίθανο ποδήλατο!!!
ΔιαγραφήΈτσι σε θέλω! Όμορφες σκέψεις!
Φιλάκια!
Καλημέρα airis, είναι ωραίο να μην σε πονάνε οι μνήμες, αλλά να σου χαμογελάνε όποτε τις αναμοχλεύεις από το συρτάρι της ψυχής! Ο έρωτας άλλωστε δεν έχει τόπο, λίγο χώρο θέλει στην καρδιά και στο είναι μας και πετάξαμε μαζί του. Άγγιξες γλυκά και με σεβασμό τις αναμνήσεις σου κι αυτό δείχνει ότι ένιωσες όμορφα πράγματα εκείνη την περίοδο! Εύχομαι και στο σήμερα να βιώνεις συναισθήματα δυνατά κι ανεξάντλητα στο πέρασμα του χρόνου! Φιλιά πολλά γλυκιά μου :)!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥ.Γ. Στο προηγούμενο σχόλιο μου ήθελα να πω "... πάντα να γράφεις με οίστρο..." φαντάζομαι κατάλαβες ότι έφαγα το "με" χι χι χι! Καλά να περνάς! ♥♥♥
Δεν αφήνω το παρελθόν να με πονάει! Η νοσταλγία έχει μια χι θέση! Αλλά μόνο μια χι! Το ποίημα γράφτηκε πριν 21 χρόνια! Η σημερινή αναφορά είναι μέρος του ανοίγματος των σκέψεων της @ριστέας του Τότε!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου για τα όμορφα λόγια σου!
Φιλάκι πολλά!
Εννοείται πως σε κατάλαβα! :))
Αχ Αριστεα μου! Αυτο το δε μενω πια εκει με σκοτωσε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα ο ερωτας αξιζει τα παντα , ακομα και τον πονο που μπορει να προκαλεσει. Σου ευχομαι να σου χτυπησει συντομα την πορτα και να μεινεις εκει για παντα! Η για οσο θες...
Φυσικά κι ο Έρωτας αξίζει τ απάντα! Κι αν είναι να χάσω πάλι κανείς δεν μπορεί να με εμποδίσει να κάνω όνειρα ( έγραφα αλλού και το πιστεύω!)
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για την ευχή! :)))
Φιλάκια!
Και στα ισόγεια έχει θέα, σου εύχομαι όμως ένα έρωτα πολυόροφο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ.
Τι ωραία που ακούστηκε: έναν Έρωτα...πολυόροφο!
ΔιαγραφήΛες να ζαλιστώ στα ψηλά πατώματα;
αχαχα!
Φιλάκια! ♥
Μου άρεσε! Γνώριζες τη γεύση ενός ποιήματος, όσο γνώριζες και τη γεύση ενός έρωτα!...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε φιλώ! (οι αναδρομές σου, γεμάτες ουσία.)
♥
Ω! Με τιμούν πολύ τα λόγια σου Εύα μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια! ♥
Ομορφο !!! φιλιά Αριστέα μου ..ελπίζω να τα πούμε από πολύ κοντά :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου!
ΔιαγραφήΝα φανταστώ ότι θα κατέβεις στα μέρη μου;
Περιμένω τηλέφωνο!
Ανυπομονώ!
Φιλάκια!
Στον έρωτα δεν μπαίνουν
ΑπάντησηΔιαγραφήποτέ προσκόμματα....αγαπιέται
και διαμένει ακόμα και σε κρύπτες
και ξέρει να εισχωρεί παντού...καλύπτει
το άπειρο σύμπαν και το αναδιατάσσει καθώς τον βολεύει!!
Ευτυχής να σε διαβάζω
φιλί
Ευτυχής για το σχόλιο σου!
ΔιαγραφήΤα λόγια σου με τιμούν!
Σε ευχαριστώ από καρδιάς! :)
πολύ όμορφα δοσμένο,έρωτας δίχως αύριο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμιά φορά δεν πρέπει να κοιτάμε πίσω
ούτε για μια στιγμή όταν πονά η εικόνα!
Φιλιά θαλασσινά γλυκιά μου
για μια όμορφη εβδομάδα!
Αχ γλυκιά μου! Δεν κοιτάζω πίσω παρά μόνο για να τιμήσω το χθες!
ΔιαγραφήΗ σκέψη μου μόνο στο παρόν !
Φιλιά πολλά!
Παραδόξως εμένα το χτες ποτέ δε με πονά! Μόνο να χαμογελώ μπορώ!
