Ο λύκος έχει τ΄ όνομα.....

Μια φορά και έναν καιρό όλοι μεγαλώσαμε με παραμύθια
και μάλιστα με τα ίδια πάνω κάτω παραμύθια.
Ελάτε να δούμε μερικά στοιχεία για το πιο γνωστό παραμύθι
"Την κοκκινοσκουφίτσα"
που ίσως να μην τα γνωρίζαμε και να αποκαταστήσουμε 
και τον δόλιο τον λύκο!

◙

Η σύγχρονη εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας 

έκανε την εμφάνιση της πριν από περίπου 1.000 χρόνια.

Το φημισμένο παραμύθι, κατά το οποίο ο κακός λύκος υποδύεται τη γιαγιά 

με σκοπό να φάει την εγγονή, άρχισε να ακούγεται, 

κατά τους ερευνητές στη Γαλλία, στην Αυστρία και στη βόρεια Ιταλία 

αρκετά πριν καταγραφεί για πρώτη φορά 

από τον Γάλλο συγγραφέα Σαρλ Περό, γύρω στο 1.600. 

Η πιο σύγχρονη εκδοχή της Κοκκινοσκουφίτσας δημιουργήθηκε 

από τους Γερμανούς αδελφούς και «παραμυθάδες», 

Γιάκομπ και Βίλχελμ Γκριμ, πριν από περίπου 200 χρόνια.
πηγή

Όσο απίστευτο και να ακούγεται, οι αδελφοί Grimm έκαναν αυτή την ιστορία 
πιο ήπια από το παραδοσιακό παραμύθι του 10ου αιώνα 
που περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, σκηνές φόνου, κανιβαλισμού, και κτηνοβασίας!
Οι αδελφοί Grimm προσπάθησαν κάπως να μαλακώσουν την ιστορία, 
βάζοντας στο τέλος έναν κυνηγό να σκοτώσει τον λύκο και να σώσει 
την Κοκκινοσκουφίτσα, σε αντίθεση με την παραδοσιακή εκδοχή της ιστορίας, 
που θέλει τον λύκο να καταβροχθίζει το άμοιρο κορίτσι.
πηγή

Ο Δρ. Jamie Tehrani, 

πολιτιστικός ανθρωπολόγος στο Πανεπιστήμιο του Ντάρχαμ, 

μελέτησε 35 διαφορετικές εκδοχές της Κοκκινοσκουφίτσας απ’ όλο τον κόσμο. 

Παρόλο που η ευρωπαϊκή εκδοχή διηγείται την ιστορία ενός μικρού κοριτσιού, 

που εξαπατήθηκε από έναν λύκο, μεταμφιεσμένο ως τη γιαγιά της, 

στην κινεζική εκδοχή ο λύκος αντικαθίσταται από έναν τίγρη. 

Στο Ιράν, θεωρείται πολύ παράξενο να περιφέρεται ένα νεαρό κορίτσι μόνο του, 

και έτσι την Κοκκινοσκουφίτσα έχει αντικαταστήσει ένα μικρό αγόρι.

◙

Αντίθετα με την άποψη που θέλει το παραμύθι να προέρχεται 
από τη Γαλλία, λίγο πριν ο Charles Perrault δημιουργήσει την πρώτη 
γραπτή έκδοση τον 17ο αιώνα, ο Δρ.Tehrani βρήκε πως οι διάφορες εκδοχές 

είχαν έναν κοινό πρόγονο πριν από 2.600 χρόνια.

Χαρακτηριστικά, αναφέρει: 

«Με τα χρόνια, αυτά τα παραμύθια άλλαξαν έντεχνα 

και εξελίχθηκαν όπως ένας βιολογικός οργανισμός. 

Επειδή πολλά από αυτά δεν υπήρχαν σε έντυπη μορφή, μέχρι πολύ αργότερα,

 με τα χρόνια άρχισαν σιγά-σιγά να ξεχνιούνται ορισμένα κομμάτια 
της ιστορίας τους και να επανεπινοούνται από τις διάφορες γενιές.»

πηγή

Η κοκκινοσκουφίτσα από την πλευρά του λύκου

"Το δάσος ήταν το σπιτικό μου.. Ζούσα εκεί και νοιαζόμουν γι' αυτό. Προσπαθούσα να το διατηρώ ταχτικό και καθαρό.

Κάποτε, μια ηλιόλουστη μέρα, ενώ προσπαθούσα να συμμαζέψω κάτι σκουπίδια που είχε παρατήσει ένας κατασκηνωτής, άκουσα βήματα. Πήδηξα πίσω από ένα δέντρο και είδα ένα μικρό κορίτσι να έρχεται από ένα μονοπάτι, κρατώντας ένα καλάθι. Μου φάνηκε ύποπτη από την αρχή γιατί φορούσε αστεία ρούχα ολοκόκκινα, και το κεφάλι της ήταν καλυμμένο με μια κουκούλα σαν να μην ήθελε να την αναγνωρίσουν.

Φυσικά την σταμάτησα για να ερευνήσω το ζήτημα. Την ρώτησα ποια ήταν, που πήγαινε, από που ερχόταν κ.τ.λ. Μου είπε μια ιστορία για κάποια γιαγιά που πήγαινε να την επισκεφθεί και να της πάει φαγητό.

