Photo a Day Μέρα 17η

Photo a Day 17 January : ready !

Έτοιμο! 

Αυτό κι αν μου ακούστηκε περίεργο! Στις οδηγίες της η FMS, όπου βγάζει τη λίστα με τα θέματα της φωτογραφικής πρόκλησης, γράφει πάνω-κάτω: φωτογράφισε κάτι που είναι έτοιμο (πχ το φαγητό σου) ή κάποιον που είναι έτοιμος για κάτι (πχ να πάρει το λεωφορείο).

Εγώ πάλι θέλω πρώτα να ασχοληθώ με τη λέξη. Να τη νιώσω δική μου. Να μπω μέσα της. Θέλω να μου μιλήσει.... Τι έχει να μου πει το επίθετο "έτοιμος";
Έτοιμος θα πει σχεδόν τελειωμένος, άρα έχει μέσα του κάτι από το "τέλειο" ή το "τέλος".. Να θυμώσω τώρα με τη λέξη ή να την αφήσω να με πάει αλλού; 
Α να όμως που σκέφτηκα αμέσως κάτι σχετικό που μου άρεσε....
Θα ήθελα να ήταν "έτοιμη" ως δια μαγείας η απογραφή μου και να την παρέδιδα αύριο κιόλας! Τι αύριο; Τώρα! Χτες! Αλλά για να είναι έτοιμη πρέπει να φροντίσω εγώ. Τίποτα δεν γίνεται έτσι μαγικά από μόνο του αν δεν κουραστείς ( εκτός βέβαια από τα θαύματα αλλά κι αυτά απαιτούν μεγάλη πίστη στην τελική).
Για να φας πρέπει να δουλέψεις, να το παλέψεις.Να "ετοιμάσεις" το  φαγητό σου. Να το κερδίσεις! Χρειάζεται επίσης προετοιμασία, μεράκι, ίσως ιδρώτα και μετά να αναφωνήσεις : "ready"! "done"! και να το γευτείς. 
Όχι δεν θα θυμώσω με το "έτοιμο", το σχεδόν τελειωμένο, το σχεδόν τέλειο! Θα προσπαθήσω να φωτογραφίσω  θέματα σχεδόν "έτοιμα" κι από δω και πέρα θα θυμάμαι να εργάζομαι εντατικά για να φτάνω στο επιθυμητό!

Χθες ο ουρανός μας τρομοκράτησε...
Μάζευε σύννεφα, έπιασε δυνατός αέρας και να τρία στιγμιότυπα
έτοιμα για βροχή!

 Στις 3 παρά ένα είμαι "έτοιμη" να κάνω ένα σούπερ σύντομο διάλειμμα 
για να τσιμπήσω κάτι πρόχειρο

 Και να η σούπα μου (από κουάκερ) έτοιμη για να τη φάω
και να με στηρίξει έως το επόμενο γεύμα μου

Το τζάκι μου καθαρισμένο κι έτοιμο να δεχτεί τη φωτιά!
Ο καθαρισμός του και το κουβάλημα των ξύλων είναι ταλαιπωρία για μένα
αλλά η ζεστασιά του και η παρέα του ανεκτίμητα!

 Θα σας έβαζα κι εμένα με τις πιζάμες μου έτοιμη να πέσω στο κρεβάτι μου
αλλά θα έπεφτε πολύ γέλιο, με τα εκατό σκυλάκια της Δαλματίας να τρέχουν πάνω μου
κι εγώ την ήθελα σοβαρή τούτη τη δημοσίευση!

Για αυτό και θα κλείσω με τους στίχους του αγαπημένου μου Καβάφη 
γιατί όταν πρωτοδιάβασα το θέμα της ημέρας αυτοί μου ήρθαν στο μυαλό εμένα!

Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,

πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,

κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι

με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,

ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,

τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,

κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.

(απόσπασμα από Απολείπειν ο θεός Aντώνιον)

Συννεφιασμένες, υγρές καλημέρες

@ριστέα