Αγάπη πρώτα...

Τασσόμουν πάντα υπέρ της ύπαρξης Σχολών Γονέων 

και ειδικών μέσα στα σχολειά μας.

Κι εξακολουθώ να πιστεύω στη αναγκαιότητα τους!

Πώς θα μπορούσα άλλωστε να πρεσβεύω κάτι διαφορετικό;

Δούλεψα για χρόνια με παιδιά, γονείς, οικογένειες.
Τα μάτια μου είδαν πολλά...
Και προβληματίζομαι...

Πολλοί γονείς συμφωνούν με τις θεωρίες,
όταν τις ακούν ή τις διαβάζουν,
εντυπωσιάζονται από τα παραδείγματα, αλλά στη συνέχεια κάνουν 
αυτό που τους βρίσκεται πιο πρόχειρο, πιο εύκολο, πιο οικείο.

Υπάρχουν πολλοί που πιστεύουν πως αρκεί "να γεννήσεις".
"Δεν χρειάζεσαι κανένα άλλο εφόδιο. Ούτε οι γονείς μας ήξεραν,
αλλά μας μεγάλωσαν... και εξάλλου ...τι πάθαμε;
Μια χαρά δεν είμαστε;"

Γνώρισα γονείς που στην κυριολεξία είχαν καταπιεί 
τα παιδαγωγικά βιβλία, 
αλλά στην πράξη δεν εφάρμοζαν τίποτα από αυτά που διάβαζαν.

Συνάντησα όμως και γονείς που δεν ήταν μορφωμένοι,
δεν είχαν ιδέα από παιδαγωγική και θεωρίες,
και παρ' όλα αυτά ανέθρεψαν υπέροχα παιδιά,
δίνοντας τους τα καλύτερα εφόδια.

Αρκεί λοιπόν μόνο η θεωρία; 

Συνάντησα στη ζωή μου παιδιά δύστροπα, κακομαθημένα,
παιδιά που αδιαφορούσαν για τα μαθήματα τους,
ή για τη συμπεριφορά τους.
Γνώρισα παιδιά αποθαρρυμένα, δυστυχή, αγέλαστα.

Είχα όμως την τύχη και την ευλογία να συναπαντήσω και παιδιά
χαρούμενα, κοινωνικά, μελετηρά,
παιδιά με ευγένεια κι αξίες.
Παιδιά που σε κάνουν να βουρκώνεις από συγκίνηση 
μα και να αισιοδοξείς 
πως αυτός ο κόσμος έχει ελπίδα να αλλάξει!

Πού βρίσκεται άραγε το μυστικό;

Και σκέφτομαι...
Σ' έναν κόσμο γεμάτο πραγματική αγάπη, οι ειδικοί δεν θα ήταν 
λίγο έως πολύ ... αχρείαστοι;
Αγάπη πρώτα!
@
Καλή σας μέρα....