Μαζί με τον καφέ # 21: Απλά μαθήματα αντιμετώπισης του πόνου

Έλα έκαμες καφέ;

Εγώ μόλις και τον απολαμβάνω γιατί τις επόμενες μέρες,

τους επόμενους μήνες θα τον χάνω τις καθημερινές.

Θα είμαι στο τρέξιμο, για αυτό.

Αλλά δεν σου γράφω για να σου πω τα εργασιακά μου.

Σήμερα θα μιλήσουμε για κάτι θετικό που βγήκε

πέρα από τα μαθήματα που πήρα όταν έχασα το ψυχουλίνι μου.

Τις πρώτες ώρες που περίμενα τον ατρόμητο Μαξ-μια σταλιά 30Χ30 cm

να επιστρέψει και δεν γυρνούσε κι εγώ βαλάντωνα στο κλάμα,

ζήτησα από τη τρομερή μάνα-μπλόγκερ Νάσια να μου στείλει 

τα διδυμάκια της για να απασχοληθώ και να ξεχαστώ.

Τώρα αυτά νόμιζαν ότι τους κάνω χάρη.

Πού να καταλάβαιναν πόση μεγάλη χαρά μου έδωσαν

και πόσο πολύτιμη ήταν η παρουσία τους.

Γιατί όση ώρα ήταν στο εργαστήριο και δημιουργούσαμε 

πήρα δυνάμεις, ξεχάστηκα, γέλασα ακόμα γιατί 

όσοι γνωρίζετε από τη Νάσια τι ατάκες λένε, θα ξέρετε ότι τα παιδιά αυτά 

έχουν ένα χάρισμα να πετούν τον πιο  ακατάλληλο λόγο 

την πιο κατάλληλη στιγμή 

και να λιώνεις στο γέλιο. Και λίγα λέω!

Έτσι ο τρόπος που διάλεξα να περάσω το πρώτο απόγευμα 

της αναμονής, της απουσίας και του πόνου,

είναι μιας πρώτης τάξης μάθημα 

για το κουτάκι πρώτων βοηθειών που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε

για την αντιμετώπιση του πόνου:

καλή παρεΐτσα, απασχόληση, δημιουργία.

Εγώ τα είχα και τα τρία!

Και να το αποτέλεσμα του δημιουργικού μας απογεύματος:

Με τη βοήθεια του powertex και του ανάγλυφου easy 3D flex φυσικά!
Χρησιμοποιήθηκαν επίσης: καμβάς, το πιστολάκι μαλλιών μου ☺
ακρυλικά χρώματα, σφουγγάρια, χρυσό για το καλδί
και potpourri για φύλλα!

Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν, εγώ ξεχάστηκα
ο ατρόμητος Μαξ σώθηκε και μετά από την περιπέτειά του να σας πω ότι
 δεν φεύγει από τα πόδια μου 
κι όπου βρει σόμπα πάει μπροστά της και ρίχνει κάτι ξάπλες...
Μα κάτι ξάπλες!
Με ή χωρίς μαξιλαράκι!

Σκυλίσια ζωή σου λένε μετά! ☺

Φιλιά κατάμουτρα
@ριστέα & Μαξ