Photo a Day Μέρα 16η

Photo a Day 16 February :  Perfect

Τέλειος, απόλυτος!

Να μιλήσεις για την τελειότητα ή ακόμα και να τη φωτογραφίσεις είναι τελικά από τα πιο  δύσκολα θέματα. 
Χρησιμοποιώ συχνά πυκνά τη λέξη! Διάβαζα κάτι χθες και σχολίασα από τον ενθουσιασμό μου: τέλειο! Μα τέλειο αν το σκεφτείς είναι μονάχα το αδύνατο, μονάχα ο Θεός!
Ο άνθρωπος γεννήθηκε ατελής..... και να σου πω κάτι ; Χαίρομαι που διαπιστώνω τις ατέλειες μου!
Έγραφα σε ανύποπτο χρόνο ( η σχετική δημοσίευση βρίσκεται εδώ)

Γιατί άραγε το "τέλειο" και το "τέλος" έχουν την ίδια ετυμολογική ρίζα; Αν ισχύει αυτό που σκέφτομαι και το τέλειο είναι και το τέλος, νομίζω πως θέλω να βρίσκομαι στην αρχή. 

Παλιά βασανιζόμουν πολύ από την τελειομανία μου κι είμαι σίγουρη ότι πολλοί-ές καθώς θα με διαβάζετε θα αναγνωρίσετε τον εαυτό σας.  Πάσχιζα να τα κάνω όλα καλά. Θα μου πεις αυτός δεν είναι ο σκοπός ; Να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, να νιώθουμε υπερήφανοι για ότι δημιουργούμε; Υπάρχουν δηλαδή άνθρωποι που δεν ενδιαφέρονται να κάνουν τίποτα σωστά προσκειμένου να μην χαρακτηριστούν τελειομανείς; Δηλαδή ξυπνά κάθε μέρα ο Κυριάκος και λέει : σήμερα θα τα κάνω όλα στραβά,θα αφήσω το σπίτι μέσα στην μπίχλα, δεν θα κάνω τίποτα καλό γιατί δεν με νοιάζει τίποτα,στη δουλειά δεν θα αποδώσω....κλπ κλπ... αρκεί να μην με πουν τελειομανή!

Κάποτε δεν μπορούσα να ησυχάσω λεπτό. Έπρεπε το σπίτι να είναι στην εντέλεια, όλα να λάμπουν, να μην κυκλοφορεί σκόνη σε καμία κρυφή γωνία, τα ρούχα μου να είναι όλα στη σωστή σειρά,τα βιβλία μου απόλυτα τακτοποιημένα κατά εκδόσεις και κατά συγγραφέα, εγώ πάντα στην τρίχα, ό,τι έφτιαχνα έπρεπε να στέφεται από απόλυτη επιτυχία, στη δουλειά μου δεν μου επέτρεπα κανένα λάθος, καμία μα καμία επίπληξη...κι ο κατάλογος δε βλέπω να σταματά...

Από το ένα άκρο ως το άλλο υπάρχει μια τεράστια διαδρομή.Κι εμένα με πήρε χρόνο πολύ..... για να βρεθώ κάπου στο μέσο αυτής της διαδρομής.

Με πήρε χρόνια μέχρι να αρχίσω να :
...να λέω "δεν πειράζει ρε αδερφέ να μείνει και μια μέρα το κρεβάτι άστρωτο, δεν χάθηκε ο κόσμος"!
...να γελάω που ξέχασα να ρίξω τη ζάχαρη στο γλυκό, (έκαμα γλυκό το σιρόπι του τελικά-αυτή η ιστορία είναι από μόνη της για δημοσίευση!)
...να μπορώ να πέσω να ξεκουραστώ ακόμα κι αν δεν έχω τελειώσει όλες μου τις δουλειές (προέχουν οι δουλειές ή η ξεκούραση άραγε;)
...να καμαρώνω για όλες τις ατέλειες στους πίνακες μου (ίσα ίσα νομίζω ότι η ζωγραφική με βοήθησε πολύ σε αυτό το θέμα)
....να διασκεδάζω με όλες τις μαγειρικές αποτυχίες μου (συνοδευόμενες από κρασί και αλαλλάζοντας "εβίβα" για το καμένο φαγητό)
... να κάνω ζημιές και να μην αυτομαστιγώνομαι αλλά να μονολογώ: "Πάει κι αυτό το σερβίτσιο! Λειψό θα μείνει κι αυτό αχαχα! - όχι συγγνώμη δεν τους ζητάω πια!
Και τόσα άλλα, μικρά και μεγάλα....

Αυτό δεν σημαίνει πως έγινα πια αδιάφορη για όλα και πέρασα στην αντίπερα όχθη! Αυτό σημαίνει πως κατάλαβα λιγάκι τι έχει σημασία σε αυτή τη ζωή! 
Εξακολουθώ να τρελαίνομαι από την ακαταστασία, να θέλω ομορφιές στη ζωή μου, να χαίρομαι σαν παιδάκι όταν κάνω ωραίες ή ενδιαφέρουσες δημοσιεύσεις, να καμαρώνω όταν ζωγραφίζω έναν καλό πίνακα, όταν φτιάξω ένα καταπληκτικό -και συνάμα υγιεινό , μην ξεχνιόμαστε- φαγητό,να θέλω να είμαι εξωτερικά φροντισμένη και περιποιημένη.

Έμαθα απλά ότι είμαι άνθρωπος και σαν άνθρωπος θα κάνω πολλά λάθη και πολλές βλακείες στη ζωή μου. Η τελειότητα είναι εκεί όχι για να την πετύχουμε αλλά για να βελτιωνόμαστε. Είναι όμορφο να προσπαθείς να γίνεσαι καλύτερος...

Μα αν τελειότητα σημαίνει τέλος εγώ θέλω να βρίσκομαι στην αρχή! Έχω δρόμους ακόμα να κάνω και διαρκώς να βελτιώνομαι.....

Η φύση είναι τέλεια λοιπόν, τα λουλούδια είναι τέλεια.....

ο ουρανός και τα σύννεφα πάντα πανέμορφα, ό,τι σχέδια και χρώματα να πάρουν,

ακόμα κι όταν σκοτεινιάζει και πιάνει μπόρα...

Κι από ανθρώπινα έργα δεν θα μπορούσα να βάλω τίποτα δικό μου

αλλά τα χεράκια της μαμάς μου για μένα έφτιαχναν μόνο

τέλεια πραγματάκια....

Οι κουρτίνες στην κουζίνα μου με ατραντέδες της μαμάς

Όλα με το βελονάκι, απλά ξεσήκωνε τα σχέδια με το μάτι...

και δεν έβλεπε κιόλας η γλυκιά μου 

Καλή σας μέρα.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Πάω να συνεχίσω να κάνω βλακείες!
@ριστέα


Ψιλοχάλια είμαι και σήμερα αλλά σσσσσ μην το ακούσει η μαμά ... Ξεχνά ότι κοντεύω να γίνω μεσόκοπη...με βλέπει ακόμα σαν το μικρούλι της!