-Είπα όσι! Σέλω σοκοάτα!

Κι αφού έκανα το διάλειμμα μου, επανέρχομαι και πάλι φουριόζα!
Σήμερα έχει 4 ιστοριούλες, τόσο δα μικρούλες 
Κάθισες αναπαυτικά; Έβαλες μαξιλαράκι;
Πάμε για τα παραμυθάκια μας.
Ή μήπως δεν είναι παραμυθάκια;



Είμαι σε ένα φιλικό σπίτι. Σε γιορτή.
Υπάρχουν διάφορες παρέες, ανάμεσα τους ένα ζευγάρι με το παιδάκι τους, 
λιγότερο από ενός έτους.
Κάποια στιγμή σερβίρεται η τούρτα.
Η μαμά έχει στην αγκαλιά της το μωρό και κρατάει την τούρτα.
Βάζει λίγη σαντιγί στο στόμα του παιδιού.
Αυτό αντιδρά στη γλυκιά γεύση, κάνει μορφασμούς όλοι γελούν, 
το παιδί χαίρεται που δημιουργεί τα γέλια των άλλων, 
συνεχίζει η μαμά να του βάζει τούρτα στο στόμα,
 αυτό συνεχίζει τους μορφασμούς, συνεχίζει να γελά και η παρέα.
Και κάποια στιγμή αυτό το υπέροχο παιχνίδι σταματά. 
Η παρέα συγκεντρώνεται γύρω από το τραπέζι, για το πολυαναμενόμενο δείπνο.
Γιορτή, καταλαβαίνεις... μεζεκλίκια, καταπληκτικά εδέσματα, ορντέβ 
που ανυπομονούν να κατεβάσουν 
με κλειστά μάτια οι παρευρισκόμενοι, αλλά τότε...
Το μωρό κλαίει... Μα γιατί δεν συνεχίζουν το παιχνίδι; 
Αφού του άρεσε! 
Κανείς δεν του δίνει σημασία.
Το έβαλαν στο καρότσι. 
Α, όχι! Δεν μου αρέσει εδώ... Θέλω να με προσέξετε...
Ουααααα!
Μα γιατί κάνει έτσι;
Η παρέα ενοχλείται, η μητέρα νιώθει άβολα, το παιδί ταλαιπωρείται...
Να συνεχίσω;
(Να θίξω και τη γλυκιά γεύση σε ένα μωρό κάτω του έτους;
Που αφού αρέσει στη μαμά, θα πρέπει να τη μάθει και το μωρό...)

Ο μικρός Γιαννάκης πηγαίνει στη γιαγιά και στον παππού.
Η μητέρα δεν επιτρέπει γλυκίσματα στο παιδί, ιδίως πριν το μεσημεριανό του γεύμα.
Η γιαγιά, την έχει άχτι τη νύφη της! 
"Ακούς εκεί! Όλο απαγορεύσεις και μη είναι στο παιδί μας!
Τι ψυχή έχει μια σοκολατίτσα μωρέ; Τι φοβάται;
Ότι θα γίνει παχύσαρκος Με μια σοκολατίτσα; Η μέγαιραααα!
Έλα ζω Ζαννάκη μου... Κοίτα τι σου έχει η ζαζούλα που σε αζαπάει:
Μια γλυκιά, μεζάληηηη σοκοάτα!
Όλα για το Ζαννάκη μου που λατρεύω!
Ποιος αζαπάει πιο πολύ τον Ζαννάκη; Η ζαζάααα!"
Επιστρέφει ο Γιαννάκης στο σπίτι του και η μαμά προσπαθεί να συνεχίσει
τη ζωή τους από εκεί που την είχαν αφήσει... πριν πάνε στη γιαγιά.
-Έλα Γιάννη μου στο τραπέζι. Έχω βάλει το φαγητό. 
-Όσι! Ζεν σέλω! Σέλω σοκοάτα!
-Όχι, δεν θέλεις; Αφού είναι ώρα να φάμε. 
-Είπα όσι! Σέλω σοκοάτα! Η ζαζά μου με αζαπάει πιο πολύ από σένα!
Να συνεχίσω;



