η ζωη ειναι ωραια ...: 24 Days Challenge, Set 2 # 6

Τετάρτη 8 Μαΐου 2013

24 Days Challenge, Set 2 # 6

Ζαβολιά!

Τα αγαπημένα παιχνίδια των σχολικών μας χρόνων (2)

Πηγή

Θυμάστε όταν ήμαστε παιδιά

Αν έπιανες τον άλλονε να κλέβει

Αρκούσε να φωνάξεις: "Ζαβολιά"!

Κι ο Μανώλης (ή η Τασία) ευθύς αμέσως

τα φυλούσε , τι να πούμε....

Με ή χωρίς αντίρρηση καμιά

ήξερε πως τα παιδιά

δεν θα τον έπαιζαν ξανά!

Το να'σαι απόβλητος ήταν μεγάλη συμφορά!

Και τα παιδιά κάτι τέτοια τα κρατούνε!

-Η ζαβολιά ισούται με κλεψιά;

-Ναι φυσικά, τι είπαμε πιο πάνω;

-Τότε γιατί αυτοί που έκλεψαν το κράτος

δεν κινδυνεύουν με αποβολή και δεν φοβούνται;

Γιατί ακόμα παίζουμε στα έδρανα κρυφτό;

Πότε θα τα φυλάξουν κι ο λαός

θα κράξει, θα αλαλάξει επιτέλους:
"Φτου ξελευτερία για όλους";
-Δεν έχω απάντηση καμιά...

Φαίνεται πως τα παιδιά πάντα μας βάζουνε γυαλιά!
Δεν έχω απάντηση καμιά...

Δεν έχω άλλα λόγια....

Καλή σας μέρα!
Φτου ξελευτερία ;
@ριστέα

36 σχόλια:

Κοτσόβολου Γεωργία8 Μαΐου 2013 στις 9:50 π.μ.
αχ!!μακάρι να διατηρούσαμε ακόμα την παιδικότητά μας και να απομονώναμε τους "ζαβολιάρηδες" που αποφασίζουν για εμάς!!
καλημέρα καλή μου :)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΔΕΛΦΙΝΑΚΙ8 Μαΐου 2013 στις 9:57 π.μ.
Καλημέρα Αριστέα μου..οι παιδικές ζαβολιές οι πιο αυθόρμητες και αθώες!! φιλούθκια
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
agriomeli8 Μαΐου 2013 στις 10:15 π.μ.
Ποσες ζωες θελεις να εχεις
για να σου πω πότε.
Και βλεπουμε.
Οσο θεωρουνε-με οτι κανουν ζαβολια
κι οχι εγκλημα
συνεχεια στην αλανα για παιχνιδι θα ειμαστε.

Καλημερολουλουδο,χαμογελο μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
syros2js8 Μαΐου 2013 στις 12:48 μ.μ.
Νομίζω πως είναι αυτό που έχουμε ξαναπεί:
Πολλές φορές, τα παιδιά, έχουν περισσότερο μυαλό από τους μεγάλους...
Τα παιδιά είναι αγνά και οι ψυχές και οι σκέψεις τους είναι απλές και καθαρές...
Στη δική μας "κοσμάρα" υπάρχει και ο αστάθμητος παράγοντας "συμφέρον"...

5...10...15...20...25...

