Όχι, δεν τρελάθηκα που αναρτώ τις Ειδούς του Μαρτίου*
στις 28 του Μάρτη!
Το παρακάτω κείμενο αποτελεί τη συμμετοχή μου στο
1ο Παιχνίδι με τις λέξεις, του τρίτου κύκλου,
ένα παιχνίδι που αγαπήσαμε στο TEXNIS STORIES
και φιλοξενεί πλέον επάξια η Μαρία μας στο μπλογκ της, mytripsonblog.
Οι υποχρεωτικές λέξεις είναι σημειωμένες με κόκκινο μέσα στο κείμενο.
44 πΧ
Είχε ξημερώσει η 15η του Μάρτη.
Δεν θα άκουγε τον μάντη του.
Ούτε τις παρακλήσεις της Καλπουρνίας.
"Όνειρα και οιωνοί! Αυτά είναι για όσους τα πιστεύουν!"
Θα πήγαινε λοιπόν!
Φόρεσε την τήβεννο, στερέωσε τη χρυσαφένια πόρπη, έβαλε τα σανδάλια του και κάλεσε τον σκλάβο του να κρατήσει τους πάπυρους.
"Πήγαινε μπροστά. Θα ακολουθήσω.
Μην ανησυχείς για μένα..."
Ήθελε να πάει αργά, να απολαύσει τη μέρα. Ο ολόχρυσος ήλιος, το κελάηδισμα των πουλιών, τα χρώματα που στόλιζαν τη γη, όλα ήταν καλά σημάδια! Δεν είχε τίποτα να φοβηθεί.
Τον κατηγορούσαν καιρό ότι αποφάσιζε μόνος του. Ότι τους αγνοούσε. Φωνές ξεπηδούσαν όλο και συχνότερα ότι χανόταν η δημοκρατία.
"Μα δεν καταλαβαίνουν ότι έχω ένα όραμα; Οι τύχες της αυτοκρατορίας είναι στα χέρια μου. Προσάρτησα Ιβηρία, αναχαιτίσαμε τόσους εχθρούς στον βορρά, κατακτήσαμε τη Γαλατία...
Υποσχέθηκα να φτιάξω μια αυτοκρατορία και αυτό κάνω"!
Ήταν τόσο σίγουρος για τον εαυτό του!
Ναι, είχε θριαμβεύσει σε όλα τα μέτωπα. Είχε φερθεί στους περισσότερους εχθρούς του με γενναιότητα, όπως κανένας άλλος. Τον ανακήρυξαν δικτάτορα. Του φόρεσαν στεφάνι. Μα αυτός δεν έβλεπε την ώρα να το αποτινάξει από το κεφάλι του! Δεν ήθελε την εξουσία.
Ποιος δεν θα προτιμούσε να είναι ξαπλωμένος σε ένα ανάκλιντρο και να τρώει σταφύλια; Να παίζει η μουσική και λυγερόκορμες χορεύτριες να λικνίζονται μόνο για την ευχαρίστηση του; Ποιος θα προτιμούσε αντί αυτών, να τρέχει σε Συγκλήτους, νόμους, ομιλίες…
Είχε μια λαχτάρα μέσα του όμως. Να κρατήσει το όραμα της ενωμένης αυτοκρατορίας ζωντανό.
Ήταν η αγάπη του για την πατρίδα, ο μόνος του πόθος. Θα πήγαινε εκεί και θα τους εξηγούσε. Ο πύρινος λόγος του θα τους έπειθε. Θα μιλούσε η ψυχή του...
Βγήκε έξω και τα πνευμόνια του γέμισαν αέρα. Περπατούσε αργά. Προβατάκια έβοσκαν χαρούμενα στους αγρούς. Ήταν γεμάτοι λογής λουλούδια: κίτρινα, μοβ, άσπρα...Έσκυψε κι έκοψε λίγες βιολέτες. Δεν ήξερε γιατί το έκανε.
Στο δρόμο είδε τον καλό του οιωνοσκόπο.
"Σπουρίννα, οι ειδοί του Μαρτίου ήρθαν!" είπε γελώντας!
"Ναι, ήρθαν, αλλά δεν πέρασαν, αφέντη!" απάντησε ο ανήσυχος ιερέας.
Όταν έφτασε το πλήθος τον περικύκλωσε, αλαλάζοντας. Έκρυψε όπως-όπως κάτω από τη τήβεννο τα λουλούδια που είχε κόψει πριν λίγο. Δεν έπρεπε να δείχνει ένας πολιτικός τις ευαισθησίες του.