Η Μαριλού επιστρέφει από το σχολείο. Η μαμά της έχει αγωνία...
Αχ πώς να τα πήγε σήμερα; Έγραψε καλά στην ορθογραφία;
Μπαίνουν στο σπίτι. Η μαμά της ανοίγει την τσάντα της, 
βγάζει το τετράδιο κι ελέγχει...
 -Αχ Μαριλού; Πάλι λάθη;
Τι είπαμε χτες; Πόσες φορές γράψαμε παιδί μου τη λέξη "οικογένεια;"
Πώς σου ήρθε να τη γράψεις έτσι; Καλά παιδί μου;
Πού βόσκεις όταν γράφεις ορθογραφία; 
Γιατί με ντροπιάζεις έτσι;
Και η Μαριλού βάζει πλώρη για έλλειψη αυτοπεποίθησης 
στη μαθητική της και όχι μόνο ζωή...



Νέος υπολογιστής στο σπίτι. Και ίντερνετ! 2 σε 1!
Δυο αγοράκια στο σπιτικό αγαπημένου φίλου: Προνήπιο και β' δημοτικού.
Το απόκτημα φυσικό και επόμενο... εντυπωσιάζει. 
Οι δυνατότητες φοβερές.
Μπορούν να παίζουν απίστευτα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Ακόμα και το μικρότερο παιδί πάει το ποντίκι... μαρούλι.
Ο νεαρός μπαμπάς, καμαρώνει!
Λίγο το'χεις προνήπιο να χειρίζεται το ποντίκι και να βρίσκει 
και παιχνίδια στο διαδίκτυο;
Τα παιδιά, λιγότερο στην αρχή, περισσότερο στην πορεία,
εκτοπίζουν τον μπαμπά από τη θέση του υπολογιστή.
Ο μπαμπάς αγαπάει πολύ τα παιδιά του.
Δεν θέλει να τα απογοητεύει και να τα στεναχωρεί.
Τι ζημιά εξάλλου μπορεί να γίνει;
"Ωχου βρε Αριστέα, είσαι καλή, χρυσή μα κομματάκι υπερβολική!"
Και συνεχίζω... Ο υπολογιστής κάηκε. 
Γιατί τα παιδιά έχασαν τον έλεγχο της κατάστασης.
Γιατί όταν ο ένας δεν παραχωρούσε τη θέση του στον άλλον,
ο υπολογιστής έσβηνε, είτε ανορθόδοξα, είτε τραβώντας βίαια τη πρίζα.
Να συνεχίσω;

Ας σταθούμε σε κάθε παράδειγμα για λίγα λεπτά.

Και ας κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή, (καλά, εγώ θα κρατήσω περισσότερο ☺)
 για όλα τα άσχημα δικά μας βιώματα,
για όλα τα λάθη που κάναμε εν αγνοία μας, από κεκτημένη ταχύτητα,
επειδή δεν σκεφτήκαμε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες!
Όλοι κάποια στιγμή ή πολλές στιγμές κάναμε ή θα κάνουμε λάθη.
Είμαστε άνθρωποι.
Προχωράμε.

Ας θυμόμαστε όμως 
όλοι όσοι ερχόμαστε σε επαφή με ένα μικρό παιδί,
δικό μας ή ξένο...
Κάθε μας πράξη, κάθε μας λέξη διδάσκει και επηρεάζει.
Έχουμε ευθύνη να μεγαλώσουμε 
υγιείς και συγκροτημένους
ενήλικες!
@

Οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες του Καφενέ βρίσκονται εδώ

Απομένουν μόλις 3 μέρες μέχρι τη λήξη του 3ου γύρου
(Το Σάββατο η λήξη των Ιστοριών... με happening!)