Καλημέρα, κορίτσι μου!!!
(Με ή χωρίς ζαβολιές!!!)
;-)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ωραιοζήλη!8 Μαΐου 2013 στις 12:51 μ.μ.
Καλημέρα...Χριστός Ανέστη!
Πολλές ζαβολιές μαζεύτηκαν....και δεν προδίδει κανείς...πλέον οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί και ζαβολιά θεωρείται το σωστό...!
Ωραία επιλογή...!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown8 Μαΐου 2013 στις 1:46 μ.μ.
Πρώτα Χρόνια Πολλά για τις ημέρες.Χίλιες ευχές για όλα όσα επιθυμείς, μα πάνω και πριν απ΄όλα, υγεία και αγάπη!
Μου άρεσε το Ζ σου!Πόσο εύκολο ήταν να απομονώνουμε τους κακούς παίκτες, τους ζαβολιάριδες, όταν ήμασταν παιδιά!Εμείς μεγαλώσαμε και βάλαμε πολύ νερό στο κρασί και οι ζαβολιάριδες έγιναν πια, τόσοι πολλοί!!!!!Ας ελπίσουμε σ΄ένα γερό ταρακούνημα, που θα φέρει επιτέλους, το "φτου ξελευτερία" για όλους!Χίλια Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Nasta8 Μαΐου 2013 στις 1:53 μ.μ.
Πολύ σωστό.. Ήμασταν παιδιά και είχαμε κρίση σωστή.. Κάτι έγινε στην πορεία και χαλάσαμε...
Τότε τους αποξενώναμε όσους έκαναν ζαβολιές, τώρα απλά τους ανεχόμαστε.
Τι έφταιξε άραγε, δεν ξέρω...
Πολύ καλή επιλογή για το Ζ σου!!!
Φιλάκια πολλά κούκλα μου :))
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
nikol8 Μαΐου 2013 στις 3:41 μ.μ.
Τι έγινε ? Φρόντισαν μαζί με τα ακριβά αυτοκίνητα και ρούχα τους να έχουν και κάτι νόμιμο . Την ΑΣΥΛΙΑ!
Την είχαμε , δεν την είχαμε , έτσι πληρώναμε με το αθώο μυαλουδάκι μας .
Φτου ξελευτερία και εγώ!
Φιλιά Αριστέα μου
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
ΦΛΩΡΑ8 Μαΐου 2013 στις 5:56 μ.μ.
Φτου ξελεφτερία!!!
Περιέχει ένταση, ζωή, δύναμη, ενθουσιασμό, χαρά....
Εμείς στερέψαμε....
γι αυτό δεν μπορούμε να φωνάξουμε, κι όταν φωνάζουμε είναι όπως στο όνειρο που φωνάζει κανείς και δεν βγαίνει η φωνή του...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Lysippe8 Μαΐου 2013 στις 6:20 μ.μ.
Έλα ντε; Πότε; Είναι κι η απαράμιλλη μαεστρία του μαριονετίστα, βλέπεις. Δεν αφήνει εύκολα "κενά". Μα κι αν αφήσει, εύκολα τα ξανακαλύπτει, με μια του κίνηση. Είναι μαθημένος αυτός. Εμείς;
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ελενα Λ.8 Μαΐου 2013 στις 7:07 μ.μ.
Το ιδανικό Αριστάκι γιατί ετσι θα άδειαζε η βουλή και θα γλιτώναμε!
Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Μαρία Κανελλάκη8 Μαΐου 2013 στις 7:13 μ.μ.
Θυμάμαι ένα άλλο παιχνίδι που παίζαμε, το "κορόϊδο". Αλλάζαμε μπαλιές με τους απέναντι και στη μέση βάζαμε ένα δύστυχο που προσπαθούσε να μας αποσπάσει τη μπάλα... Ματαίως. Ήταν πάντα ο πιο μικρόσωμος και πιο αργοκίνητος.
Κάτι μου θυμίζει αυτό...

