Ευθύνες

Αναρωτιέμαι...
Γιατί πέφτουμε κάθε φορά από τα σύννεφα...

Μήπως γιατί έχουμε στρογγυλοκαθίσει πάνω εκεί -που έχει και θέα-
και δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας;
Γιατί κάθε φορά εκφράζουμε τη θλίψη μας, το θυμό μας 
και μετά μας περνάει 
και ξεχνάμε;
Πότε θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας;

Έδωσες ξυλιές στο παιδί για τις αταξίες του;

Το απείλησες με στερήσεις και άλλα τινά όταν δεν σε συμμορφωνόταν

στις επιθυμίες σου;

Του στέρησες βασικά δικαιώματα, απλά επειδή μπορούσες;

Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει η διαφορά δυναμικού.

Επειδή είσαι ο μεγάλος και μπορείς.

Τι γίνεται όταν το παιδί μεγαλώσει και δεν υπάρχει πια 

αυτή η διαφορά δυναμικού;

Τι έχεις διδάξει στα παιδιά σου με αυτές τις μεθόδους;

Ότι ο δυνατός επιβάλλει και επιβάλλεται!
Η ευθύνη σου είναι να μεγαλώνεις με 
συνέπεια, σταθερότητα, ασφάλεια, αγάπη.
Να διδάσκεις το σωστό.
Όχι να ρητορεύεις!
Όχι επιβάλλοντας, αλλά πετυχαίνοντας τη συνεργασία.

Δίδαξες τη κόρη σου ότι ο άντρας έχει έναν λόγο παραπάνω.
Ότι η γυναίκα αναλαμβάνει (και) τις δουλειές του σπιτιού.
Οι άντρες δεν πλένουν πιάτα, κατσαρόλες, ρούχα.
Οι άντρες δεν σιδερώνουν 
δεν σφουγγαρίζουν,
και κυρίως δεν ξεσκονίζουν!
Για άνοιγμα φύλλου ..ούτε λόγος ☺
Δεν είναι αντρικές απασχολήσεις αυτές!
Για αυτό και αντίστοιχα έμαθες τους πασάδες σου να μην τα κάνουν 
αυτά τα πράγματα! 
Θα τα κάνει η γυναίκα που θα παντρευτούν!
Και γέμισε η πατρίδα μας αντράκια που παντρεύονταν 
για να έχουν "ένα πουκάμισο σιδερωμένο βρε αδερφέ"!
Και ο γάμος ήταν μια διευκόλυνση για τη "μετά τη μαμά" εποχή!

Έμαθες το γιο σου ότι οι άντρες δεν κλαίνε!
Οι άντρες δεν δείχνουν συγκίνηση και ευαισθησία.
Αυτές είναι "γυκαικουλίστικες" γελοίες συμπεριφορές.
Οι άντρες δεν ακούν κλασική μουσική και όπερες, αλλά λαϊκά 
και καψουροτράγουδα! 
Άντε και χέβι-μέταλ!
Ο άντρας ο σωστός έχει να "ε-πηδήξει"  έναν πλούσιο κατάλογο
ερωτικών εμπειριών κι αυτός ο κατάλογος είναι ο θησαυρός και η προίκα του!
Αντίστοιχα, η γυναίκα αν αρχίσει να μετράει πάνω από τα τρία δάχτυλα 
του ενός χεριού βεβαίως ☺
είναι εύκολη, πουτάνα, καριόλα ... όχι πάντως για σπίτι!
Κι ύστερα αναρωτιόμαστε γιατί δεν μας υπολογίζει ο άντρας μας,
γιατί δεν είναι ευαίσθητος απέναντι στα συναισθήματα μας,
γιατί στηλιτεύεται όποιος ξεφεύγει από αυτά τα 
πρότυπα!

Όπου πρότυπα είναι τα γαμημένα τα στερεότυπα που έγραφα χτες
και κάποιοι ξίνισαν με την έκφραση μου!
Αν νομίζετε ότι εδώ μέσα είμαι μόνο για λουλούδια,
σκυλάκια, ποιηματάκια και ντεκουπαζ,
να φύγετε να πάτε αλλού!
Εδώ μέσα είμαι εγώ, η Αριστέα!
Που πολλές φορές έχει επιλέξει τη χαρά, την αισιοδοξία, τη θετικότητα.
Την ευγένεια!
Αλλά όταν πρόκειται για τα παιδιά
μπορώ να γίνω σκύλα!
Πολύ σκληρή μάλιστα!

Σταμάτα να κλαις για το αδικοχαμένο παλικάρι.
Δεν το φέρνεις πίσω έτσι!
Ας γίνει ο θάνατος του και κάθε θάνατος οδηγός μας.
Κάθε βασανισμένο πλάσμα εφιάλτης μας,
φωνή της συνείδησης μας.

Σταμάτα να περνάς ξεπερασμένα πρότυπα στα παιδιά τα δικά σου
και σε όλα όσα έρχονται στα χέρια σου για κάποιο λόγο.
Ανέλαβε ευθύνες.
Σήμερα!

Τα σχόλια παραμένουν κλειστά.
Δεν ωφελούν τα λόγια, αλλά τα έργα!
Τι να λέμε; Μπράβο Αριστέα τι ωραία που τα λες;
Όχι, δεν μου αρέσουν τα μπράβο...
Να τα βράσω τέτοια μπράβο!
Αν πάλι έχεις αντίρρηση και δεν έχεις κάπου να την εκφράσεις
γράψε και βρίσε με εδώ:
tea_airis@yahoo.gr
Με επιχειρήματα , ναι;
@