Η περιπέτεια της ζωής μου!

Διηγείται ο Μαξ...

Εγώ που λέτε δεν είμαι ό,τι δείχνω!

Είμαι πολύ περισσότερα!

Να τα ξεκαθαρίζουμε αυτά, πριν πάμε παρακάτω. Ναι;

Γιατί δεν είμαι μικρός όπως νομίζεις!

Ούτε μπόι μου λείπει!

Είμαι απλά πολύ ακριβός, σαν τα καλά αρώματα,

που τα κλείνουν σε πολύ μικρά μπουκαλάκια!

Αυτό με τα δείγματα (που κι αυτά σε μικρά μπουκαλάκια τα βάζουν) 

πάλιωσε ναι;

Ωραία!

Πάμε παρακάτω 

γιατί είναι και πολλά μανούλα μου αυτά που έχω να σου διηγηθώ!

Εγώ προχθές που λες δεν το έσκασα!

Δεν το έσκασα! Δεν το έσκασα!

Το εμπέδωσες;

Επίσης δεν έψαχνα για γκόμενα! 

Γιατί με πέρασες; Να ψάχνω από δω κι από κει;

Εγώ; Εγώ είμαι εκλεκτικός σκύλος!

Εξάλλου το γκομενάκι το έχουμε (στο σπίτι μας) και το ψήνουμε καιρό τώρα!

Είναι μια αψηλιά, τσιριμπίμ τσιριμπόμ...δύο μέτρα το μαναράκι μου!

Μπουκιά και συχώριο!

Να την πιεις στο ποτήρι που λένε... και στο χωριό σου!

Τη λιμπίστηκα από την πρώτη στιγμή που αντίκρυσα τα λάγνα μάτια της!

Αμ εκείνα τα οπίσθια!

Κολάζουν κι άγιο! 

Και κουνάει και την ουρά πέρα δώθε και παθαίνω ντελίριο ο δόλιος!

Λίλα τη λένε και είναι γλυκιά σαν σοκολάτα!

Να πάρε μια τζούρα κι εσύ!

Εντάξει. Μου πέφτει ψηλή.

Και δύσκολη! 

Πιτ μπουλ είναι ...δεν είναι ό,τι κι ό,τι!

Αλλά το ξέρω ότι σιγοψήνεται!

Με κάνει κέφι! Πώς το λένε; Γουστάρει κάργα!

Και να τα φιλάκια και να οι ματιές και να τα σαλιαρίσματα...

Όχι να το παινευτώ, αλλά είμαι γλυκούλης ο άτιμος!

Την έχω κάνει λιώμα σε γκρεμό...

Στο κενό πηδάει για πάρτη μου!

Αλλά είμαστε ακόμα στο πρώτο στάδιο,ξέρεις, φιλάκια, χαδάκια..

Μου κάνει και λίγο τη δύσκολη, και καλά κάνει γιατί έτσι 

τη σέβομαι περισσότερο!

Δεν είναι μια τυχαία γκόμενα!

Είναι καψούρα!

Οπότε τα σενάρια "την έκανε για γκομενίτσα ο Μαξ"  κομμένα ναι;

Ξηγηθήκαμε; Λιγούρης ο Μαξ δεν είναι!

Απλά λίγο περίεργος! Αυτό με έκαψε!

Βέβαια η μαμά Χαζέα διαδίδει μύθους ...

Λέει πώς πάσχω από φοβία εγκατάλειψης, τρόμο αποχωρισμού

κι άλλα πράσινα άλογα! 

Αυτή θα μου χαλάσει το όνομα στην πιάτσα όπως πάει!

Και με τι κούτελο θα κυκλοφορώ ο καψερός μου λες;

Άκου φοβία εγκατάλειψης!

Η ψυχολογία την χτύπησε κατακούτελα! 

Κι είπε να εφαρμόσει και πάνω μου τις θεωρίες της! 

Του γιατρού είναι η μανούλα! Άκου φοβία!

Ρε βάλτε το καλά στο κεφάλι σας: Ο Μαξ δεν φοβάται!

Στην πιάτσα είμαι γνωστός ως ο ατρόμητος Μαξ!

Ωραία! Πάμε παρακάτω γιατί θα ξημερώσουμε!

Έφυγαν όλοι προχτές: γιαγιά-παππούς, φεύγει και η μανούλα!

Και; Νομίζει ότι την πήρα από πίσω γιατί φοβόμουν μόνος!

Όχι καλέ! Η περιέργεια μου μας έβαλε σε μπελάδες!

Βασικά το αστυνομικό μου δαιμόνιο!

Ήθελα να ανακαλύψω πού πάει και χάνεται τα πρωινά!

Φτιάχνει που λέτε αποβραδίς δέματα! Και να τα χαρτοκούτια

και να οι ταινίες και χαρτοκόβει και τυλίγει... ούτε ξέρω κι εγώ τι!

Και γεμίζει κάτι σακούλες και την άλλη μέρα φεύγει πρωί και γυρίζει μεσημέρι!

Ε, το είχα βάλει σκοπό να ανακαλύψω που πάει και χάνεται εκείνες τις μέρες!

Τι κάνει όλες εκείνες τις σακούλες και τα δέματα!

Και ναι το ομολογώ! Την πήρα από πίσω!

Αυτή βέβαια άλλο που δεν μου είπε! Και έκλεισε και την αυλόπορτα!

