Όταν η συμπεριφορά των παιδιών μιλάει για μας....

Στη χθεσινή δημοσίευση υπήρχε ένα ξεκάθαρο μήνυμα:

Τα παιδιά μαθαίνουν από μας.

Διδάσκονται καθημερινά από αυτό που ζουν.

Οι γονείς είναι τα πρώτα και τα πιο ισχυρά πρότυπά τους.

Στην πορεία, στην κοινωνική τους συναναστροφή

ίσως υπάρξουν κι άλλα πρότυπα, 

σε μερικές περιπτώσεις ισχυρά, ίσως και καταστρεπτικά.

Μια καλή βάση όμως (ή μια καλή μαγιά όπως συνηθίζω να λέω), 
μπορεί να βοηθήσει τα παιδιά μας για μια καλύτερη 

αντιμετώπιση των κινδύνων στην πορεία.

(εξαιρώ περιπτώσεις όπου γεγονότα ζωής- πχ διαζύγιο. θάνατος κ.α.- ή

γενετικοί,κληρονομικοί και οργανικοί παράγοντες

μπορούν να επηρεάσουν στην δημιουργία ψυχολογικών προβλημάτων).

Καιρός λοιπόν να πάμε λίγο παρακάτω:

Η συμπεριφορά των παιδιών μας, φωτογραφίζει
την αγωγή που έχουν.
Η συμπεριφορά τους μιλάει
για το αν δέχονται δημοκρατική, αυταρχική αγωγή
ή καθόλου αγωγή.
Αν είναι "μπάτε σκύλοι αλέστε" ή μεγαλώνουν με αγάπη, 
όρια και ασφάλεια.

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί σας μια ιστορία.

Λατρεύω εξάλλου τις ιστορίες.

Πριν καιρό 

(που τελικά μέχρι να αποφασίσω να γράψω πέρασαν δυο μήνες)

ήρθαν ένα ωραίο απόγευμα στο σπίτι μου 

τα διδυμάκια μιας γνωστής και μη εξαιρετέας μπλογκοφίλης (αρχικά) 
και φίλης εκ του σύνεγγυς πλέον,

για να τα απασχολήσω δημιουργικά 
(διακοπές Χριστουγέννων γαρ, ήταν μια ωραία ευκαιρία).

Έρχονται λοιπόν τα παιδιά στο σπίτι μου και με το "καλησπέρα σας κυρία Αριστέα"

-πληθυντικός και ευγένεια διάχυτα όλο το διάστημα που έμειναν-

βγάζουν τα παπουτσάκια τους, παρά τις αντιρρήσεις μου.

"Όχι, έτσι μας έχει μάθει η μαμά" είπαν και τα δύο με μια φωνή.

Δυο αγοράκια, λοιπόν,(δευτεράκια στο σχολείο), 
ζωηρά, πολύ εξωστρεφή και κοινωνικά.

Με πλούσιο λεξιλόγιο, ετοιμόλογα, και με πολύ χιούμορ.

Παρά τη ζωηράδα τους, επανέρχονται γρήγορα στην τάξη,

ακολουθούν οδηγίες, δίνουν την προσοχή τους σε αυτά που λέω.

Δεν είναι ρομποτάκια, ούτε λειτουργούν σαν στρατιωτάκια.

*

Πολλά παιδιά, όταν ο γονιός δεν είναι παρών 

βγάζουν τα απωθημένα τους, κάνουν τρέλες,
ή αντίθετα είναι συνεσταλμένα και δεν μιλούν 

Τίποτα από όλα αυτά.

Η συμπεριφορά τους κυριολεκτικά φώναζε

ότι από πίσω έχει γίνει πολλή και σοβαρή δουλειά.

Όταν δε άκουσα και "ευχαριστώ πολύ κ. Αριστέα" ενθουσιάστηκα!

Φυσικά και σαν παιδιά σηκώθηκαν, άγγιζαν τα πάντα από 
περιέργεια στο εργαστήρι μου,

ήθελαν να κάνουν περισσότερα από όσα 

είχα εγώ δυνατότητα να προσφέρω στο δίωρο που έμειναν,

αλλά αυτό:  σαν παιδιά που ήταν... 
Μέσα σε λογικά πλαίσια.

Και μπορεί στο τέλος το παυσίπονο μου να το πήρα,

γιατί αχ και βαχ δεν είμαι πια κοριτσάκι,

αλλά ήταν μια εξαιρετική εμπειρία κι από τις δύο πλευρές.

Μάλιστα το ένα από τα δύο παιδιά στο (κλειστό για το κοινό) μπλογκ του,

την κατέγραψε σε μορφή έκθεσης, με πολύ τρυφερά λόγια
και πολύ με συγκίνησε.

*

Σκοπός μου εδώ δεν ήταν να "χαϊδέψω" τη φιλενάδα.

Σκέφτομαι όμως την επόμενη μέρα που της ανέφερα 

όλα όσα έγραψα κι εδώ, πόσο όμορφα θα ένιωθε....
*

Δεν είναι υπέροχο να ακούς ότι τα παιδιά σου, 

χωρίς τη δική σου παρουσία

συμπεριφέρθηκαν όμορφα και άφησαν τις καλύτερες εντυπώσεις;

Ότι η συμπεριφορά τους φώναζε πως είναι παιδιά 
που έχουν μεγαλώσει με όρια και πολλή αγάπη;

Τα χαρούμενα πρόσωπά τους πάντως αυτό μαρτυρούσαν....

Και τα χεράκια τους με τη βοήθεια μου έφτιαξαν αυτό

(και το πρόσφεραν έπειτα δώρο στη μαμά τους).

Για μένα ήταν ένα εκπληκτικό απόγευμα τελικά. 

Πήρα πολλή τρυφερότητα, φιλιά κι αγκαλιές.

Και το ζύγισα πολύ να ξέρετε
για το αν θα έβγαζα αυτή την εμπειρία μου εδώ.
Αλλά θέλω να μιλάμε με θετικά παραδείγματα.
Και τα καλά πρέπει να διαδίδονται ρε γαμώτο! 

Και επειδή σκοπός μου είναι να φθάσω κάποια στιγμή στα όρια 
οι αναρτήσεις συνεχίζονται!
Κρατήστε σημειώσεις... τα σχόλια θα ανοίξουν στο τέλος.

Καλή σας μέρα
και καλό Σαββατοκύριακο!
@


Οι ως τώρα δημοσιευμένες ιστορίες του Καφενέ βρίσκονται εδώ,
Απομένουν 8 μέρες μέχρι τη λήξη του 3ου γύρου

Μην χάσετε τον καφέ που σερβίρει η Πέτρα ...
σΤου Καφετζή απέναντι! ☺
και η Κατερίνα Βαλσαμίδη τη "Φιλική αγάπη"της!

(για τους νέους φίλους ή τους περαστικούς, γράφω με την ιδιότητα της Κοινωνικής λειτουργού, 
βασισμένη πάντα στην πολύχρονη ενασχόληση μου με παιδιά,
πάντα με ευθύνη, σεβασμό κι αγάπη!