Κάνοντας ταμείο!

 

Ο χρόνος που φεύγει 

αδιάφορη με αφήνει

Να τρέξω πίσω του καθόλου δεν επιθυμώ.

Ούτε μαντίλι να του κουνήσω θέλω.

Μην και κοντοσταθεί

Μην και αλλάξει γνώμη και γυρίσει.

Να φύγει θέλω...

Να καταχωνιαστεί, εκεί που κι άλλοι χρόνοι άσχημοι

εχάθηκαν

Και δεν σημειώθηκαν στο τεφτέρι μου,

ούτε με κόκκινο. 

Το απαγορευτικό.

Τους έσβησα.

Κενό εκεί, 

μαύρο κενό.

Σαν απότομος γκρεμός.

Έτσι κι αλλιώς πίσω δεν ξαναγυρνώ,

για να φοβούμαι το πέρασμα!

Δεν θέλω πίσω να κοιτώ.

Ούτε λογαριασμούς να κάνω.

Το ταμείο το άδειασα.

Το σφάλισα με μοβ κορδέλα.

Και μια ταφόπλακα έβαλα που γράφει λιτά:

Εδώ κείτεται το έτος δεκατρία!

Η Ζωή συνεχίζει να γελά και να ελπίζει....

Καλημέρα!
Καλή εβδομάδα!

@ριστέα