Photo a Day 30 January : down
Κάτω.
Ένα ακόμα επίρρημα στην φωτογραφική πρόκληση. Ένα γήινο για μένα επίρρημα! Έχω λόγο που το χαρακτηρίζω γήινο. Θα το καταλάβετε στην πορεία.
Δεν είναι κακό. Τουλάχιστον όχι πάντα. Φυσικά μια διάθεση"κάτω" δεν είναι ό,τι καλύτερο. "Είμαι down" ...Πόσες φορές μπορεί να το έχουμε χρησιμοποιήσει ως έκφραση; Είμαι "πεσμένος-η" λέμε!
Δεν με τρομάζει μια τέτοια ψυχολογία. Δεν την επιζητώ, ούτε χαίρομαι.Προς θεού, δεν είμαι παρανοϊκή. Απλά αντέχω. Δεν παραπονιέμαι. Ξέρω πως δεν θέλω πολλά για να ανέβω!
Κάτω λοιπόν.
Στη γη.
Έχεις περπατήσει με γυμνά πόδια; Υπέροχη αίσθηση! Να πατούν οι πατούσες γυμνές, στο χορτάρι, στο χώμα, στην άμμο, στο κύμα. Ακόμα και στα χαλίκια. Θυμάσαι; Υπήρξες παιδί , δεν μπορεί..κάτι θα θυμάσαι... Θα το 'χεις νιώσει.Ήμουν τσακωμένη τότε με τις σαγιονάρες, τα καλοκαίρια. Φώναζε η μαμά ότι θα πατήσω γυαλιά, καρφιά κι αγκάθια- και πίστεψέ με , πάτησα πολλά!- , αλλά επέζησα και μεγάλωσα!
Αλλά μεγάλωσα με το χώμα στα πόδια, στα χέρια, με το σώμα να κυλιέται καταγής! Τι κι αν λερώναμε τις φούστες μας ; Τι κι αν αρρωσταίναμε κάποιες φορές; Κάτω στο χώμα κάναμε τρέλες πολλές.
Όπως και με τον Έρωτα! Δεν μας χαλούσαν οι αγκλαφουτσιές* που γέμιζαν τα ρούχα μας, Ούτε πονούσε το κορμί πάνω στις πέτρες. Έτσι ευτυχούσαμε Τότε εμείς! Έτσι μάθαμε να αγαπάμε!
Κάτω.
Μερικές φορές είναι κι άσχημο.
Μπορεί να σέρνεσαι. Να μην θες ή να μην μπορείς να ανέβεις με τίποτα.Να τρως τα μούτρα σου! Να μην σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι! Έχεις υποχρέωση όμως να κοιτάζεις προς τα πάνω! Να παίρνεις δύναμη. Μπορεί να είσαι κάτω αλλά το πού θα κοιτάς είναι επιλογή σου!
Μην σε παίρνει λοιπόν από κάτω!
Πάμε στο Photo A Day-album μου να δούμε τι έπιασε ο φακός μου;
Το κάτω που φωτογράφισα εγώ ποικίλει. Από άγρια πρασινάδα μέχρι λάσπες!
Εκτιμήστε κι απολαύστε την ελληνική γη!
Αν ήταν καλοκαίρι θα σου ζητούσα να βγεις να περπατήσεις στη γη με τα πόδια γυμνά. Να νιώσεις ελεύθερος.Τώρα σου ζητώ να το υποσχεθείς στον εαυτό σου για το καλοκαίρι που έρχεται. Δεν αργεί. Το ψυχανεμίστηκα... Τι είναι ένας-δυο μήνες ακόμα; Σαν το νερό κυλάει ο χρόνος...Πότε ήμασταν παιδιά που παίζαμε καταγής......
Καλημέρα με έναν υπέροχο ήλιο να μου κλείνει το μάτι.
Η άνοιξη δεν αργεί αδέρφια!
@ριστέα
_____________________________________________________________
*αγκλαφουτσιές λέγαμε εμείς τα μικρά αγκαθάκια, νομίζω ότι μπορεί να ταυτίζονται με τους ασπάλαθους! Ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος :)
Κάτω.
Ένα ακόμα επίρρημα στην φωτογραφική πρόκληση. Ένα γήινο για μένα επίρρημα! Έχω λόγο που το χαρακτηρίζω γήινο. Θα το καταλάβετε στην πορεία.
