Diary of Bliss 13 : Εβδομάδα 5η

Αγαπημένο μου ημερολόγιο....Τι υπέροχη αίσθηση έχει κάποιος όταν βγαίνει ξανά στην ελευθερία! Είναι τρεις μέρες τώρα που νιώθω ότι η ζωή μου χαρίστηκε ξανά! 
Ήταν Πέμπτη βράδυ, 11:07 όταν έγραψα το τελευταίο ψηφίο κι έκλεισα το μεγάλο βιβλίο της απογραφής.
Ασυναίσθητα έβγαλα ένα μικρό λυγμό και δάκρυσα!  Ήταν χαρά, λύτρωση, ανακούφιση, κούραση κι ανάσα μαζί, όλα ανάκατα!  Το πρώτο πράγμα που έκανα; Έγραψα της κολλητής μου ΤΕΛΟΣ! Ήταν μαζί μου στα τελευταία μέτρα που έγραφα λίγο κι έπαιρνα ανάσες.. 
Αμέσως μετά έγραψα το Χρονικό μιας προαναγγελθείσας λύτρωσης. Ήταν τόσοι πολλοί αυτοί που περίμεναν μαζί μου το πολυπόθητο τέλος! Τους το όφειλα! Με είχαν στηρίξει με τόση αγάπη! Είχα πάρει απίστευτο κουράγιο αμέτρητες φορές....
Το πρωινό με βρήκε άλλον άνθρωπο! Το τεράστιο χαμόγελο δεν έφευγε στιγμή από το πρόσωπό μου όλη μέρα. Ένιωθα να πετάω! Είχα μια τεράστια όρεξη κι ενεργητικότητα για τα πάντα! Φυσικά ξεκίνησα να τακτοποιώ εκκρεμότητες! Μου είναι πολύ πιο σημαντικό για την ηρεμία μου να τακτοποιήσω από το να ξεκουραστώ! Περιττό να σας πω ότι έπεσα με τα μούτρα στην καθαριότητα, αρχή γενομένης από το γραφειάκι μου στη δουλειά.
Όταν επέστρεψα σπίτι πέταξα αμέσως τα πράγματά μου και το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν αυτό που είχα υποσχεθεί: μάζεψα ζουμπούλια από τον κήπο μου, για να στολίσω το βάζο μου κι έπαιξα με τα σκυλιά μου. Νομίζω πως ένιωθαν τη χαρά μου, γάβγιζαν τόσο χαρούμενα κι αυτά!
Φυσικά από την Παρασκευή κιόλας ξεκίνησα το πρόγραμμα ανάπλασης που τόσο ανάγκη έχω. Μου το όφειλα προ πολλού!
Απλά πράγματα λοιπόν, όπως το να κόψεις λουλούδια,να περπατήσεις αργόσχολα, να ξαπλώσεις και να κοιτάς το ταβάνι χωρίς άλλες σκέψεις κι άγχος, πόσο μου είχαν λείψει όλα αυτά; Να γεμίζω την μπανιέρα και να μπαίνω χωρίς το ρολόι να με κυνηγά. Να ανάβω τα κεράκια μου, τα φωτάκια μου και να τριγυρνώ ανέμελη μέσα στο σπίτι μου! Να βγαίνω έξω για καφέ σαν άνθρωπος κι όχι σαν κυνηγημένη! Να τελειώνει το βράδυ και να πέφτω για ύπνο χωρίς να μετράω και να σημειώνω ...Να ξυπνάω Κυριακή πρωί και να μην βιάζομαι να σηκωθώ, να παίρνω το πρωινό στο κρεβάτι, να διαβάζω ξανά  χορταστικά το βιβλίο που διάβαζα στα πεταχτά τα πρωινά στο μπάνιο....

Πόσο ανεκτίμητες είναι μικρές καθημερινές πράξεις μας που δεν τους δίνουμε στη βιασύνη μας καμία σημασία...Πρέπει να χάσεις για να εκτιμήσεις λοιπόν; Πρέπει να στερηθείς για να νιώσεις ευλογημένος έπειτα και τυχερός για τα δώρα που σου χαρίζονται;
Για αυτό και δεν παραπονιέμαι για τα δύσκολα που μου τυχαίνουν! Όλα έχουν το σκοπό τους! Όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Από όλα μπορούμε να βγούμε στο τέλος κερδισμένοι. Να μάθουμε, να σκληραγωγηθούμε, να εκτιμήσουμε!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο....  Γράφω και δεν κοιτάζω την ώρα.. δεν βιάζομαι.... Είμαι χαρούμενη...

@ριστέα

Το ημερολόγιο αυτό είναι μια ιδέα της Κατερίνας.

Ιστολόγια που συμμετέχουν μέχρι στιγμής είναι :

http://positive-thinking-greece.blogspot.gr/

http://mystickland.blogspot.gr 

http://princess-airis.blogspot.gr  

http://gynaikiesypotheseis.blogspot.gr 
http://confusedmindblog.blogspot.gr 
http://vasiaakarepi.blogspot.gr
http://beloved-ideas.blogspot.gr
http://armoniaart.blogspot.gr 
http://miaanapnoi.blogspot.gr 
http://syllegw-stigmes.blogspot.gr