Μου αρέσει πάρα πολύ που έχεις πάντα κάτι τόσο όμορφο να πεις.. που βγάζεις μια νοσταλγία, μια μελαγχολία, μια μαγεία... τόσο καλογραμμένα πάντα... Πολύ χαίρομαι κάθε φορά που σε διαβάζω :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά πολλά φιλιάααα, να'σαι καλά! :))))
Αχ ομορφιά μου! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
ΔιαγραφήΝα'σαι καλά κορίτσι μου!
Φιλάκι κούκλα μου!
Ουαου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω να σου πω κάτι συγκεκριμένο.
Απλά το λάτρεψα!
Φιλιά πριγκίπισσά μου :))
Kwnnie!!
Αχ καρδούλα μου!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ πολύ!
Καλά να περνάς( που είμαι σίγουρη δηλαδή!)
Φιλάκια!
Αναρωτιεμαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήμε νοικι μενουν ακομα εκει
οι αναμνησεις?
Τρυφεροφιλο
Μπα! Έχουν ξενοικιάσει! Μετακομίζουν πάντα να ξέρεις!
ΔιαγραφήΚαι στο δρόμο μένουν αν χρειαστεί!
Αλλά απλά από συμπόνοια ...μη νομίζεις!
Φιλάκια ομορφιά μου!
Ώπα! Ακατάλληλο δι' ανηλίκους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτσε να τηλεφωνήσω στη μάνα μου να πάρω συναίνεση.
Απορία: άραγε το διαβάζει; Ποτέ δεν είναι αργά να βαρέσει την κεφάλα του...
Πω πω ξέχασα να βάλω το σήμα! :-Ρ
ΔιαγραφήΑπάντηση απορίας: Κατά διαστήματα με διαβάζει. Αυτό το ήξερε από τότε! Ήταν το τέλος μιας εποχής! Όχι το γενικό τέλος! Αυτό ήρθε μετά από ακόμα 12 χρόνια! :))))
Σε μπέρδεψα;
Αυτό με το κεφάλι....ελπίζω να το διαβάσει αχαχα! :)))
Όλα πάντα κυλάνε, Αριστέα μου, (τα.... άτιμα) μέσα από τα δάχτυλά μας. Ώσπου να τα κατακτήσουν οι αισθήσεις μας, έχουν γίνει κιόλας μνήμη. Εγώ παρακαλώ, τουλάχιστον αυτή (η μνήμη) να μη βιαστεί να μας εγκαταλείψει. Για να συνεχίσει η ζωή να έχει νόημα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολλά κουρασμένα φιλιά
Άννα Πάρος
Αχ Αννούλα μου! Το έπιασες...Όλα κυλάνε! Κάθε στιγμή που περνά γίνεται μνήμη!
ΔιαγραφήΔεν τις πετάω ....δεν τις αγνοώ! 'Εχουν μία αξία...Το παρελθόν κι όλα όσα πέρασα έχουν φτιάξει Εμένα στο σήμερα!
Χαίρομαι γιατί στάθηκες στην ουσία και...στο μυαλό μου μέσα!
Φιλάκια πολλά πολλά!
Είναι όμορφο που έχεις ωραίες αναμνήσεις από το παρελθόν σου....!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό σου βράδυ Αριστέα μου :)))
Σε ευχαριστώ γλυκιά μου. Κι εγώ έτσι πιστεύω για τις αναμνήσεις!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά! :)
Πολύ ποιητικό. Έχει τη μυρωδιά σου Αριστέα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤυχερή που έχεις ένα συρτάρι γεμάτο γλυκές αναμνήσεις.
Φιλιά!
Κι εγώ έτσι αισθάνομαι Μαρία μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά! :))
Μια όμορφη νοσταλγία...μια ανάμνηση με σημαντικό νόημα αλλά απλά μια όμορφη ανάμνηση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτά μου έμειναν.
Πάντα παρακάτω είναι τα καλά Αριστέα μου!
Πολλά φιλιά!
Εννοείται Κατερινάκι μου! Αυτό είναι ένα κομμάτι του παρελθόντος.
ΔιαγραφήΦιλάκια κοριτσάκι μου!
Μαχαιριά στην καρδιά μού έδωσες σήμερα......
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι κι αυτή η φωτογραφία, με πλήγωσε......
Σε φιλώ γλυκά και σου έχω πει: μη με βγάζεις από το λήθαργο, πως το λένε;.....
Ευαίσθητο πλάσμα μου εσύ!