Δεν είναι κακό. Τουλάχιστον όχι πάντα. Φυσικά μια διάθεση"κάτω" δεν είναι ό,τι καλύτερο. "Είμαι down" ...Πόσες φορές μπορεί να το έχουμε χρησιμοποιήσει ως έκφραση; Είμαι "πεσμένος-η" λέμε!
Δεν με τρομάζει μια τέτοια ψυχολογία. Δεν την επιζητώ, ούτε χαίρομαι.Προς θεού, δεν είμαι παρανοϊκή. Απλά αντέχω. Δεν παραπονιέμαι. Ξέρω πως δεν θέλω πολλά για να ανέβω!
Κάτω λοιπόν.
Στη γη.
Έχεις περπατήσει με γυμνά πόδια; Υπέροχη αίσθηση! Να πατούν οι πατούσες γυμνές, στο χορτάρι, στο χώμα, στην άμμο, στο κύμα. Ακόμα και στα χαλίκια. Θυμάσαι; Υπήρξες παιδί , δεν μπορεί..κάτι θα θυμάσαι... Θα το 'χεις νιώσει.Ήμουν τσακωμένη τότε με τις σαγιονάρες, τα καλοκαίρια. Φώναζε η μαμά ότι θα πατήσω γυαλιά, καρφιά κι αγκάθια- και πίστεψέ με , πάτησα πολλά!- , αλλά επέζησα και μεγάλωσα!
Αλλά μεγάλωσα με το χώμα στα πόδια, στα χέρια, με το σώμα να κυλιέται καταγής! Τι κι αν λερώναμε τις φούστες μας ; Τι κι αν αρρωσταίναμε κάποιες φορές; Κάτω στο χώμα κάναμε τρέλες πολλές.
Όπως και με τον Έρωτα! Δεν μας χαλούσαν οι αγκλαφουτσιές* που γέμιζαν τα ρούχα μας, Ούτε πονούσε το κορμί πάνω στις πέτρες. Έτσι ευτυχούσαμε Τότε εμείς! Έτσι μάθαμε να αγαπάμε!
Κάτω.
Μερικές φορές είναι κι άσχημο.
Μπορεί να σέρνεσαι. Να μην θες ή να μην μπορείς να ανέβεις με τίποτα.Να τρως τα μούτρα σου! Να μην σε αφήνουν να σηκώσεις κεφάλι! Έχεις υποχρέωση όμως να κοιτάζεις προς τα πάνω! Να παίρνεις δύναμη. Μπορεί να είσαι κάτω αλλά το πού θα κοιτάς είναι επιλογή σου!
Μην σε παίρνει λοιπόν από κάτω!
Πάμε στο Photo A Day-album μου να δούμε τι έπιασε ο φακός μου;
Το κάτω που φωτογράφισα εγώ ποικίλει. Από άγρια πρασινάδα μέχρι λάσπες!
Εκτιμήστε κι απολαύστε την ελληνική γη!
Σας έχω και τσιμεντένιο δρόμο
Σας έχω και λασπωμένο
Σας έχω κι αγρούς
Αν ήταν καλοκαίρι θα σου ζητούσα να βγεις να περπατήσεις στη γη με τα πόδια γυμνά. Να νιώσεις ελεύθερος.Τώρα σου ζητώ να το υποσχεθείς στον εαυτό σου για το καλοκαίρι που έρχεται. Δεν αργεί. Το ψυχανεμίστηκα... Τι είναι ένας-δυο μήνες ακόμα; Σαν το νερό κυλάει ο χρόνος...Πότε ήμασταν παιδιά που παίζαμε καταγής......
Καλημέρα με έναν υπέροχο ήλιο να μου κλείνει το μάτι.
Η άνοιξη δεν αργεί αδέρφια!
@ριστέα
_____________________________________________________________
*αγκλαφουτσιές λέγαμε εμείς τα μικρά αγκαθάκια, νομίζω ότι μπορεί να ταυτίζονται με τους ασπάλαθους! Ας με διορθώσει κάποιος αν κάνω λάθος :)
Tι πάρα πολύ ωραίες φωτογραφίες! Είσαι τυχερή που ζεις κοντά στη φύση και έρχεσαι σε επαφή με πράσινο με ευκολία........! Και η εικόνα ενός παιδιού να κυλιέται στα χώματα δίχως να φοβάται το λέρωμα, παρά τις φωνές της μαμάς, πόσο ρεαλιστική... Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου!
