Photo a Day Μέρα 4η

Photo a Day 4 February : hope 

Ελπίδα!

4 Φεβρουαρίου. Ημέρα κατά του καρκίνου.

Η Παγκόσμια Ημέρα Κατά του Καρκίνου καθιερώθηκε με πρωτοβουλία της Διεθνούς Ένωσης κατά του Καρκίνου (UICC), που εκπροσωπεί 280 οργανώσεις σε 90 χώρες του κόσμου. Η εκστρατεία ενημέρωσης κάθε χρόνο στις 4 Φεβρουαρίου δίνει έμφαση στην πρόληψη και στη διαπίστωση ότι το 43% των καρκίνων μπορούν να αποφευχθούν υπό ορισμένες προϋποθέσεις. 

Ο καρκίνος είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως. Κάθε χρόνο 7 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και 11 εκατομμύρια νοσούν, το 70% των οποίων σε χώρες μέσου και χαμηλού εισοδήματος.
Πηγή:http://www.sansimera.gr/worldays/194#ixzz2Jqw8iJIx

Ήταν πριν εννέα χρόνια τέτοιες μέρες, αρχές Φλεβάρη. Διαγνώστηκε καρκίνος. Προχωρημένης μορφής.Οι διαδικασίες που ακολούθησαν ήταν γρήγορες και συντονισμένες. Αν και οι γιατροί δεν ήταν βέβαιοι για την έκβαση της εγχείρησης, δεν το σκεφτήκαμε καθόλου. Απρίλη μήνα είχε ήδη εγχειριστεί.. Οι γιατροί επέμεναν πως κακώς έγινε, πιθανόν ο οργανισμός να μην άντεχε πάνω από ένα- δύο χρόνια. 

Επέστρεψε σπίτι, ακολούθησε όλες τις θεραπείες που του χορηγήθηκαν, όσο επίπονες κι αν ήταν, έκανε και κάνει όλες τις εξετάσεις του, όλα αγόγγυστα.
Όταν στάθηκε στα πόδια του συνέχισε με όλες τις ασχολίες του, σαν τίποτα να μην είχε αλλάξει στη ζωή του. Το περιβολάκι του, τα ζωντανά του, όποια βοήθεια του ζητούσαν παιδιά και εγγόνια.
Γίνεται γελωτοποιός, αστείος κι ότι άλλο προκύψει σε γιορτές κι οικογενειακές συναθροίσεις, αρκεί να βλέπει τα εγγόνια του να χαμογελούν. Όταν η συζήτηση έρχεται στον καρκίνο απαντά δείχνοντας τον ουρανό: " Όσο γράφει, παιδί μου. Μονάχα ο θεός ξέρει."! Δεν σταμάτησε να χαμογελά, να είναι απλός και να μην ζητάει παρά ελάχιστα στη ζωή του. 
Δεν υπήρξε ένας σπουδαίος επιστήμονας, ένας άνθρωπος των γραμμάτων, δεν διακρίθηκε κάπου ιδιαίτερα. Ήταν (και είναι) ένας απλός οικογενειάρχης που δούλεψε σκληρά στην ξενιτιά, το περισσότερο διάστημα μακριά από την οικογένειά του, για να μεγαλώσει τις δύο κόρες του και να τους δώσει όσα περισσότερα μπορούσε και με όσα ήξερε να κάνει.

Δεν το έβαλε κάτω ποτέ, δεν λέει κουβέντα όταν πικραίνεται, δεν χαλάει χατίρι σε κανέναν.

Είναι ο πατέρας μου και είμαι υπερήφανη για αυτόν!

Τον Απρίλη θα κλείσει τα ογδόντα Είναι υπέροχο που στα σαράντα και τρία μου χρόνια τον έχω ακόμα στη ζωή μου να μου χαμογελά.

Νίκησε και νικάει κάθε μέρα τον καρκίνο με το χαμόγελο και την πίστη του στο θεό.
Για μένα είναι η ελπίδα προσωποποιημένη.

____________________________________________________________
Αναγκαία σημείωση: Υπάρχουν αμέτρητα παλικάρια και κοριτσόπουλα που δεν τα καταφέρνουν στη μάχη με τον καρκίνο και χάνουν τον αγώνα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Οι γερασμένοι οργανισμοί που δεν έχουν ταχύτατο πολλαπλασιασμό κυττάρων, αντέχουν ίσως περισσότερο. Δεν θέλω να πω δηλαδή ότι όλοι αυτοί που χάνουν τον αγώνα, δεν πάλεψαν με αισιοδοξία και χαμόγελο οι περισσότεροι και δυναμικά. 
Παρ' όλα αυτά η ίδια η ιατρική επιστήμη υποστηρίζει ότι η θεραπεία πολλές φορές είναι αποτέλεσμα εσωτερικής αντιμετώπισης! Εκεί συμβαίνουν τα θαύματα σαν του μπαμπά μου! Ενδιαφέροντα στοιχεία μπορείς να βρεις στα βιβλία του Γ. Πιντέρη, Προσωπικότητα και υγεία Ι και ΙΙ, εκδόσεις Θυμάρι. Εκεί θα συναντήσετε όρους όπως το γραμμικό και το ολιστικό μοντέλο θεραπείας στην ιατρική , το φαινόμενο placebo και το ρόλο της ψυχολογίας στη ίαση.

ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ : Η ΕΓΚΑΙΡΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΩΖΕΙ ΖΩΕΣ. ΜΗΝ ΑΜΕΛΕΙΤΕ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΣΤΕ.