Απωλέσθη

Χάθηκε ψυχή.

Ντυμένη στα κόκκινα

Χαρακτηριστικά ανάστατα.

Μάτια φλογισμένα.

Βάρος ασήκωτο

 απ'τη σκόνη χρόνων 

που έγινε χώμα

κι έπειτα λάσπη

κι έφτιαξε χωμάτινα οδοφράγματα.

Ποιος ξέρει γιατί.

'Ανοιξε τρύπα μια ζοφερή νύχτα

και το 'σκασε αθόρυβα.

Την τελευταία φορά φορούσε

ένα απεγνωσμένο χαμόγελο.

Είπαν πως τρελάθηκε από 

τον Έρωτα.

-Τι πράματα είν' τούτα; 

είπε η Λέλα στην κυρά Βασιλική

και σταυροκοπήθηκε τρις!

-Και τι είν' Έρωτας;

-Των νέων αποκοτιές!

-Ζεις με τον Έρωτα; Χορταίνεις το στομάχι;

-Πάμε να βάλουμε τσουκάλι στη φωτιά.

Πέρασαν χρόνοι συντελεσμένοι.

Στα αζήτητα

έμεινε η απώλεια αυτή.

Μόνο κάπου κάπου σηκώνεται τα βράδια

η δίδυμη ψυχή της και καρτερεί.

Πίσω κρεμασμένα περίμεναν κι άλλα 

χαμόγελα δέκα να φορεθούν.

@ριστέα

Μια ημέρα πριν από το 2ο Συμπόσιο Ποίησης

με θέμα τον Έρωτα

αφήνω μια ακόμα δική μου δημιουργία.

Εδώ η προηγούμενη.

Καλή σας μέρα!