Αριστέα μου πολύ επίκαιρη και εύστοχη η ανάρτησή σου!
Κράτα εσύ τα αισιόδοξα, μπας και φυσήξει και σηκώσουμε πανί...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown8 Μαΐου 2013 στις 10:21 μ.μ.
Χαχαχα...πολύ καλό!!!
Χρόνια πολλά Αριστέα μου!!!
Εσύ καλέ δεν κουράζεσαι εύκολα!!!Και συνέχεια στο ''παιχνίδι'' με τα 24 γράμματα;Μπράβο!!! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Mia Petra8 Μαΐου 2013 στις 11:02 μ.μ.
Ήρθα Ζαβολιάρα μου γλυκιά! ♥ ♥ ♥
Είδες τι ωραία που πέρασα εγώ χτες βρε;!
"Ζ"ήλια, ζήλια!!!
Φιλάκια πολλά Τρελοκαμπέρω μου! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Memaria8 Μαΐου 2013 στις 11:17 μ.μ.
Φτου ξελεφτερία θα φωνάξω μαζί σου!!
Κι αύριο θα προσπαθήσω να διαβάσω όσα έχασα...
Χριστός Ανέστη!!
Χρόνια πολλά...και φιλιά πολλά!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Apokalipsis9999 Μαΐου 2013 στις 1:52 π.μ.
Η ζαβολιά δεν περιορίζεται μόνο στο κρυφτό αλλά εκτείνεται σε όλα τα παιχνίδια! Όταν δεν μπορείς να κερδίσεις αλλιώς, ή θα κάνεις (όταν σε παίρνει) ζαβολιές ή δεν θα παίζεις καθόλου!
Σαν λαός όμως είμαστε ζαβολιάρηδες! Βάζουμε μέσον για να παρακάμψουμε την «αξιοκρατία», προσπερνάμε στο δρόμο επικίνδυνα, κοιτάμε να φάμε τη σειρά του άλλου στην ουρά, κλπ, κλπ! Όταν λοιπόν επιβραβεύουμε την πονηριά και τη ζαβολιά εναντίον των συμπολιτών μας, σημαίνει πως έχουμε χρεωκοπημένα ήθη και παράγουμε ανάλογους πολιτικούς!
Και επειδή εκλέγουμε τα ίδια και τα ίδια λαμόγια, σημαίνει ότι μας αρέσουν οι ζαβολιάρηδες πολιτικοί μιας και συντηρούν το ζοβολιάρικο σύστημα που δεν το θέλουμε μόνο αν δεν έχουμε μέσον!
Αν δεν μας άρεσε το σύστημα της ζαβολιάς, απλά θα το αλλάζαμε...
Θα μου πεις, για να αλλάξουμε το σύστημα θα πρέπει να αλλάξουμε πρώτα τον εαυτό μας, να μην είναι ζαβολιάρης... αλλά αυτό είναι μια πονεμένη ιστορία!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Unknown9 Μαΐου 2013 στις 5:05 μ.μ.
Ξέρεις τι άλλαξε από τότε Αριστούλα μου; Βολευτήκαν κάποιοι, οι περισσότεροι... Κι έτσι δεν είχε κανείς λόγο να βγει να φωνάξει, να καταδείξει την αδικία...! Χάσαμε την αγνότητά μας, την ανθρωπιά μας, την παιδικότητα, σταματήσαμε να διεκδικούμε την αλήθεια και τα αληθινά πράγματα... Πραγματικά δεν ξέρω πια ποιος φταίει για όλα αυτά κι ούτε τι να κάνω εγώ και κάθε Μαρία και Αριστέα της Ελλάδας για να αλλάξει κάτι. Λαβύρινθος.

Ή μήπως όχι;
Φιλάκια...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Άποψη Τέχνης10 Μαΐου 2013 στις 10:54 μ.μ.
Τώρα τι να πω για τον τόσο υπέροχο παραλληλισμό σου...;
Φαίνεται πως φοβόμαστε να "δώσουμε" αυτούς που μας βοήθησαν να πραγματοποιήσουμε τα ρουσφέτια μας...
Δυστυχώς όλοι οι Έλληνες είμαστε μέρος αυτού που μας συμβαίνει..θες με φακελάκια, θες με θεσούλες στο δημόσιο, θες θες θες; Η ουσία είναι μια, υποφέρουμε σαν λαός αλλά δεν κάνουμε και τίποτα για αυτό! Τι φοβόμαστε, αλήθεια πιο πολύ;...Μήπως στο πίσω μέρος του μυαλού μας, λέμε κάτσε μπορεί να φτιάξουν τα πράγματα και ο μπατζανάκης μου που έχει γνωστό τον σύμβουλο του τάδε υπουργού να με βολέψει...και απλά ξεχνάμε να λειτουργούμε σαν ομάδα! Ακόμη δεν μας νοιάζει που ο δίπλα υποφέρει!
ΟΥΦ! Τα είπα και ξεθύμανα..!
Συγνώμη για την παράκρουση...
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις

Προσθήκη σχολίου