Photo a Day Μέρα 26η

Photo a Day 26 February : quiet !

Ησυχία!

σσσ! Μην μιλάς! Κάνε λίγη ησυχία κι άκουσε τον ήχο της για λίγο.

Σήμερα θα μιλήσουμε για την ησυχία! 
"Είναι η σιωπή ανάγκη της ψυχής" έγραφα κάπου σε ένα ποίημα μου, τον περασμένο Σεπτέμβρη σε αυτό το μπλογκ. Ενώ τον Αύγουστο μιλούσα για τον ήχο της σιωπής. Και πηγαίνοντας πιο πίσω ακόμα κάπου στο Δεκέμβρη του 2010 έγραφα τα εξής....

"Μου αρέσει  να διηγούμαι μια ιστορία , όχι δική μου αλλά που την έχω  μέσα μου κ πολλές φορές την χρησιμοποίησα ως τώρα  στη ζωή μου. Κάποτε ο αγαπημένος μου συγγραφέας –εκπαιδευτικός-ταξιδευτής-και πολλά πολλά άλλα-  Λεό Μπουσκάλια  σε ένα από τα ταξίδια του στην Ασία, έζησε για ένα διάστημα σε ένα μοναστήρι Ζεν. Εκεί γνώρισε έναν καταπληκτικό γιαπωνέζο δάσκαλο. Κάποια μέρα που περιδιάβαιναν στον κήπο, ο Μπουσκάλια, με τον ενθουσιασμό κ την παιδική αφέλεια που τον διέκριναν πάντα, μιλούσε ακατάπαυστα προσπαθώντας να εντυπωσιάσει το δάσκαλο του , όταν ξαφνικά αυτός ο εντελώς πράος άνθρωπος γύρισε και τον χτύπησε στο πρόσωπο λέγοντας του με σφοδρότητα : "μην περπατάς μέσα στο κεφάλι μου με τα βρώμικα πόδια σου!"

Η φράση αυτή έχει γίνει μια από τις αγαπημένες μου και  την έχω χρησιμοποιήσει απίστευτες φορές, τόσες που οι άνθρωποι που με ξέρουν και με αγαπούν όταν νιώθουν την ανάγκη της αυτοαπομόνωσης να με κυριεύει μονολογούν…. "ξέρω να σταματήσω το περπάτημα μέσα στο κεφάλι σου!"

 Η σιωπή ώρες ώρες δεν είναι απλά ανάγκη. Είναι ευλογία! Τα μεγαλύτερα πράγματα συμβαίνουν όταν μένουμε σιωπηλοί. Όταν τα βλέμματα μας και μόνο μπορούν να κοινωνήσουν την αγάπη μας, τον πόνο μας , τη χαρά μας , την ελπίδα μας, τα όνειρά μας!  Όταν μένουμε μόνοι μας,  μακριά από τη πολλή συνάφεια του κόσμου που λέει και ο Καβάφης  και αφουγκραζόμαστε τη φωνή μας , τις ανάγκες μας, τις επιθυμίες μας τότε έχουμε την ευκαιρία της προσωπικής ανάπτυξης, της εξέλιξης, της αυτοπραγμάτωσης!

Ας χαμηλώσουμε τους ήχους για μια στιγμή! Ας ακούσουμε τον ήχο του νερού της βρύσης που τρέχει,  το κρασί καθώς αισθησιακά αφήνεται να ριχτεί μέσα στο διάφανο ποτήρι, το τριζόνι του μεσημεριού, τους ήχους θάλασσας, τους χτύπους της καρδιάς μας!
Ας μην περπατάμε με τα βρώμικα πόδια μας μέσα στα κεφάλια και στις μοναξιές των άλλων ...απρόσκλητοι! "

Το κείμενο μου αυτό εκφράζει ακόμα την ίδια πίστη. Δεν αλλάζω ούτε σειρούλα!

Ακολουθούν μερικά μοναχικά τοπία! Η έλλειψη ανθρώπινης παρουσίας είναι το κοινό τους σημείο. Ακούγεται μόνο ο άνεμος, ίσως κι ο ήχος  κάποιου πουλιού! Μα αυτή δεν είναι η ησυχία; 

Με αμούτσι* κείμενο αλλά με χθεσινές φωτογραφίες την έβγαλα και τη σημερινή! 

Καλημέρα στις ομορφιές !
@ριστέα

________________________________________________________
αμούτσι : τοπικό ιδίωμα ( κατευθείαν από την πόλη μου) = τσάμπα, κερασμένο
( http://www.multiforums.gr/fun/viewthread.php?tid=7309&page=10 )