Στων ποιητών το κάλεσμα, εγώ δίνω "χρόνια χρυσόψαρα" !

Μια μικρή, πρώτη απόπειρα για τη δική μου, εκτός συναγωνισμού
συμμετοχή στο 10ο Συμπόσιο Ποίησης συνδυάζεται σήμερα με μία έκπληξη 
από τον ποιητή μας Δημήτρη Ασλάνογλου,
προς όλους τους φίλους του Συμποσίου μας.

Χρόνια χρυσόψαρα

Κλεισμένα σε μια γυάλα σαν χρυσόψαρα

που τρώνε, 

μηχανικά κινούνται,

ξυπνούν, μα δεν ξυπνούν ποτέ στα αλήθεια

και δεν βλέπουν τα όρια του κόσμου τους.

Έτσι είναι τα χρόνια

που δεν έζησες.

Χρόνια χρυσόψαρα!

Τα χρόνια που αφήνεις τον εαυτό σου να βυθίζεται 

σε κόσμους σκοτεινούς,

σε κόσμους άκοσμους.

Τα χρόνια δίχως αγάπη.

Γιατί η αγάπη κάνει χώρο στον κόσμο σου.

Δίνει χρόνια στη ζωή σου!

Ακόμα κι αν αυτή στα χαρτιά κρατήσει για λίγο μοναχά.
Σημασία έχει τι έζησες!

@ριστέα





ΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
ΣΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΑΣ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΑ

Όστρακα φεγγαρόφωτα, τα λόγια της Ελένης,
Της Πέτρας τα τρυπώματα, σκέψεις της οικουμένης.
Δαφνόσπαρτες μυρωδικές, οι λέξεις της Αννούλας,
Ύμνοι του Νίκου μυστικοί, χρωματισμοί της Ρούλας.
Του Γαβριήλ νοσταλγικά, απλώνονται οι λέξεις,
Είν’ της Ινώς οι ζωγραφιές, Σποράδων οι εκθέσεις.
Πολυφωνία μαγευτική, του Μάκη τα τραγούδια,
Μαρίνας τα μεθυστικά, πολύχρωμα λουλούδια.
Της Μαριλένας η σοφή, η μοναξιά γεννιέται,
του Ντένη η σάτιρα καυτή, με τα πολύστιχα βρυχιέται.
Είν’ της Κλαυδίας άσπιλη, η φίλτατη πατρίδα,
Και η Μαρία μεθυστικά, χαρίζει την ελπίδα.
Κικής τα δάκρυα καυτά, να λούζουν τη χαρά
Αγάπης λόγια μαγικά, στης Γλαύκης την ζεστή αγκαλιά .
Της Άννας Φλο τα λυρικά χαμόγελα ηλίων
Της Κάτιας θρύλοι θάλασσας, αιώνιων βιβλίων.
Μαρίας Νι ο σκεπτικισμός, ο τρυφερός κι απέριττος,
Μαρίας Λιώτη ο καυστικός, πατριωτισμός ο έντιμος .
Χριστίνας οι απλές ευχές, των νιάτων οι καρδιοκορφές ,
Του «Αρχηγού» του Άγιου, οι βροντερές κοφτές φωνές.
Του Τάσου η απλή ματιά, κυλάει με το ρήμα,
Της Κατερίνας λόγια τρυφερά, απλώνονται σαν κρίνα
Πηγή κρυφή των ιδεών, του Πέτρου η Ματιά
Αγγέλου ροδοστάλαχτου, είναι της Σόφης τ’ απαλά φτερά
Αν μέσʼ τη φτώχεια μου ξεχνώ,
για κάποιονε να γράψω,
είναι, που με μεθά το ηδύποτο,
των ποιητών, που τόλμησα να πιάσω.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΑ ΜΑΣ

Κλείνει στο στημόνι,
νήμα αγάπης, που θε νʼ ασημώνει,
σε αργαλειό, πʼ ακούραστα στριφώνει
φόρεμʼ αλήθειας, που μας δυναμώνει,
μας αναγεννά ...

Δ.Λ.Α

Παραποιημένο από τον ίδιο, για την 
Επέτειο των δύο χρόνων του Συμποσίου μας 
το Ποίημα: Των Ποιητών το κάλεσμα
του Δημήτρη Ασλάνογλου.

Εδώ 
βρίσκεις και τις 48 ιστορίες 
που έχουν δημοσιευτεί ως τώρα
στη Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία
Τρεις ακόμα μέρες για να τελειώσει κι αυτό το δρώμενο☺