ΔιαγραφήΚι εγώ με τη φωτογραφία έχω θέμα. Το ποίημα μου δεν μου δημιουργεί καθόλου θλίψη, απεναντίας. Η φωτογραφία όμως... Εγώ εννοώ την πρώτη όπου όλα είναι ακίνητα κι όμως υπάρχει μια αμυδρή κίνηση καθρεφτισμένη μέσα στο τζάμι!
Φιλάκια πολλά!
Καλό σου βράδυ!
Καλές οι αναμνήσεις και μου αρέσει πολύ όταν ανοίγεις το συρτάρι σου, αλλά κι εγώ πιστεύω πως τα καλύτερα είναι πάντα μπροστά...και ειλικρινά στο εύχομαι...εκείνος ο πολυόροφος έρωτας που είπε η Μαρία Νι μια χαρά μου ακούστηκε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!!
χεχε! Μαρία μου ήξερα από πριν τι θα μου έγραφες! Και σου κλείνω ματάκι! ;-) Συμφωνώ μαζί σου!
ΔιαγραφήΚι εμένα μου άρεσε τρελά η ευχή της Μαρίας Νι!
Φιλάκια!
Καλό ξημέρωμα!
Μη λες "δε μένω πια εκεί"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα λες "ευτυχώς που αξιώθηκα κι έμεινα κάποτε εκεί!"
Σοφία
Σοφία μου συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!
ΔιαγραφήΗ 22χρονη Αριστέα έγραφε "δεν μένω πια εκεί" ( αν κι εγώ μιλούσα για το τέλος μιας εποχής). Δεν πιστεύω να περίμενε κανείς τέτοια ωριμότητα σκέψης τότε ε;
Φιλιά πολλά!
Καλό ξημέρωμα!
Έχεις δίκιο! Τότε δε θα μπορούσες να γράψεις κάτι τέτοιο!
ΔιαγραφήΣοφία
Σημασία έχει το σήμερα! :)
ΔιαγραφήΚαλή σου μέρα Σοφία !
Τα φιλιά μου!
Όμορφο και μελαγχολικό ταυτόχρονα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ωραίο να έχει κανείς καλές αναμνήσεις, τουλάχιστον έχει κάτι να θυμάται...
Έχει όντως μια ανεπαίσθητη μελαγχολία αλλά και μια γαλήνη ταυτόχρονα: υπάρχει αποδοχή μιας κατάστασης: όλα κυλάνε :)))
ΔιαγραφήΜου αρέσουν οι αναμνήσεις. Αλλά ως εκεί!
Φιλάκια πολλά γλυκιά μου Ελευθερία!
Αριστεα πολυ ομορφες λεξεις , λογια .... αφηνει στο τελος μια μικρη πικρα , χαιρομαι που δεν την ενοιωσες εσυ που το εζησες γιατι εγω ειμαι του happy end αλλα χαπι εντ ειναι και το να προχωρας , εχεις δικιο, η μνημη σου να ειναι παντα γεματη σου ευχομαι , πλουσια με ευτυχισμενες στιγμες , φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι Μαίρη μου ! Το να προχωράς με τη γνώση και την αποδοχή ότι όλα κυλούν, αυτό είναι μια ευτυχής κατάληξη! :)))
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ για τις ευχές ♥
Καλό ξημέρωμα!
'Εγραφες από μικρή τόσο όμορφα!!!!'Οχι ότι είσαι μεγάλη τώρα, χαχα!! Φιλάκια πολλά και καλή ξημέρωμα, Αριστέα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαριάννα μου, σε ευχαριστώ πολύ ! Να'σαι καλά!
ΔιαγραφήΦιλάκια!
Καλό ξημέρωμα και σε σένα! ♥
Πρέπει να συμμετάσχω με ποίημα, σκέφτηκα, που να αποτυπώνει με ακρίβεια εμένα έναντι της Αριστέας... Και τα καταλληλότερα, νομίζω, στο πλαίσιο του φλερταρίσματος μου, (μα δεν μπορώ κι αλλοιώς μαζί σου, μου πήρες την καρδία, μάλλον σε θέλω βασίλισσα εκεί μέσα) :) :)) :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήείναι ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ και ΕΡΩΤΑΣ:
Το βλέμμα σου
θείων ερώτων διάστασις
με σφάζει και μ' ανασταίνει ταυτόχρονα
ένα θαύμα θέλω να ζήσω
και να κλείσω τη ζωή μου σ' αυτό
δείξε μου μονοπάτι να γίνω
εσύ.
