Photo a Day Μέρα 15η

Photo a Day 15 January : an ordinary moment

Μια συνηθισμένη στιγμή........
Πόσα πράγματα κάνουμε κάθε μέρα, μηχανικά ίσως τις περισσότερες φορές, χωρίς να δίνουμε ιδιαίτερη σημασία! 
Ξυπνάω την ίδια ώρα κάθε μέρα, χουζουρεύω ακριβώς στον ίδιο χρόνο, σηκώνομαι στο ίδιο λεπτό. Θα ρίξω κρύο νερό στην επιδερμίδα μου για να ξυπνήσει για τα καλά,θα πλύνω τα δόντια μου, πιθανόν να κάνω ένα γρήγορο ντουζάκι για να ξεκινήσω φρέσκια τη μέρα μου. Θα ντυθώ στα γρήγορα, θα μειώσω το χρόνο του μακιγιάζ - μόνο τα απαραίτητα τόσο ώστε να δείχνω φροντισμένη- και θα φύγω σχεδόν τραγουδώντας για τη δουλειά μαζί με την αδερφή μου και τον μεγάλο μου ανιψιό, σαν να πηγαίνουμε εκδρομή! Θα μας ξεπροβοδίσει η μαμά στην αυλή, μην σας πω ότι θα μας σταυρώσει κιόλας, αφού θα τις έχουμε σκάσει πολλά φιλιά! 
Θα τιτιβίσουμε χαρούμενα μέσα στο αυτοκίνητο σε όλη τη διαδρομή κι ούτε που θα πάρουμε είδηση πότε φτάσαμε στον προορισμό μας! 
Θα πάρω το πρωινό μου την ώρα που θα ανοίγω υπολογιστή, προγράμματα, αρχείο!  Θα χαιρετίσω όσους προλάβω διαδικτυακά και θα πέσω με τα μούτρα στην εργασία μου! 
Η ώρα της επιστροφής λίγο μετά τις πέντε θα μας βρει λιγότερο κελαηδιστούς, περισσότερο κλεισμένους στις σκέψεις μας! Είναι η ώρα που θα κολλήσω στο τζάμι, ίσως βγάλω και τη μηχανή και θα αρχίσω να παρατηρώ και να φωτογραφίζω ότι ασυνήθιστο ή μαγευτικό πιάσει το μάτι μου!  Θα φτάσουμε με φως ή σούρουπο ανάλογα με τις στάσεις μας κι αν έχει ψώνια στο ενδιάμεσο. 
Θα περάσω πρώτα από το σπίτι των γονιών μου. Φιλί στη μαμά, φιλί στο μπαμπά.  "Πώς ήταν η μέρα σας"; "κουραστήκατε"; "μάθατε κανένα νέο"; "έχω μαγειρέψει το αγαπημένο σου φαγητό" ! Τι καλά! Δεν υπάρχει καλύτερο να γυρίζεις κουρασμένος από τη δουλειά και να σε περιμένει ένα πιάτο, ζεστό, σπιτικό φαγητό! 
Θα ανέβω στο σπίτι μου, θα κλείσω την ξύλινη πόρτα και θα μείνω εγώ με τις σκέψεις μου ...
Θα αδειάσω το μυαλό από τις δυσκολίες της ημέρας και θα το ταξιδέψω μέσα από δημιουργικές στιγμές, έντονες στιγμές, στιγμές χαλάρωσης... Εκεί, η ρουτίνα θα αλλάξει! Είναι η ώρα που θα θελήσω να γεμίσει όμορφα και δημιουργικά ο χρόνος μου, για να έρθει σε ισορροπία με τις συνήθειές μου, για να αποκτήσει χρώμα, υφή και σχήμα το υπόλοιπο της ημέρας μου.
Χτες για χάρη της φωτογραφικής πρόκλησης έπιασα με τον φακό μου συνηθισμένες στιγμές. Στιγμές που στη βιασύνη μας τις προσπερνάμε. Που η καθημερινότητα τις κάνει ασήμαντες.Κι όμως για μένα αυτή η παρατήρηση καθόλου ασήμαντη δεν ήταν τελικά.
Πάμε να δούμε, συνηθισμένες μου στιγμές ( όλες χθεσινές); 

Φεύγοντας από τη δουλειά, αφήνω πίσω μου το ηλιοβασίλεμα , 

ρίχνοντας μια τελευταία ματιά  στο τοπίο που στολίζουν οι αχτίνες του ήλιου.

Μετά θα παρατηρήσω την πόλη μου από μακριά.

Στο σπίτι, στα τελευταία σκαλοπάτια της σκάλας μου, 

θα με υποδεχτεί η Λίλα, το πίτ μπουλ μας. 

Αν της τάξω σκυλομπισκότο θα καθίσει προσοχή!

Θα περάσω το κατώφλι της μαμάς και θα χτυπήσω ελαφρά με το χέρι μου 

το κρεμαστό με τις υπέροχες μελωδίες,

δηλώνοντας έτσι την παρουσία μου.

 Θα καθίσω στο τζάκι της, 

και  θα πούμε τα νέα της ημέρας

Θα ανέβω τη σκάλα μου για να κουρνιάσω επιτέλους στο σπιτάκι μου!

Μπαίνοντας στο σπιτάκι μου τα ηλιοτρόπια του Van Gogh

θα είναι εκεί,πάντα στην ίδια θέση,

 χαρίζοντας την ομορφιά τους στα μάτια μου

Η πόρτα θα κλείσει...

Εγώ θα μείνω μόνη με τις σκέψεις μου.

Τίποτα πια δεν μου φαντάζει συνηθισμένο.

Όλα έχουν αποκτήσει νέα υπόσταση,

Καλή σας μέρα μέρα φίλοι μου
Παρατηρείστε τις συνηθισμένες στιγμές σήμερα.
Δώστε χρώμα στα ασήμαντα πράγματα της ζωής σας
@ριστέα