ΔιαγραφήΤην αισθάνομαι αυτή την ευλογία .... δεν θα μπορούσα ζωρίς φύση. Θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη μάλλον!
Φιλάκια!
Καλημερούδια γλυκούλα μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν έχουμε πέσει στα πατώματα, κι αν έχουμε τα down μας κατά καιρούς, κι αν έχουμε περπατήσει ξυπόλητες. Το "κάτω" παίζει πολύ στην ζωή και στην καθημερινότητά μας. Μας το μετέφερες επάξια φιλεναδίτσα.
Καλησπέρα Δημητρούλα μου!
ΔιαγραφήΑλλά όσο κάτω κι αν πέφτουμε ε; Με χαμόγελα σηκωνόμαστε ξανά!
Φιλάκια! ♥
Σαν παιδιά παίξαμε και το ευχαριστηθήκαμε το κάτω..τώρα ευτυχώς που δε μας ζήτησες να περπατήσουμε ξυπόλυτες πριν το καλοκαίρι..χαχα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ μου άρεσε το θέμα όπως το παρουσίασες...καλή σου μέρα...φιλιά!!
χεχε! Θα με κυνηγούσατε και με το δίκιο σας! Εδώ δεν ξυπολήθηκα εγώ για να βγάλω φωτό!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ που με εμψυχώνεις Μαράκι μου!
Φιλάκια! ♥
Καλημέρα Αριστέα μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε το κάτω ( όσο αφορά την γη ή τα πατώματα ) έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία!! Η μαμά μου με αποκαλεί γύφτισσα από μικρό παιδί. Εγώ δεν έχω πρόβλημα να περπατήσω ξυπόλητη και τον χειμώνα.
Με το κάτω ( ψυχολογίας ) κοιτάζω υπομονετικά ψηλά! Πάντα περνάει!!! Φιλάκια!! :))
Καλησπέρα Παρασκευή μου!
ΔιαγραφήΗ αίσθηση της γης στο γυμνό πόδι για όποιον την έχει ζήσει είναι υπέροχη!
Και να συνεχίσεις να κοιτάζεις πάντα ψηλά χαρά μου!
Φιλάκια!
Καλημέρα....Μου άρεσε η φωτο των αγρών...αγροί=ελευθερία=ξεγνοιασιά...
ΑπάντησηΔιαγραφήβέβαια μόλις είδα τη λέξη down στο μυαλό μου ήρθε το ψυχολογικά είμαι χάλια...
Σαν Αριστέα αυτές τις μέρες είσαι συνέχεια κάτω,βλέπεις συνέχεια κάτω,σκυφτή πάνω από τα βιβλία της απογραφής
καλή δύναμη,καλή συνέχεια...
φιλούθκια
Καλησπέρα Δελφινάκι μου!
Διαγραφήαχαχα! Έχεις δίκιο ...όλο κάτω σκυφτή στα βιβλία μου είμαι!
Άλλο ένα 20μερο περίπου! Πού θα πάει; Θα περάσει κι αυτό!
Φιλάκια!
Καλημέρες καλημέρες:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν πέσεις κάτω επιβάλλεται να σηκωθείς!
Δίνεις νόημα στο photo a day πριγκίπισσα:))
Φιλιά πολλά!!
Καλησπέρες, καλησπέρες!!!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια μικρή μου ομορφιά!
Φιλάκια!
Μη μιλάς για καλοκαίρια και ξυπολισιές....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλύτερό μου είναι να πατάω με γυμνά πόδια τις αυλές και τα μπαλκόνια και να βρέχω με το λάστιχο.
Όσο για το πέσιμο κάτω. Είναι οδυνηρό καθώς πέφτεις.
Όταν πέσεις πονάς βέβαια. Μετά όμως υποχρεωτικά αλλάζει το σκηνικό κι αρχίζεις να οραματίζεσαι την στιγμή που θα είσαι πάνω, πράγμα που αυτομάτως σε σταματάει να σκέφτεσαι το κάτω.
Σου εύχομαι ολόψυχα Φλώρα μου να συνεχίσεις να οραματίζεσαι προς τα πάνω! Όσο για το καλοκαιράκι, δεν αργεί, θα το δεις! Και με γυμνά πόδια θα πατήσουμε τη γη και με τα νερά θα παίξουμε....
ΔιαγραφήΈχω αρχίσει να προσμένω την άνοιξη κιόλας!