*** *** ***
Δεν είναι η λάμψη του θαύματος
ούτε η αλλαγή ροής του ποταμού της ζωής
που δυό ψυχές ενώνουν σε μια λαμπερή ωραιότητα
μα είναι όταν οι ψυχές αυτές
τ' αρχέτυπα που η φύση μέσα τους φύτεψε
βρουν η μία στην άλλη.
Ω! του παραδόξου έρωτος θαύματος
αρχηγέτες ουράνιων δυνάμεων ερώτων
ποιας δημιουργίας τα κάλλη εργάζεσται
ποιας πλάσης τα όμορφα τέλη προσφέρεται!
Είναι ο έρωτας υπόθεση θεία
ανθρώπων διάβαση με θεία εξουσία
ήλιος τη μέρα λαμπρός, τη νύχτα φεγγάρι γεμάτο
νομοθετήματα θεία
για το καλό των ανθρώπων.
ΥΓ. Πρόσεξε τι θα γράψεις, είμαι πολύ ντροπαλός κι ενδέχετε να γίνω κόκκινος διαβάζοντας σε...
:) :)) :)))
Καλημέρα Γιώργο! Υπέροχο ποίημα που εξυμνεί το πιο όμορφο συναίσθημα στη ζωή μας!
ΔιαγραφήΧωρίς Έρωτα γύρω μου θα μαράζωνα! Σε ό,τι κι αν κάνω Έρωτα βάζω ως πρώτο και κυρίαρχο συστατικό!
Με κολακεύεις!
Τα φιλιά μου ♥
Ναι Αριστέα, κατανοώ τα λόγια σου. Σαν να είναι οικεία μου. Κάπως έτσι, περίπου, λειτουργούσα κι εγώ. Παθιασμένος ερωτικορομαντικά με απαλές, τρυφερές, ευγενικά ευαίσθητες, καθολικά αληθινές εκφάνσεις της ζωής. Ερωτευμένος με την ποίηση, την φιλοσοφία, την θεολογία, με διάφορες άλλες, τέλος πάντων, τέχνες, μα πάντοτε σιωπηλά και ταπεινά έως ότου...
Διαγραφή...έως ότου αγνόησα το ταπεινά το ξέχασα πέρασε στην λήθη κυριαρχόντας το αντίθετο του. Κι αυτό ήταν, αργά-αργά, λίγο-λίγο, τόσο όσο να "ωριμάζει" ανεπαίσθητα, κρυφά κι ασυνείδητα, η αρχή του τέλους μου, αφού ασθένησα με μία από τις χειρότερες αρρώστιες που μπορούν να πετύχουν άνθρωπο, ανώδυνη μεν "πανάκριβη" δε. Πανάκριβη όχι σε χρήμα αλλά σε ποιότητα. Διότι η θεραπεία της εν τέλει, μου στοίχεισε τα πάντα. Τα έχασα όλα όμως έγινα καλά, ξανά υγιής. Βαρύ όμως το τίμημα της αποθεράπευσης. Επειδή μέσα μου δεν έμεινε απολύτως τίποτε πλέον, ούτε η ποίηση, ούτε η φιλοσοφία και θεολογία, ούτε η φωτογραφία κι ούτε καν εκείνο που από παιδιόθεν έπραττα καλά, την θεωρία.
Όσο όμως είμουν ασθενής όλα λειτουργούσαν εντός μου άψογα. Όταν θεραπεύτικα όλα, μα όλα, έπαψαν να υφείσταντε, έπαψαν να υπάρχουν. Στις αρχές, τον πρώτο καιρό στους πρώτους μήνες ήταν επώδυνη η στέρηση. Σιγά-σιγά όμως έγινε συνήθεια κι από συνήθεια κατέληξε παγωμάρα.
Ήταν όμως και η περιπέτεια μεγάλη, δεν είναι λίγο να ασθενήσεις, να αρρωστήσεις με παρανοειδή σχιζοφρένεια!!! Μεγάλο σχολείο. Και μετά...
...Και μετά το τίποτα...
Πρόλαβα όμως να αφήσω πίσω μου ένα αποτύπωμα μου. Αν ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ, πιο πάνω, και ο ΕΡΩΤΑΣ δείχνουν πως ασθανόμουν τον έρωτα στο πρόσωπο μιάς γυναίκας, το παρακάτω εκφράζει την αισθαντική μου αντίληψη για τον έρωτα για την υπόλοιπη κτίση και τα ανθρώπινα.
Έρωτας είναι...