Κούνια που σε κούναγε μανούλα!

Έχω βρει εγώ τις άκρες μου ....

Και με το που την κόβω να προχωράει αμέριμνη στο δρομάκι μας,πάω στην τρύπα 

(που δεν σου λέω και ποια είναι γιατί θα με μαρτυρήσεις)

και μια και δυο το σκάω και την παίρνω στο κατόπι!

Ω, πώς έκανε όταν με πήρε είδηση! 

Ποιος την ακούει τώρα!

Και με στέλνει πίσω! 

Κι εγώ κάνω πώς πάω... Και συνεχίζει ...

Κι εγώ ξαναγυρίζω στο κατόπι της..Και ...πού χάθηκε;

Μανούλα; Πού πήγε; Άνοιξε η γη και την κατάπιε;

Και πάω και λίγο πιο πέρα και μετά ακόμα πιο πέρα και γυρίζω το κεφάλι 

και βλέπω γύρω σπίτια και τίποτα που να μου θυμίζει το γνωστό μου δρόμο

και μετά γυρνούσα γύρω γύρω λίγο σαν χαμένος και τότε ακούω μια φωνή:

"Τίνος είσ' εσύ;"

Άκου ερώτηση... Της μανούλας μου!

Αλλά κοίτα να δεις που δεν με κατάλαβε αυτή και με παίρνει αγκαλιά...

"Βρε άσε με κάτω! Δεν είμαι μωρό για να με κάνεις αγκαλιά...

Τίποτα αυτή!

'Αχου το ... Δεν φοράει κολάρο! Αδέσποτο θα είναι!

θα το πάρω σπίτι γιατί εδώ κινδυνεύει... 

Κι αν δούμε ότι το ζητάει κανείς το επιστρέφουμε!

Και με βάζει σε ένα αυτοκίνητο και με παίρνει πέρα μακριά!

Με πάει που λες σπίτι της!

Δε λέω ...ωραίο μέρος! Και όλο χάδια με έκαναν. Κι είχε και μια σκυκλίτσα!

Αλλά πού να γυρίσω να την κοιτάξω;

Σαν στο σπίτι σου πουθενά!

Και σαν το γκομενάκι μου επίσης! 

Γιατί, εκεί! Πιστός εγώ στη Λίλα μου!

Ούτε γλυκά μάτια έκανα στη δεσποινίδα, ούτε ουρά κούνησα!

Και μετά όταν ήρθε η νύχτα... δεν άντεξα ο καψερός...λύγισα!

Πρώτη φορά μακριά από το σπίτι, πού να είναι η μαμά μου;

Θα έχει ανησυχήσει και θα κλαίει...

Και τι να κάνω ... πόσο να κρατηθώ ο δόλιος; Έβαλα κι εγώ τα κλάματα!

Ποιος @@@@ είπε ότι οι άντρες δεν κλαίνε να τον δαγκώσω;

Γιατί εμείς τα παλικάρια δεν έχουμε ψυχή;

Δεν έκλαιγα για μένα! Όχι!

Εγώ είπαμε : είμαι ο ατρόμητος Μαξ!

Για τη φουκαριάρα τη μάνα μου έκλαιγα ...

Τη σκεφτόμουνα μόνη της ... να μην έχει κάποιον να χαϊδέψει 

κι έλιωνα... Τι θα έκανε η δόλια χωρίς εμένα;

Μετά σκεφτόμουν τη Λίλα...Με ποιον θα χαμουρευόταν τώρα; 

Α παπα! Φρίκη!

Πώς πέρασαν αυτές οι ώρες η καρδούλα μου το ξέρει!

Και δεν ξέρω τι ακριβώς έγινε, άκουσα κάτι τηλέφωνα, κάτι συνεννοήσεις 

με έβαλαν ξανά σε αυτοκίνητο 

και ξαφνικά σε λίγα λεπτά βλέπω μπροστά μου τη μανούλα!

Η πρώτη σκέψη είναι να τρέξω στην αγκαλιά της. 

Μετά κοντοστέκομαι... Ωχ ...Ποιος την ακούει τώρα!

Θα με μαλώσει... και θα'χει και τα δίκια της!

Κι έτσι για λίγο μένω κουμπωμένος... 

Ψυχολογώ πρόσωπα και καταστάσεις...

Το χαβά της εκείνη: αχ το μικρό μου ...είναι φοβισμένο!

Το μυαλό σου και μια λίρα και του μπογιατζή ο κόπανος!

Μικρό είναι το μάτι σου! Άκου μικρός!

Αυτή με έχει καταστρέψει στην πιάτσα!

Αλλά ξέρω εγώ ποιος φταίει!

Έκανε το Αφρούλι μας μωρό, ζούλεψε η μαμά και από τότε 

μου φέρεται σαν μωρό!

Μωρ' θα καταφέρω εγώ την τσιριμπίμ τσιριμπόμ μια μέρα των ημερών 

και θα δούμε ποιο είναι το μικρό και το μωρό!

Ως τότε σε φιλώ στην μούρη και να θυμάσαι

Εγώ δεν είμαι ό,τι δείχνω!

Είμαι πολύ περισσότερα!

Γιατί δεν είμαι μικρός όπως νομίζεις!

Ούτε μπόι μου λείπει!

Είμαι απλά πολύ ακριβός, σαν τα καλά αρώματα!

Μαξ ο ατρόμητος!

Πού πήγε πάλι η μανούλα;