Φιλάκια!
Πολύ όμορφο και το σημερινό σου κείμενο Αριστέα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο "κάτω" έχω πάρει υποτροφία!αχαχαχαχα!
Και γι΄ αυτό το άτιμο όλες οι εποχές το ίδιο είναι!Μέσα απ΄ αυτό όμως έμαθα πως να περπατώ ξυπόλητη και στ΄ αγκάθια χωρίς να πονώ!Σκληραίνουν τις πατούσες!Να κυλιέσαι στα χώματα και το κορμί σου να μη νιώθει τίποτα!Μεγάλο σχολείο!Άσε που νιώθεις κι ελεύθερη.
Τη λέξη πάντως αγκλαφουτσιές δεν την ήξερα!Πρώτη φορά την ακούω!
Χθες και σήμερα είχα δύσκολες μέρες!Απορώ πως αντέχω..!
Να περνάς καλά γλυκιά μου και να ΄σαι πάντα χαρούμενη και ποτέ down!
Πολλά φιλιά!:)))
Καλησπέρα Σοφία μου!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ γλυκιά μου για τα καλά σου λόγια!
Όμορφα τα έγραψες και σοφά !
Την ίδια απορία έχω κι εγώ! Όλα με τη ψυχή στο στόμα!
Το μόνο που με κρατάει είναι η προσμονή του 20μερου (στην απογραφή αναφέρομαι) που έχω ακόμα!
Μετράω τις μέρες σαν τους φυλακισμένους!
Να ευχηθώ καλή ξεκούραση; Θα πιάσει;
Φιλάκια!
Προσευχή αυτοκριτικής Ελλήνων 21ου αιώνα
ΑπάντησηΔιαγραφήΛυπήσου μας Θεέ μου, λυπήσου μας, Σε παρακαλούμε.
Γιατί είμαστε αμαρτωλοί. Γιατί είμαστε απροετοίμαστοι αλλά και αδιάφοροι στον πνευματικό πόλεμο. Κερδίζουμε μία μάχη και χάνουμε δύο.
Λυπήσου μας Θεέ μου. Γιατί είμαστε ανίκανοι ν’ αγαπήσουμε. Είμαστε ανίκανοι να Σου μοιάσουμε. Εσένα που μας έπλασες κατ’ εικόνα και ομοίωση, μας ονόμασες ανθρώπους, μας έφτιαξες αγωνιστές αλλά εμείς οι ανεπίδεκτοι μαθήσεως καταντήσαμε χαμερπείς και λιποτάκτες. Αρνηθήκαμε την εικόνα Σου στον καθρέφτη της ψυχής μας και φτιασιδώνουμε τη δική μας μπροστά σε καθρέφτες κομμωτηρίων, ινστιτούτων αισθητικής και γυμναστηρίων επιδιώκοντας την ομοίωση με εφήμερα και αναλώσιμα είδωλα τα οποία προσκυνούμε αντί για Σένα.
Λυπήσου τα παιδιά μας που στα σχολεία μαθαίνουν για το προπατορικό αμάρτημα, αλλά στα σπίτια και μπροστά στα χαζοκούτια εκπαιδεύονται πώς να το επαναλαμβάνουν.
Λυπήσου μας Θεέ μου. Εμάς που με μεγάλη ευκολία ξεχάσαμε τι σημαίνει «Τετάρτη και Παρασκευή». Στα σπίτια μας νηστεύουμε το λάδι μόνο στα καντήλια που μένουν σβηστά. Το θυμίαμα μας πέφτει βαρύ, σε αντίθεση με κάθε λογής αρρενωπά ή θηλυκά αρώματα και αποσμητικά χώρου. Αντικαταστήσαμε καθημερινές ευλαβικές συνήθειες αιώνων με τον ξενόφερτο τρόπο ζωής και τις «μόδες» που αλλάζουν κάθε τόσο προς όφελος των κερδοσκόπων. Ντρεπόμαστε να φοράμε και να κάνουμε το Σταυρό μας, ενώ άνετα κυκλοφορούμε στον κόσμο φορτωμένοι με κάθε λογής χαϊμαλιά, σύμβολα και τατουάζ που φανερώνουν τις προτιμήσεις μας – καλλιτεχνικές, αθλητικές, σεξουαλικές και άλλες. Χορεύουμε αδιάκριτα σε πίστες, παραλίες, γλέντια και «γιορτές» και δε βρίσκουμε χρόνο να μάθουμε τα πνευματικά βήματα για το χορό των Αγγέλων και των Αγίων που μας περιμένουν (λυπημένοι σε κάθε μας πτώση) για το μελλοντικό μας ουράνιο πανηγύρι.
