Σούπερ-μαν ή γούμαν- ως τα βαθιά γεράματα! # 1

Και με τον τίτλο που επέλεξα, δεν εννοώ να πάμε κόντρα στη φύση μας! Εννοώ να μπορούμε να είμαστε υγιείς!
Γιατί τι σημασία έχει να φτάσεις τα 80 ή και τα 90 και να είσαι κατάκοιτος και βάρος στα παιδιά σου; Κι αν δεν έχεις παιδιά να καταλήγεις σε ένα ίδρυμα;
Όσοι με διαβάζετε από παλιά γνωρίζετε ότι η διατροφή μου εδώ και χρόνια έχει αλλάξει κατά 98% εντελώς. Έχω αποκλείσει επεξεργασμένες τροφές, οτιδήποτε περιέχει λευκή ζάχαρη, λευκό αλεύρι, πρόσθετα και λακτόζη. Για junk food, πίτσες, κρέμες γάλακτος, μπισκοτοειδή και σοκολατοειδή δε το συζητώ. Δια ροπάλου κομμένα.

Γυμνάζομαι επίσης, αν και λόγω Συμποσίου το πρόγραμμά μου έφαγε έναν μήνα σχεδόν αρκετά άκυρα, αλλά είμαι ξανά στον αγώνα και δεν σας κρύβω τη χαρά μου.
Ο στόχος μου ποτέ δεν ήταν να αποκτήσω διαστάσεις μοντέλου. Εξάλλου παρά την υγιεινή διατροφή μου έχω 4 κιλά επιπλέον του συνηθισμένου μου βάρους που θα ήθελα να διώξω τους επόμενους μήνες.
Το ρήμα διώχνω δεν το χρησιμοποιώ τυχαία. Ο οργανισμός μας συμπεριφέρεται υποσυνείδητα αλλιώς στο διώχνω που έχει την έννοια του αποβάλλω κι αλλιώς στο χάνω (που έχει την έννοια του ζημιώνομαι).
Επίσης δεν ξεκινώ ποτέ το πρόγραμμα μου Δευτέρα (είναι καταδικασμένο από χέρι αν ξεκινήσω την πιο δύσκολη ψυχολογικά μέρα της βδομάδας).

Όλα αυτά για μένα είναι σημαντικά στο να νιώθω καλά με την εικόνα μου, αλλά και να έχω την αυτοεκτίμηση μου σε υψηλά επίπεδα.

Αν κάποιος νιώθει καλά στα κιλά του κι απολαμβάνει τη ζωή του, εμένα μου περισσεύει. Αν όμως είσαι από αυτούς που τρως και μετά έχεις ενοχές ή δεν αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου θα σου πρότεινα να το δουλέψεις μέσα σου πριν αρχίζεις να γκρινιάζεις έξω σου.
Όλα για μένα είναι θέμα στόχου και πειθαρχίας. Πόσο πολύ θέλεις. Και πόσο σέβεσαι τη ζωή σου.

Για όσους πιστεύουν ότι το φαγητό είναι, αν όχι η μεγαλύτερη μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής, έχω να θέσω τις εξής δύο ερωτήσεις:
-Έχεις φάει ποτέ τόσο πολύ ώστε το βράδυ να μην μπορείς να κοιμηθείς αλλά να νιώθεις λες κι έχεις πέτρες στο στομάχι; Επίσης έχεις φάει του σκασμού μέχρι αηδίας και μετά οδηγήθηκες στη εξαγωγή του φαγητού και κατά συνέπεια στην άσχημη γεύση στο στόμα σου; Άρα το φαγητό από μόνο του δεν είναι απόλαυση. Το φαγητό εξαρτάται από τη χρήση του.  
Και κάτι ακόμα ....για να έχεις αυτή την απόλαυση στο στόμα πρέπει διαρκώς να την επαναλαμβάνεις. Βλέπεις η γλυκιά γεύση δεν διαρκεί παρά ελάχιστα στον ουρανίσκο. Οι πνευματικές απολαύσεις διαρκούν περισσότερο και δεν ...παχαίνουν!

Απολαμβάνω πάντα τα πρόσωπα που με κοιτούν με απορία όταν μιλώντας τους για λευκό αλεύρι και λευκή ζάχαρη τα αποκαλώ με τον όρο "λευκό θάνατο". Πόσο αμαθείς είμαστε όλοι όσον αφορά την υγεία μας! "Τι κακό θα κάνει ένα κομμάτι γλυκό με ρωτούν; " Έλα φάει λίγο. Δεν θα πάθεις κάτι. Το πολύ κάνει ζημιά". Πόσοι γνωρίζουν ότι τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται με τη ζάχαρη και πολλαπλασιάζονται; Ότι η πρόσληψη ζάχαρης διαταράσσει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μας; Κι ότι όση περισσότερη  τρως τόση περισσότερη ζητάει ο οργανισμός;  Ότι τα θετικά που προσφέρει με την παραγωγή ορμονών στον εγκέφαλο είναι απλά πρόσκαιρα και έπειτα δύναται να πέσουμε άμεσα σε μελαγχολία;