Αυγινό φως η ημερότητα του έρωτα, στις ψυχές παντόγνωστα
μονοπάτια ζωγραφίζει σαν τον θεραπευτή, που την ποθητή ία-
ση δωρίζει σε χρέη αγάπης. Στο άγγιγμα με τ' ακροδάχτυλα
της όσφρησης στα κρίνα η δροσιά του γεμίζει με χαραυγή τον
τόπο των εμπνεύσεων στη χώρα των ανθρώπων. Ο έρωτας εί-
ναι οι σιωπηλοί ήχοι της φύσης που καλεί να γνωρίσουμε τη ζωή.
Οι πολύχρωμοι ανοιξιάτικη ανθοί απλωμένοι στα λιβάδια της πλ-
άσης η γλώσσα της, λίγα από τα λόγια που καλούν εμπιστευτικά
να τρυγίσουμε στους ήχους της απολαυστικούς καρπούς θαλπο-
ζωής.
Πανάχραντος στα ξίφη της πεζότητας ακουμπά στα λαμπερά χρ-
ώματα του παγονιού τη στιγμή των πόνων του Γολγοθά. Η θέλ-
ηση της ζωής σταματά στο απάνδεκτα των εποχών της πλάσης.
Ο έρωτας είναι συγκατάβαση στους καρπούς των εποχών, αγάπη
στη σπορά και στο θέρος, στο κλάδεμα και στον τρύγο. Μία στιγμή
αιωνιότητας σπόρος του έρωτα. Και η πλάση γη Άγνωστης Αγαπη-
μένης που καλλιέργεια ποθεί.
Στο χαμόγελο των παιδιών ο περιηγητής των αιώνων την περίτεχνη
ζωγραφιά ιχνηλατεί και στο γέλιο τους τον ύμνο της φύσης για τον
έρωτα σαν άλλες φωνηδίες πουλιών αποκωδικοποιεί. Εραστής της
σοφίας είναι αυτός που επέλεξε τους εκλεκτικότερους καρπούς στη
ζήση. Χαρμολύπη στα ρουθούνια του οι κατακτήσεις. Χαρμοσύνη
τα βασίλεια της ύπαρξης μα στη χώρα των ανθρώπων άπλετη η λύπη
τρομαγμένων πουλιών απ' τη χαμέρπεια ζαλισμένων ανόητων κουρ-
σάρων. Ιερέας μυστικού θεού ο έρωτας, στη στιγμή της πλάσης μιά
στιγμή προσθέτει ακόμη. Έρωτας είναι η ιεροσύνη της ύπαρξης. Κι
ο ποιητής ένας πιστός υπηρέτης της απλά.
Τι είναι έρωτας; Η ιεροσύνη της ελευθερίας.
Τι είναι έρωτας; Μύηση στο φώς.
Τι είναι έρωτας; Το χαμόγελο του παιδιού ζωγραφισμένο απ' τα χέ-
ρια της πλάσης.
Τι είναι έρωτας; Ο πολεμιστής της πλάσης που
στό 'να χέρι το ζύγη κρατά
και στ' άλλο το ξίφος ψηλά.
Η σύνδεση των κόσμων κάτω από την αρμονική ιερουργία της πλάσης,
ο ανθός που λαμπυρίζει τον ήλιο, η πλούσια γύρη κολλημένη στα πόδια
και στο φτέρωμα της μελισσούλας, έρωτας είναι. Το μυστικό πρόσωπο
της άγνωστης αγαπημένης έρωτας είναι.
Έρωτας είναι...
ΥΓ. Καταθέτεις ψυχή Αριστέα στον χώρο σου, σκέφτηκα για μια φορά να το κάνω κι εγώ, παρόλη την πεζότητα της γλώσσας. Δεν έχουν άλλο χαρακτήρα οι γραμμές πιο πάνω.
Σε φιλώ!!! Άγνωστη Αγαπημένη!!!
Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες μαζί μου προσωπικά σου βιώματα και δυσκολίες!
ΔιαγραφήΥπέροχο το κείμενό σου για τον Έρωτα!
Εύχομαι να έχεις βρει τις ισορροπίες σου κι όλα να βαίνουν καλώς!
Καλό ξημέρωμα Γιώργο ! :)))
Πόσα χρόνια πίσω με γύρισες με αυτό το ποίημα σου!!! Οδός Αράτου 11-13...Χαμογελώ και σου στέλνω τα φιλιά μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι έχουμε ...δρόμους να θυμηθούμε Παρασκευούλα μου!
ΔιαγραφήΦιλάκια πολλά! ♥
Ευχαριστούμε που τα μοιράζεσαι μαζί μας..συγκινητικό το ποίημα σου αλλά φαντάζομαι και όλες οι αναμνήσεις που έφερε μαζί του
ΑπάντησηΔιαγραφή