Λυπήσου μας Θεέ μου, Γιατί μας έδωσες την Αγάπη κι εμείς την κάναμε reality. Μας δίδαξες την Ανοχή και τη Συγγνώμη αλλά εμείς εξακολουθούμε να μη σηκώνουμε μύγα στο σπαθί μας. Αγόμεθα και φερόμεθα ως πρόβατα επί σφαγή στη λεωφόρο μιας ιδεατής πραγματικότητας, αρνούμενοι το μονοπάτι που οδηγεί στην αυλή Σου, καλέ ποιμένα. Κι ας ξέρουμε ότι Εσύ μας περιμένεις πάντοτε με την πατρική Σου αγκαλιά ανοιχτή και έτοιμη να δεχθεί το πληγωμένο από την αποστασία σώμα και πνεύμα μας.
Λυπήσου μας Κύριε, λυπήσου μας και καθοδήγησε τα βήματά μας στη μετάνοια και την επιστροφή. Σε παρακαλούμε στήριξέ μας, εμάς τα παιδιά Σου στους δύσκολους καιρούς και τις δοκιμασίες που μας περιμένουν.
Σε ευχαριστούμε και Σε δοξάζουμε για τη μεγάλη Σου αγάπη και φιλανθρωπία. Αμήν.
Πηγή: http://istologio.org
Αριστέα, γρἀφεις...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προσπαθούν να νικήσουν το θάνατο. Μα το θάνατο δεν τον νίκησε κανείς, παιδί μου! Το θέμα είναι να νικήσεις τη ζωή !"
...αν αναγνώριζες τον Χριστό στο εαυτό σου, θα είχες διαφορετική άποψη. Το θέμα είναι να νικήσουμε τον θνητό εαυτό μας, αγαπητή μου.
Έχουμε και λέμε .... ένας ανώνυμος και ένας Ιωάννης!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ αμφότερους για την ξαφνική εκστρατεία να σώσετε μια ψυχή που κατά τη γνώμη σας χρειάζεται να σωθεί!
Το θέμα καλοί μου είναι να κοιτάζουμε ο καθείς τη δική του ψυχή!
Οι καλοί χριστιανοί προσεύχονται σιωπηρά για τον εαυτό τους και για τους άλλους!
Αγαπητέ αδερφέ Ιωάννη η φράση δεν είναι δική μου, για αυτό και είναι εντός εισαγωγικών. Ατάκα από σήριαλ που την ασπάζομαι όμως και δεν έχω λόγους να εξηγώ τι και πώς! :)))
Την καλησπέρα μου!
Τι όμορφες λήψεις έκανες πάλι! Η ξυπολησιά, αγαπημένη... ειδικά όταν το καλοκαίρι συνοδεύεται από ξέφρενα πλατσουρίσματα (στον κήπο μου όταν ποτίζω τα φυτά, στη θάλασσα, όπου βρω ευκαιρία τέλος πάντων!!).
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το κάτω, είναι σημαντικό κι έχει τη γλύκα του, όταν σε αναγκάζει να βρεις τον τρόπο να ανασυγκροτηθείς για να σηκωθείς ξανά επάνω... Σε φιλώ!
Καλησπέρα γλυκιά μου!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφη λέξη χρησιμοποίησες: ξυπολησιά! Αγαπημένη λέξη και συνήθεια!
Κοίτα να δεις που σήμερα όλοι νοσταλγήσαμε το καλοκαίρι..
Φιλιά!
Αριστέα μου και στα Τάρταρα να πέσουμε, η ψυχή θα βρει το δρόμο της να ξανασηκωθεί. Νομοτελειακά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις συνειδητοποίησα πόσες μέρες μας χωρίζουν απ' το καλοκαίρι! Σ' ευχαριστώ που ... μ' ανέβασες :-)
...και το είχα ανάγκη...
Εγώ να δεις πόσο έχω ανάγκη το καλοκαίρι !
ΔιαγραφήΣήμερα που είχε λιακάδα ξεγελάστηκα λίγο και πίστεψα ότι ήρθε η άνοιξη!