Και για να περάσουμε στον άλλον λευκό θάνατο πόσοι γνωρίζουν ότι το λευκό αλεύρι δέχεται χημικές επεξεργασίες προκειμένου να γίνει λευκό για το δυτικό και ανεπτυγμένο κόσμο του πλανήτη; Κι ότι αυτή η επεξεργασία πέρα από τα χημικά που βλάπτουν, αφαιρεί ότι καλό μπορεί να υπάρχει στο εξωτερικό περίβλημα των δημητριακών;

Όλα αυτά που κατέγραψα εδώ πρόχειρα και εκλαϊκευμένα είναι όλα από μνήμης. Δεν έχω κανένα έντυπο ή βιβλίο μπροστά μου. Πιθανόν να είχα κι άλλες πληροφορίες να προσθέσω αν αντέγραφα κάποιο επιστημονικά τεκμηριωμένο άρθρο. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου.

Εδώ θέλω να σας εφιστήσω απλά την προσοχή. Να σας κάνω να ενδιαφερθείτε. Να μάθετε να ψάχνετε τις ετικέτες. Αν έχετε παιδιά το θεωρώ υποχρέωση σας. Πώς θα διδάξετε σωστά τα παιδιά σας, πώς θα τους δώσετε παιδεία ΚΑΙ στη διατροφή αν εσείς δεν γνωρίζετε και δεν τρέφεστε σωστά; Και τέλος (θα μουρμουρίσω στο κεφάλι σας) έχετε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά σας να ζήσετε. Όσο περισσότερο μπορείτε κι όσο πιο υγιείς περνάει από το χέρι σας.

Βλέπω γονείς σε γιορτές με το μικρό Γιαννάκη ή τη μικρή Αννούλα στην αγκαλιά τους. Το μωρό δεν καταλαβαίνει. Δεν ζηλεύει. Η μαμά παίρνει με το κουταλάκι της και βάζει λίγη τούρτα στο στόμα του μικρού Γιαννάκη. Το μωρό χαίρεται που ακούει τους άλλους να γελούν με την αντίδραση του στη γλυκιά γεύση ( που ως τότε δεν γνώριζε, δεν είχε ανάγκη και σε τελευταία ανάλυση δεν του προσφέρει τίποτα στα πρώτα χρόνια της ζωής του). Το μωρό θέλει ξανά αυτό που κάνει τους άλλους να ασχολούνται μαζί του. Αυτό ερμηνεύεται ότι το μωρό γλυκάθηκε και θέλει κι άλλο. Κι έτσι ο Γιαννάκης εθίζεται σιγά σιγά στον λευκό θάνατο. Με τις ευλογίες της μαμάς του!

Αμ το άλλο; "Ο Λευτέρης πίνει πολύ αναψυκτικό τύπου κόλα. Κάτι πρέπει να γίνει. Είναι δέκα ετών και καταναλώνει απίστευτες ποσότητες αναψυκτικού", μου λέει ένας γνωστός μου για το μικρό του και μου ζητάει τη βοήθεια μου στο θέμα. "Και πού βρίσκει αγάπη μου ο μικρός των δέκα ετών τις απίστευτες ποσότητες τύπου κόλα και τις πίνει";  "Α, εμείς τα αγοράζουμε. Αν δεν έχουμε θα αρχίσει τις γκρίνιες"! 

Σόρρυ αλλά εδώ θα πω "πάρ' το αυγό και κούρευτο"!

Δεν θα συνεχίσω! Περιμένω να με φάτε ζωντανή σήμερα με τούτα και με κείνα. Εξάλλου τα γλυκά είναι μέρος της ζωής των περισσοτέρων. Ξέρω και τις απαντήσεις σας: "Μας τα έκοψαν όλα ...ας έχουμε μία απόλαυση στη ζωή μας"! 

Η ζωή είναι πολύτιμη και είναι στα χέρια σας να την επιλέξετε κατά πώς θέλετε. Εγώ απλά σας λέω πως αυτή η δημοσίευση δεν τελειώνει εδώ . Έχει άλλες δύο τουλάχιστον συνέχειες έτοιμες! Γιατί το θέμα μου είναι Σούπερ-μαν ή γούμαν- ως τα βαθιά γεράματα! Κι ακόμα δεν το ξεδίπλωσα!

Αυτό ήταν μία εισαγωγή!

Ευχαριστώ για την προσοχή σας. 

Περιμένω τις διαμαρτυρίες σας τώρα... 

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Δεν είμαι διατροφολόγος, δεν είμαι γυμνάστρια .
Είμαι απλά κάποια που προσπαθεί να επιλέγει τη ζωή.
Όσον αφορά όμως τα παιδιά μας
και τα λάθη που ξεκινούν μέσα από την οικογένεια, θλίβομαι και θυμώνω.