Προσφορά αγάπης....

Στο Εργαστήρι που παρακολουθώ (και φέτος) μαθήματα

"Τεχνοτροπίες και χρώματα"

συγκεντρωθήκαμε πρόσφατα δύο απογεύματα 

και με το ζεστό αγκάλιασμα της δασκάλας μου

δημιουργήσαμε για το μπαζάρ του Χαμόγελου του παιδιού.

Για μένα είναι δεδομένο ζωής:

όπου βλέπω τέτοιου είδους "καλέσματα" να προσφέρω 

με τον τρόπο που μπορώ και γνωρίζω .

Μακάρι να μπορούσα και πιο συχνά.

Δεν είναι ούτε ελεημοσύνη, ούτε εφησυχασμός της συνείδησης

ότι είμαστε καλοί άνθρωποι.

Και η ανάρτηση η σημερινή δεν είναι επίδειξη προς τους αναγνώστες μου :

κοιτάξτε τι έκανα.

Γιατί δεν έκανα. 

Κάναμε!

Δυο ολόκληρα απογεύματα που θα μπορούσαμε 

να πίνουμε καφέ με τις φίλες μας,

να κάνουμε άλλα πράγματα  ή να χαιρόμαστε τη βολή του σπιτιού μας,

αρκετές γυναίκες και η δασκάλα μου μαζί,

ακούραστη και υπομονετική πάντα,

δημιουργήσαμε κεριά και ρόδια

με απίστευτη χαρά.

Είναι προσφορά αγάπης 

Είναι τρόπος ζωής.

Και η σημερινή ανάρτηση γίνεται για τη μετάδοση της σπίθας.

Γιατί πιστεύω ότι (και) η αγάπη μαθαίνεται καλοί μου άνθρωποι.

Διδάσκεται.

Συμπαρασύρει! 

Καλή σας μέρα

και καλό Σαββατοκύριακο.

Αύριο σας ξεναγώ στο στολισμένο πυργόσπιτο! ☺

@ριστέα 

Εδώ 
παρακολουθούμε 
τις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες μας

Διαβάστε από χτες
 από την Ελένη μας στο Ποιώ
Το δικό του άστρο

και από τη Διονυσία, 
στο To love life  for what it is
Τα κάλαντα ~α΄ μέρος