Σε φιλώ! ♥
έχουν και τα down τα ωραία τους!!! :) αχ Άνοιξη!!!! δεν αργεί όμως!!! φιλάκια πολλά Αριστέα μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρέσεις Ευάκι! Ακόμα και στα δύσκολα πρέπει να βρίσκουμε όμορφα και δύναμη να ανταπεξέλθουμε!
ΔιαγραφήΦιλάκια!
ειδικά στα δύσκολα! :)
ΔιαγραφήΣυμφωνώ με την Ευονίτααα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ''πάνω'' μας,τι αξία θα είχαν αν δεν υπήρχαν τα ''κάτω''μας;)
Όσο για τις γυμνές πατούσες,το καλοκαίρι ξεχνάω πως είναι να φοράς παπούτσια..Αυτή η άμεση επαφή με τη γη,με τρελαίνει!
φιλάκια πολλά!
Πολύ σωστή κι εσύ αγαπημένη φίλη μου! :))
ΔιαγραφήΜου αρέσει που συμφωνούμε και στις γυμνές πατουσίτσες!
Φιλάκια! ♥
Καλησπέρα Αριστέα,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έγραψα στο μπλόγκ σου γιά να σώσω την ψυχή σου, ο καθένας είναι μόνος του υπεύθυνος για τον εαυτό του. Είμαι ένας περαστικός επισκέπτης που θαύμασα την ομορφιά, το θείο κάλλος της ψυχής σου και είπα να αφήσω εδώ κάτι δικό μου και δικό σου.
Όλοι ασπαζώμαστε αυτό που είμαστε καλή μου. Όπως ακριβώς γράφεις στο προφίλ σου "Δεν είμαι τίποτα από αυτά! Είμαι απλά η Αριστέα".
Είσαι η Αριστέα που δεν γνωρίζει τον Θεό. Η Αριστέα που δεν γνώρισε ακόμα τον εαυτό της και εκείνος που δεν γνωρίζει τον εαυτό του είναι η χαρά του εξαρτημένη από πολλά που είναι εκτός εαυτού. Πρόσωπα και πράγματα που σήμερα μπορεί να του δώσουν χαρά και αύριο λύπη.
Το σύνθημα ότι "η ζωή είναι ωραία" είναι μιά ουτοπία. Η ζωή γίνεται ωραία όταν η Ζωή Του είναι ζωή σου.
Ευχαριστώ γιά την φιλοξενία σου.
Αγαπητέ Ιωάννη! Το πόσο Χριστό έχω μέσα μου ή δεν έχω είναι κάτι που αφορά εμένα και καθόλου τους αναγνώστες και φίλους μου εδώ! :)
ΔιαγραφήΑν αποφύγεις να κρίνεις τους άλλους χωρίς να τους γνωρίζεις ίσως γίνεις πιο καλός Χριστιανός εσύ ο ίδιος!
Με εκτίμηση, @ριστέα!
ΥΓ: Δεν θα απαντήσω σε άλλο σχόλιο! Ευχαριστώ εκ των προτέρων αν σεβαστείς το χώρο μου και μένα!
Λάθος Αριστέα, δεν αφορά μόνο εσένα αλλά τον κάθε άνθρωπο που πέρασε, που είναι και θα έρθει σε αυτή την ζωἠ. Όλους αυτούς που νομίζεις ότι αγαπάς...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη κ' σημερινή απόδοση της πρόκλησης, κορίτσι μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα είμαι ειλικρινής όμως:
Την καρδιά μου έκλεψε το τετράποδο θαυματάκι σου (στην προηγούμενη ανάρτηση!!!) Κουκλί!!! Κουκλί!!! Κουκλί!!!
Πολλά γλυκά φιλιά!!!
Σε ευχαριστώ πολύ Γιάννα μου!
Διαγραφήχεχε! Το κουκλί έκλεψε καρδιές! Κι είχα λάθος εντύπωση για τα πιτ-μπουλ...Αυτή είναι το πιο γλυκούτσικο και χαδιάρικο σκυλάκι που είχαμε ποτέ!
Φιλάκια!
Καλό ξημέρωμα!
Καλημέρα Αριστέα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜόλις ξέκλεψα λίγο χρόνο εδώ απ'τη δουλειά.
Πολύ όμορφο το θέμα, αλλά ακόμη πιο πετυχημένες οι φωτογραφίες που επέλεξες και τις έδεσες άριστα με το συμπέρασμά σου!