Ο Αρτεμίδωρος, ο σοφιστής, του έδωσε ένα χαρτί και του ψιθύρισε "Διάβασε το αμέσως. Σε αφορά." Τον προειδοποιούσε για αυτό που έμελλε να γίνει.
Δεν πρόλαβε.
Όλα έγιναν αστραπιαία.
Το πλήθος τον έσπρωξε μέσα. Κάποιος πλησίασε, κάποιος τον τράβηξε από την τήβεννο, κύλησε κάτω, στη ρίζα ενός αγάλματος.
Η πρώτη μαχαιριά ήταν σαν κάψιμο. Ακολούθησαν κι άλλες. Πρόσωπα γύρω του οργισμένα, με μίσος χτυπούσαν αλύπητα..
Μαχαιριές είκοσι τρεις. Ανάμεσα τους, το πρόσωπο του αγαπημένου.
"Κι εσύ τέκνον μου... "
Αυτή η λαβωματιά, η πιο πονεμένη, δεν καταμετρήθηκε διπλά. Κι όμως πονούσε όσο όλες μαζί.
Οι βιολέτες κύλησαν στο πάτωμα... Μαζί και η δημοκρατία...
Η αυτοκρατορία στο ακόλουθο διάστημα διαιρέθηκε. Το όραμα πέθανε μαζί με τον Ιούλιο.
Το μπουλούκι των Συγκλητικών όμως ήταν ήσυχο: Εμπόδισε τον Ιούλιο από το να γίνει βασιλιάς...
Μάρτιος 2015 μ.Χ.
Συγκλητικοί έπαψαν να υπάρχουν. Ηλίθιοι ποτέ!
Συγκλητικοί έπαψαν να υπάρχουν. Ηλίθιοι ποτέ!
___________________________________________
*dus Martii ή Idus Martiae
Με τον όρο “Ειδοί” ( έχει μόνο αιτ. :”τις ειδούς”) δηλωνόταν η 15 μέρα του Μαρτίου, Μαΐου, Ιουλίου, Οκτωβρίου και την 13η μέρα των άλλων μηνών.
Σήμερα με τη φράση “Ειδοί του Μαρτίου” δηλώνεται, κατ’ αποκλειστικότητα, η ημερομηνία που δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρας (15 Μαρτίου 44π.Χ.)
Η έμπνευση:
Εγώ για αλλού ξεκίνησα κι αλλού η πένα με έβγαλε!
Άλλη ιστορία είχα ξεκινήσει, μέχρι και ποίημα έχω ακόμα μισοτελειωμένο,
αλλού κατέληξα!
Τη μέρα που έγραψα κι έστειλα την ιστορία μου (1 του Μάρτη)
ήμουν αγανακτισμένη με τα δικά μας εδώ
(και με τα δικά μας εννοώ τις φωνές διαμαρτυρίας για τους πολιτικούς χειρισμούς
της νέας κυβέρνησης στα θέματα με τους Θεσμούς....)
Ήμουν και είμαι πεπεισμένη ότι συμπεριφορές σαν των Συγκλητικών
υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.
Λατρεύω επίσης την Ιστορία αλλά και την ιστορική περίοδο στην οποία ανέτρεξα.
Προσπάθησα να μην λοξοδρομήσω πολύ, παραποιώντας τα ιστορικά δεδομένα.
Οι ιστορικές αναφορές είναι ακριβείς.
Οι ιστορικές αναφορές είναι ακριβείς.
Εκείνες οι βιολέτες όμως έπρεπε να μπουν μέσα στο κείμενο πάση θυσία!
Το ωραίο της υπόθεσης; Τη λέξη αυτή την είχα επιλέξει εγώ!
Το τι μου έψελνα όταν έγραφα... δεν περιγράφεται!
Ευχαριστώ πολύ όσους με τίμησαν με τη ψήφο τους και τα καλά τους λόγια!
Με συγκίνησαν!
Όσο για το κους κους,
φτιάξε καφέ αύριο το πρωί κι έλα να τα πούμε !
@
@
Και μην ξεχνάτε:
περιμένει τις εαρινές συμμετοχές σας στο μέιλ μου,
ενώ στης Αλεξάνδρας (woman in blogs) έχει μια μυστική ανταλλαγή δώρων