Photo a Day Μέρα 27η

Photo a Day 27 January : sun

Ήλιος, ο ζωοδότης. 
Απαραίτητος για τη ζωή. Απαραίτητος και για τη ψυχή θα πω εγώ.
Έγραφα εν έτη 1995 , καθυστερημένες αλκυονίδες μέρες ήταν , στην αγκαλιά του Έρωτα: 

Μπορεί να τρως πολλά χαστούκια.
Σε μια ημέρα μπορεί να μαζέψεις κι ένα τσουβάλι από δαύτα!
Αν θέλεις κλάψε, αν θέλεις γέλασε - μακάρι πάντα να γελάς!
Μόνο κρατήσου όρθιος, δυνατός και βγες στον ήλιο,
να τρέξεις η να καθίσεις. 
Ό,τι θελήσει η ψυχή σου τέλος πάντων.

Και εκεί στον ήλιο, καθώς η κεφαλή σου θα' χει ψηθεί για τα καλά
και ο νους σου στο γρασίδι και στην πλάση θα αγναντεύει
εκεί, στον ήλιο θα νιώσεις αλήθεια τι θα πει ζωή
και τι αξία έχουν στο φινάλε τα χαστούκια !


Το έχω ξαναβάλει στο μπλογκ μου! Δεν είναι τίποτα το σπέσιαλ, το καταπληκτικό. Είναι οι σκέψεις μιας 25χρονης τότε κοπελίτσας που ψηνόταν στον ήλιο κατά μεσής του Φλεβάρη. Είναι σκέψεις που τις έχω ακόμα και σήμερα, στα σαράντα-τρία παρά κάτι, καθώς αποζητώ τον ήλιο όχι μόνο για να ζεσταθώ, αλλά για να πάρω δύναμη. Για να λάμψει λίγο μια συννεφιασμένη μέρα της ζωής μου. Για να γεμίσει λιακάδα ο χώρος μου. Για να αισθανθώ λίγο από άνοιξη μέσα στην καρδιά του χειμώνα.Για να αναφωνήσω στην τελική : Ναι, η ζωή είναι ωραία, εμείς την ασχημαίνουμε!

Τις τελευταίες μέρες μας τσάκισε η βροχή και το χαλάζι. Είπαμε αμάν να δούμε δυο αχτίνες να ξεπροβάλλουν έστω και για λίγο. Μέχρι και χτες το βράδυ έλεγα ευτυχώς που έχω φωτοκονσέρβες με λιακάδα... Και να που σήμερα, ανάμεσα στα μπαμπακένια σύννεφα, ξεπρόβαλλε δειλά για λίγο, κάνοντας μου το χατίρι, όχι τόσο για το Photo A Day, όσο για να χαμογελάσω και να ξεχάσω την κούραση αυτών των ημερών, κυρίως τη ψυχολογική.

Στο τέλος σας έβαλα και ζωγραφιές μαθητών μου. Να πω σε όσους έχουν παιδιά ότι είναι σημαντική η ύπαρξη του ήλιου στις παιδικές ζωγραφιές. Παρατηρείστε τες. Αν όλο το θέμα το ζητάει και διαρκώς απουσιάζει ο ήλιος αναρωτηθείτε λιγάκι, ασχοληθείτε με το παιδάκι σας ιδιαιτέρως. Μπορεί να είναι τυχαίο, μπορεί κι όχι!
Τώρα αν εσύ που είσαι γονιός βλέπεις μια καταπράσινη φύση, έναν τεράστιο ήλιο και μια καπνοδόχο που καπνίζει, πήγαινε ήρεμος στο κρεβάτι σου το βράδυ. Το παιδί σου βρίσκεται σε ένα ζεστό σπιτικό, με δεμένη οικογένεια.

Σήμερα

(Με το κινητό, καθώς η κάμερα μου έπεσε και μου χάλασε)

 Πριν λίγες μέρες

 Πριν κάποιους  μήνες

 Πριν κάμποσα χρόνια

Αυτή η ζωγραφιά ανήκει στον μακροβιότερο των μαθητών μου,

στον Λεωνίδα (11 συναπτά έτη)

Ένα παλικάρι δύο μέτρα που σήμερα σπουδάζει.

Λεό μου, η σημερινή ανάρτηση αφιερώνεται σε σένα.

Για όλους τους ήλιους που μου είχες χαρίσει!

Υπομονή.
Κι αν ο ήλιος δεν βγαίνει, είναι εκεί!
Το ξέρεις ότι θα εμφανιστεί κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα.
Έτσι γίνεται και με τη χαρά στη ζωή μας.

Ήταν μια ακόμα όμορφη μέρα από το Photo A day, που εγώ το έχω κάνει το άλμπουμ της ημέρας!
Καλό μεσημέρι.
@ριστέα