Δεν έχω λόγια :)
Όντως η ζωή είναι ωραία! Όντως κυλάει σα νεράκι! Μακάρι να σκύβουμε να πίνουμε αυτό το δροσερό νερό κάθε στιγμή και να ευχαριστούμε το Θεό που είμαστε ζωντανοί και υγιείς :)
υγ: Σήμερα, πηγαίνοντας το πρωί στη δουλειά συνάντησα ένα συμμαθητή που είχα να τον δω απ'το Δημοτικό... Μιλάμε για δεκαετίες,ε; Και λέγαμε αυτό ακριβώς: το πώς περνάει ο καιρός...
Καλή σου μέρα Σεβάχ!
ΔιαγραφήΝαι περνάει ο καιρός! Σαν το νερό κυλάει! Το να ζήσουμε όμορφα, απλά και γεμάτα είναι το χρέος μας!
Φιλιά!
Τι όμορφη ανάλυση Αριστέα μου και πόσο όμορφα με πήγες πίσω στο χρόνο, εκεί που δεν μας έννοιαζε τίποτα...αν πονούσαμε, αν κρυώναμε, αν χτυπούσαμε..πόσο αληθινά ζούσαμε τότε και τώρα έχουμε γίνει σαν μυγιάγγιχτοι...έχουμε σταματήσει να έχουμε πλάκα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα δεχτώ την πρόκληση σου να περπατήσω το καλοκαιράκι ξυπόλητη...(αν και δεν έχω πολλή ανάγκη...είμαι της ξυπολησιάς γενικά...) :-)
Καλή συνέχεια!
Φιλιά!
Στα ταξίδια πίσω στο χρόνο και στις αναμνήσεις έχω μάστερ! Κια δεν σας κοστίζει τίποτα :-D
ΔιαγραφήΜου αρέσεις! Όλοι όσοι χαίρονται με τη φύση σαν μικρά παιδιά μου αρέσουν!
Φιλάκια!
Ξυπολητα,γυμνα ποδια παντου να πατουν κ να χοροπηδανε!!! Κ πολλες φορες ματωμενα ή λασπωμενα.... Χαιρομαι τοσο για τα ξεγνοιαστα παιδικα χρονια που μου χαρισε ο Θεος,καθως κ για τους υπεροχους γονεις μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια μενα η επαφη με τη φυση ξεκινα απο τα...ποδια!!! Το καλοκαιρι μονο ξυποληταρία κυκλοφορω!!! :-P
Οσο για αυτο το κατω.... Οπως πολυ σωστα ειπες σημασια εχει προς τα που κοιτας,ασχετα με το σημειο που βρισκεσαι ενιοτε!
Κ αν δεν πιασουμε πατο πολλες φορες,δεν μπορουμε να δωσουμε ωθηση προς τα πανω ξανα! Καπου πρεπει να στηριχτουν τα ποδια μερ.φορες για να κλωτσησουν δυνατα ψηλα!!
So... "down" sounds good to me!!! ;-)
Δεν λεω αλλα!
Μονοπωλησαν αλλοι σμρ!!! :-P ;-)
Τα φιλια μου κ δυνατη αγκαλιαααα!!!!
Αχαχαχα!!! Μολις ειδα ποοοσο μεγαλο ειναι κ το δικο μου σχολιο!!!
Διαγραφή:-D
Δεν πτοουμαι κ συνεχιζω!
οι φωτο σου με εκαναν να θελω να περπατησω σ'αυτα τα χορταρακια κ τα λειβαδι
Κ αυτο (για τον ερωτα)....δεν ηταν πιο απολαυστικος με τη μυρωδια των χορταριων; Τι ευωδιες αναδυονταν, ποσο γήινες μυρωδιες κ ποσο οικειες κατω απτο βαρος των κορμιων μας.....
Ανατριχιασα καθως μου ηρθαν οι μνημες.... Ευχαριστω για το ταξιδι μεσα απτον φακο της ψυχης σου!!!
Μακια! ;-)
Βαϊλί μου , σε είχα στο νου μου όταν έγραφα αυτά τα λόγια! Ήμουν σίγουρη ότι σου πήγαινε γάντι! Σε φαντάζομαι τα καλοκαίρια να παίζεις με τις μικρές και να βρέχεστε ...και να μην φωνάζεις για τις λερωμένες φουστίτσες , ούτε για τα λασπωμένα ποδαράκια! Έτσι σε έχω φανταστεί: μια μαμά που δεν χρειάζεται να προσπαθεί να είναι σωστή! Το'χει μέσα της!
