24 Days Challenge, Set 2 # 11

Λ
Λεύκωμα

Πηγή

Μια μαργαρίτα κίτρινη 

που όταν τη μαδήσεις 

θα βρεις κρυμμένα μυστικά

που θέλεις να κρατήσεις

Πάμε πίσω στα μαθητικά μας χρόνια ένα ταξιδάκι; 
Αν είσαι άντρας, ίσως να μην έχεις ιδέα για το τι πράγμα μιλάω. Αν είσαι κοριτσόπουλο της εποχής μου, σίγουρα ξέρεις και ήδη χαμογελάς.Κλείνεις τα μάτια και θυμάσαι. Κι αν είσαι φρεσκαρούδι, κόπιασε να πάρεις γεύση μιας άλλης εποχής!

Λεύκωμα.Ένα παιδικό τετράδιο-ημερολόγιο, κάτι σαν τα σημερινά μας ιστολόγια αν το καλοσκεφτείς, μόνο που τότε ήταν χειρόγραφο, συνήθως κατοστάφυλλο με λευκές σελίδες. Κόβαμε και κολλούσαμε φωτογραφίες από περιοδικά της εποχής και φτιάχναμε με μεράκι κάθε θέμα μας. Οι Μανίνες και οι Κατερίνες ήταν οι πηγές των φωτογραφιών μας.Δεν γράφαμε ποτέ σε ευθεία, τα πλαγιαστά κείμενα έδιναν κι έπαιρναν, άλλη χρησιμοποιούσε κόκκινο στυλό , άλλη πράσινο, άλλη ροζ κι έβλεπες σελίδες γεμάτες χρώματα, γεμάτες στιχάκια, γεμάτες εικόνες, ζωγραφιές, αστεία κι ανέκδοτα!

Το τετράδιο αυτό πήγαινε από χέρι σε χέρι, από τσάντα σε τσάντα, από κορίτσι σε κορίτσι, με τη ρητή εντολή να μη πέσει σε χέρι αγοριού και μάθει τα μυστικά μας! Επίσης μέγας φόβος ήταν να μην το βρει η μαμά μας! Έπρεπε κάθε κοπέλα να το φυλάει ηρωικά και να το κρύβει, όσο το κρατούσε σπίτι της για να το συμπληρώσει.
Ε ρε πόσα λευκώματά μου δεν χάθηκαν έτσι άδοξα μετά την ανακάλυψή τους από τη μαμά! Για το λόγο αυτό δεν έχω και δικές μου φωτογραφίες να στολίσω το θέμα μου! Κανένα δεν μου άφησε! Το θεωρούσε ανούσιο, πιθανόν επικίνδυνο κι ότι με καθυστερούσε από τη μελέτη μου!
Μα πιστέψετε με! Ήταν τόσο αθώα όλα!

Η μαθήτρια που το κατασκεύαζε, υπέγραφε πάντα ως "Κτήτωρ"!
Οι υπόλοιπες επέλεγαν κάποιο ψευδώνυμο, το οποίο και αποκάλυπταν στην τελευταία σελίδα όπου εκεί έπεφταν οι μάσκες!

Τα θέματα σε όλα σχεδόν τα λευκώματα, ίδια κι απαράλλαχτα:

Τι εστί Λεύκωμα; 
Τι εστί Έρωτας; 
Τι εστί Αγάπη;
Τι εστί Φιλία;
Τι εστί Γυναίκα;
Τι εστί Άνδρας ( εκεί βγάζαμε το άχτι μας όλες οι κοπέλες!)
Τι εστί Ραντεβού;
Τι εστί Γάμος;
Τι εστί Φιλί;
Ποια είναι τα χόμπυ σου;
Ποιος ο αγαπημένος σου τραγουδιστής και ποιος ο αγαπημένος σου ηθοποιός;
Ποιο μάθημα αγαπάς περισσότερο και ποιο μισείς;
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου;
Πώς φαντάζεσαι τον άντρα των ονείρων σου;
Γράψε μου ένα μυστικό σου! (Μα αν στο πω θα πάψει να είναι μυστικό, έγραφα εγώ!)
Κάνε μια ευχή!
Ποια είναι η γνώμη σου για την Κτήτωρ; ( Εκεί έπεφτε το γλείψιμο ...αχαχαχα)
Χάρισέ μου κάτι για να σε θυμάμαι!

