Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία: Αν θες να πάρεις ένα χαμόγελο, δώσε λίγο από το δικό σου! ( φιλοξενία)

Tο Καλύτερο δώρο, είναι όταν χαρίζεις ένα  μέρος του εαυτού σου. 

Χρόνια πριν, τα ταξίδια στις θάλασσες, έκαναν ένα πλοίο τις παραμονές Χριστουγέννων, να μοιάζει με μαχαίρι καρφωμένο στο χάρτη ενός λιμανιού  της  Βόρειας Αγγλίας και να ξεφορτώνει πετρέλαιο.

Ο καπετάνιος βολτάροντας στο κατάστρωμα, ένιωθε το χιονόνερο να τρυπάει το προσώπου του αλλά και τη καρδιά του, αφού μέσα στο πλήρωμα , έβοσκε μια άφωνη θλίψη. Το τσουχτερό  κρύο, δεν ήταν αρκετό, να τους κάνει να ξεχάσουν, ότι οι μέρες που έρχονταν, θα τους έβρισκαν, μακριά από τα σπίτια τους, να ονειροπολούν οικογενειακές στιγμές και  οικεία χαμόγελα.

Οι άνθρωποι είναι μια μεγάλη οικογένεια, που πολλές φορές είναι σκορπισμένη  στα πέρατα της γης. Όταν νοιώσουν την ανάγκη της συντροφικότητας, τότε η ζεστασιά της οικογένειας, έρχεται μέσα τους και τρίβεται στα σωθικά τους, σαν τη γάτα που τρίβεται στα ποδάρια μας, όταν χαριεντίζεται.

Θα έφευγαν τη παραμονή των Χριστουγέννων, για τον επόμενο προορισμό. Η παραμονή των Χριστουγέννων, ήταν ριζωμένη στο μυαλό του καπετάνιου. Αποκαμωμένοι από το ξενύχτι και τη δουλειά, θα έπρεπε να πάνε να ξεκουραστούν κι εκείνος,  έψαχνε να βρει τις συνθήκες για να αλλάξουν δυο ευχές, όλοι μαζί.

Σχεδίαζε το Χριστουγεννιάτικο μεσημεριανό τραπέζι και τό' θελε γεμάτο χαμόγελα.

Μυστικά, αγόρασε από το λιμάνι, ένα δώρο για τον καθένα του πληρώματος. Φεύγοντας το πλοίο από το λιμάνι, όταν οι περισσότεροι αποκαμωμένοι πήγαν να ξεκουραστούν, μπήκε στο σαλόνι, αφήνοντας στο χριστουγεννιάτικο δέντρο τα δώρα του. 

Σε κάθε δώρο κι ένα όνομα γραμμένο.

Κόντευε μεσημέρι, το πλήρωμα, εμφανίζονταν στο σαλόνι, με σκοπό να καθίσουν όλοι μαζί στο Χριστουγεννιάτικο γεύμα.

Ο καπετάνιος έπινε το καφέ στο σαλόνι, κλέβοντας χαμόγελα από τον καθένα, που άνοιγε το δώρο του. Ρωτούσαν, ποιος τα έφερε τα δώρα. Κι ο καπετάνιος τους έλεγε: 

- ¨Ο Άγιος Βασίλης με ευθύνη και προσοχή, τα έφερε με την πιλοτίνα*, γιατί το  έλκηθρο δυσκολεύεται  στα κύματα.

Όλοι σχεδόν είχαν πάρει το δώρο τους. Τελευταίος ο μάγειρας, πήγε να πάρει το δικό του. Παίρνοντάς το, γυρίζει προς το καπετάνιο και του λέει:  

- Καπετάνιε δεν θα πάρεις το δώρο σου; Ο καπετάνιος ξαφνιάστηκε. Ο μάγειρας συνέχισε:

- Ένα δώρο γράφει,  "Για τον Καπετάνιο".

Ο καπετάνιος πιάνοντάς το, έμεινε σαν ξύλο, ακίνητος και σαστισμένος. Πώς δεν μπόρεσε, να το δει στο δέντρο, όταν έφερνε τα δικά του, νωρίτερα;

 Μέσα στο κουτί, ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου, ολόιδια με εκείνα, πού' χαν σπάσει, μέρες πριν στη γέφυρα, σε ένα κούνημα του καραβιού. Ένα σημείωμα έγραφε: 

" Γιατί ο καπετάνιος, πρέπει να βλέπει πάντα καλά". 

Στρέφει το βλέμμα του στο σαλόνι.Παντού χαμόγελα για την έκπληξή του.

Ένα χειροκρότημα ξέσπασε. Χαμογελώντας, ο καπετάνιος ρώτησε: 

-  Ποιος αγόρασε τα γυαλιά; 

Ο ηλεκτρολόγος του απάντησε: 

- Ο Άγιος Βασίλης τά' φερε, γιατί ο Άγιος Βασίλης δεν φέρνει δώρα μόνο στο πλήρωμα, φέρνει και στο Καπετάνιο.

Μόλις είχε συμβεί ένα Χριστουγεννιάτικο θαύμα.

Ένα παιδί ξύπνησε μέσα τους, ίδιο με κείνο, που γεμίζει με αγάπη, συντροφικότητα και χαμόγελο σαν θωρεί τον Άι Βασίλη.

Δ.Λ.Α. 

*Πιλοτίνα = η βάρκα που μεταφέρει τον πλοηγό στο πλοίο για να μπει στο λιμάνι.

Αυτή ήταν η συμμετοχή του αγαπητού μου ποιητή και καπετάνιου
Δημήτρη Ασλάνογλου
 στο 5ο Παιχνίδι με τις Λέξεις

που διοργανώνει ακούραστα και με αγάπη

η Μαρία μας στο mytripsonblog
και η οποία ήρθε δεύτερη στις προτιμήσεις και στις καρδιές μας!

Δημήτρη μου, σε ευχαριστώ πολύ που μ' άκουσες κι έλαβες μέρος
χαρίζοντας μας μια τρυφερή ιστορία
που βρίσκεται μέσα στο πνεύμα των ημερών, 
οπότε την καταχωρώ και στη Μικρή Χριστουγεννιάτικη Ιστορία μας

Εδώ

 μπορείτε να παρακολουθείτε όλες τις ιστορίες

που έχουν δημοσιευτεί.

10 ακόμα μερούλες 

για να τελειώσει κι αυτό το δρώμενο!

☺