ΔιαγραφήΌταν σε διαβάζω συγκινούμαι! Αφάνταστα! ♥♥♥
Φιλάκια γλυκό μου Βαϊλάκι!
Καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου να ξεκινήσω από δω τα σχόλιά μου στο όμορφο
και πρωτότυπο μπλογκ σου.
Η αλήθεια είναι πως πέρασα κι εχτές για να γράψω μια σκέψη μου,αλλά έπεσα πάνω στον "πνευματικό" σου που ήθελε να σώσει την ψυχή σου (!!) και είπα να μην διακόψω τον άνθρωπο και να το το αφήσω για σήμερα...
Σκεφτόμουν λοιπόν διαβάζοντας την ανάρτηση αλλά και τα σχόλια
πως, το να πέφτουμε μόνοι μας είναι μάθημα, χρήσιμο πολλές φορές, το να μας ρίχνουν οι άλλοι όμως είναι ψυχοφθόρο..
Και μετά από αυτή την..βαρυσήμαντη άποψη, μπορώ να πω το καλώς σε βρήκα!
Καλησπέρα !
ΔιαγραφήΈλιωσα στα γέλια! Φαίνεται πως φωτάει από μακριά ότι χρειάζομαι να σωθώ και μαζεύτηκαν χτες να επαναφέρουν στο σωστό δρόμο!
Τι να κάνουμε ...έχει κι από αυτά και το διαδίκτυο!
Συμφωνώ απόλυτα μαζί με τη βαρυσήμαντη δήλωσή σου!
Α! Και χάρηκα πολύ για την επίσκεψη!
Δεν είχα και κάτι να σε ταρτάρω τέτοια ώρα που μπήκα κι εγώ! :)))
Την Κυριακή που θα κάνω μπισκότα με μαύρο αλεύρι και μαύρη ζάχαρη! :-D
Μου αρέσει κι εμένα να περπατάω ξυπόλητη το καλοκαίρι!!! Εμείς εδώ, τα λέμε τριβόλια τα αγκάθια που λες! Αν εννοούμε το ίδιο!! Πάντως ο δικός μου εφιάλτης αυτά ήταν! χιχι! Για άλλη μια φορά, υπέροχη, Αριστέα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα έχεις ένα υπέροχο σ/κο!!
Φιλιά!!
Αριστεα γεια σου. Πολυ ομορφα και ποιητικα τα οσα γραφεις. Σε ταξιδευουν πραγματικα. Βλεπω υπαρχει πολυς κοσμος φαν της ξυπολησιας και χαιρομαι γι αυτο γιατι νομιζα ημουν ο μοναδικος... Λατρευω να περπατω ξυπολητος τοσο τωρα οσο κι οταν ημουν παιδι... Ειναι μαλλον η αισθηση της ανεμελιας σε συνδιασμο με την ελευθερια. Ετσι το αντιλαμβανομαι εγω δε ξερω αν συμφωνειτε... Επισης μου αρεσει να το κανω οπουδηποτε ακομη και στο δρομο οταν η ασφαλτος δε ζεματαει φυσικα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ γιατί με το σχόλιο σου αυτό μου θύμισες μια παλιά αγαπημένη ανάρτηση :)))
Έχω μεγαλώσει ( κι εξακολουθώ να ζω) στην εξοχή ! Ίσως για αυτό αγαπώ την αίσθηση ελευθερίας πυ σου δίνει η επαφή με τη φύση!
Καλό ΣΚ να έχεις :)
Γεια σου Αριστεα! Καλα με την ωρα μου το ειδα το μηνυμα σου��. Συγνωμη αλλα ειχα πολυ καιρο να επισκεφτω το blog σου... Συμφωνω απολυτως. Η επαφη με τη φυση ειναι ολα τα λεφτα! Τωρα ειδικα το καλοκαιρι δεν υπαρχει τιποτα καλυτερο απο το ξυπολητο περιπατο! Παντου ετσι γυριζω ακομα και οταν πηγαινω για καφε. Απολαυση! Εσυ πηγαινεις συνεχεια ξυπολητη το καλοκαιρι;
ΔιαγραφήΚαλο σου βραδυ!
Αγγελος Γεωργιου