Και το τι χάριζε η κάθε φίλη στις τελευταίες σελίδες δεν περιγράφεται! Στο τέλος το τετράδιο  δεν έκλεινε από τα δωράκια. Άλλη μια τούφα από τα μαλλιά της,άλλη τσιμπιδάκια,λαστιχάκια, ενώ συχνά πυκνά έβλεπες μέσα επίσης: αρωματικές γόμες, αχιβάδες,χαρτοπετσέτες με σχέδια, φωτογραφίες από περιοδικά, καρδούλες, μπρελοκάκια, φωτογραφία της φίλης που έγραφε,
αυτοκολλητάκια, αποξηραμένα λουλούδια, ζωγραφιές και πολλά άλλα τρελά και μη!

Να θυμηθώ στιχάκια; Αχ έχουμε κι αυτές τις αρχές αλτσχάιμερ που δεν μας αφήνει και περιθώρια για πολλά! Κι όμως είχα φυλάξει μερικά, ακόμα και σήμερα κρυμμένα. Θα σας πω παρακάτω πού!

"Φιλία άνθος σπάνιο

όπου ανθεί σπανίως

μα όπου ανθίσει μια φορά

ριζώνει αιωνίως"

Κλείνουν τα ματάκια

γέρνει η κεφαλή

σμίγουν τα χειλάκια

Να τι εστί φιλί!

Αν ποτέ θελήσεις να με σκοτώσεις 
μην σημαδέψεις την καρδιά μου, γιατί τότε 

θα λερώσεις το πρόσωπό σου που είναι

βαθιά χαραγμένο μέσα σε αυτήν!

Η καρδιά δεν μετρά τα χρόνια, ούτε τα δάκρυα.
Κι αν η πρώτη αγάπη ήταν μεγάλη κι αξέχαστη
δεν υπάρχει τίποτα πολυτιμότερο από τη δεύτερη αγάπη!

Λιμάνι

Ευτυχισμένων

Υπέροχων

Κρυμμένων

Ωραίων

Μαγικών 

Αναμνήσεων

Σας υποσχέθηκα να σας πω για τα κρυμμένα μου μυστικά. Στιχάκια κι άλλα! Η Βιβλιοθήκη μου έχει μια σανίδα που βγαίνει και μπαίνει και γίνεται γραφείο.Εκεί έγραφα και διάβαζα στα σχολικά μου χρόνια. Εγώ ξεβίδωνα τη σανίδα και χάραζα πάνω στο ξύλο τα στιχάκια μου, αλλά στο από κάτω μέρος. Κανείς δεν ήξερε ότι από κάτω έγραφα τα μυστικά μου. Ακόμα και σήμερα είναι η πρώτη φορά που το μοιράζομαι με κάποιον. Σχεδόν το είχα ξεχάσει κι εγώ. Έβγαλα λοιπόν τη σανίδα με τρεμάμενα χέρια λες και κρατούσα κάτι ιερό, προσπάθησα να διαβάσω τα γραμματάκια μου που με το καιρό ψιλοσβήστηκαν -εντάξει έβαλα και τα γυαλιά μου, το ομολογώ!

Και προσπάθησα με το κινητό μου κι έβγαλα φωτογραφίες. Σε παγκόσμια πρώτη ...οι πιο καθαρές ειδικά για σας!

Στο google βρήκα πολύ όμορφα λευκώματα από παλιά, μα δεν θέλησα να βάλω ξένο υλικό αυτή τη φορά, καθώς το θεωρώ ιερό και πολύ πολύ προσωπικό αυτό το κομμάτι. Ταξιδέψτε με τη ψυχή σας και θυμηθείτε οι παλιές!

Έχετε στιχάκια να μοιραστείτε μαζί μας; Αναμνήσεις δικές σας; Κάποιο περιστατικό ίσως; Κρατάει ακόμα κάποια φίλη το παιδικό της λεύκωμα;

Η μπάλα δική σας!

Σας αφήνω εδώ κι ελπίζω ότι έστω κι έτσι, χωρίς οπτικά ντοκουμέντα,να κατάφερα να σας θυμίσω λίγο τα χρόνια της αθωότητας! Τα χρόνια όπου βιαζόμασταν να ερωτευθούμε, να γευτούμε το πρώτο φιλί, να βγούμε ραντεβού...Τα χρόνια που πιστεύαμε ότι θα παντρευτούμε την πρώτη μας αγάπη! Ή πώς ποτέ δεν θα χωρίζαμε!

Η ζωή και η πραγματικότητα αποδεικνύονται σκληρές τις περισσότερες φορές. Μα αυτό το κομμάτι της αθωότητας δεν το χαρίζω με τίποτα! Είναι θησαυρός ανεκτίμητος!

Έστω και χωρίς ντοκουμέντα πια!

Καλή σας μέρα!

Καλό σας ταξίδι!

@ριστέα