Έδειχνε βασικά έντιμο άτομο, αλλά βρισκόταν στο δάσος μου και έδειχνε ύποπτη μ'αυτά τα ρούχα. ΄Έτσι αποφάσισα να της δείξω πόσο σοβαρό ήταν να εισβάλλει έτσι, χωρίς ειδοποίηση, ντυμένη αστεία.

Την άφησα να συνεχίσει αλλά έτρεξα πριν από αυτήν στο σπίτι της γιαγιάς της. Όταν συνάντησα την συμπαθητική γριούλα της εξήγησα το πρόβλημά μου και συμφώνησε ότι η εγγονή της χρειαζόταν ένα μάθημα. Η γριούλα συμφώνησε να κρυφτεί ώσπου να την φωνάξω. Έτσι, κρύφτηκε κάτω από το κρεβάτι. Όταν έφτασε το κορίτσι την κάλεσα να μπει στην κρεβατοκάμαρα όπου βρισκόμουν στο κρεβάτι ντυμένος σαν τη γιαγιά. Το κορίτσι ήρθε με τα κόκκινα μαγουλά της και είπε κάτι άσχημο για τα μεγάλα μου αυτιά. Με είχαν προσβάλλει κι άλλοτε και έτσι προσπάθησα να πω κάτι θετικό. Είπα ότι, ίσως, τα μεγάλα μου αυτιά, μου επέτρεπαν να την ακούω καλύτερα. Δηλαδή έδειχνα ότι την συμπαθούσα και ήθελα να προσέχω αυτά που λεει. Αλλά έκανε άλλο ένα καλαμπούρι για τα γουρλωτά μου μάτια. Τώρα καταλαβαίνετε πώς άρχισα να αισθάνομαι γι' αυτό το κορίτσι που έβαζε ένα ευγενικό προσωπείο αλλά ήταν τόσο κακοήθης. Παρ' όλα αυτά έχω την τακτική να γυρίζω και το άλλο μάγουλο και της είπα ότι τα γουρλωτά μου μάτια με βοηθούν να την βλέπω καλύτερα. Η επόμενη προσβολή στ' αλήθεια με νευρίασε. Έχω κάποιο σύμπλεγμα για τα μεγάλα μου δόντια κι αυτό το κορίτσι έκανε μία προσβλητική παρατήρηση. Ξέρω ότι θα έπρεπε να μην χάσω την ψυχραιμία μου αλλά πήδηξα από το κρεβάτι και της φώναξα πως τα μεγάλα μου δόντια ήταν χρήσιμα για να την φάω καλύτερα.

Τώρα ας είμαστε ειλικρινείς, κανείς λύκος δεν θα έτρωγε ποτέ ένα κορίτσι, όλοι το ξέρουν αυτό, αλλά αυτό το τρελοκόριτσο άρχισε να τρέχει γύρω-γύρω ουρλιάζοντας κι εγώ προσπαθούσα να την φτάσω για να την ηρεμήσω. Έβγαλα και τα ρούχα της γιαγιάς αλλά αυτό φάνηκε να χειροτερεύει τα πράγματα. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε με δυνατό κρότο και ένας μεγαλόσωμος τύπος στεκόταν εκεί με το τσεκούρι του. Τον κοίταξα και κατάλαβα ότι είχα βρει τον μπελά μου. Υπήρχε ένα ανοιχτό παράθυρο πίσω μου και την κοπάνησα.

Θα ήθελα να μπορούσα να πω πως εδώ τελειώνει η ιστορία. Όμως αυτή η γριούλα γιαγιά ποτέ δεν είπε την δική μου πλευρά της κατάστασης. Σύντομα κυκλοφόρησε η φήμη ότι ήμουν κακός και μοχθηρός. ΄Όλοι άρχισαν να με αποφεύγουν. Δεν ξέρω τι έγινε το κοριτσάκι με τα αστεία κόκκινα ρούχα, όμως εγώ δεν έζησα από τότε καλά.. Έτσι αποφάσισα να σας γράψω την ιστορία μου.

Με εκτίμηση

Ο λύκος "

Από το βιβλίο της Δάφνης Φιλίππου & Πόλας Καραντάνα «Ιστορίες για να ονειρεύεσαι… παιχνίδια για να μεγαλώνεις».

Το γνώριζες ότι υπάρχει και όπερα με την Κοκκινοσκουφίτσα

του Seymour Barab

που έχει ανέβει και στη χώρα μας

Η μόνο τη σύγχρονη εκδοχή της γνώριζες;

Παροιμίες και παροιμιώδες φράσεις με τον λύκο

Άμα γεράσει ο λύκος τον κοροϊδεύουν τα τσακάλια.

Αν δεις λύκου χνάρια, έχε το νου σου στα πρόβατα.

Από το λύκο γλίτωσε, στην αρκούδα έπεσε. 

Αυτός που υπομένει, το λύκο διαφεντεύει.

Και τα σκυλιά περιγελούν το λύκο σαν γεράσει. 

Ο λύκος αρνί δε γίνεται.

Ο λύκος έχει τ’ όνομα κι η αλεπού τη χάρη.

Ο λύκος και αν γέρασε κι άλλαξε το μαλλί του, 

μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του.

Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται.

Ο λύκος, λύκο δεν τρώει.

Πεινάω σαν λύκος.

Στη μάντρα ο λύκος όταν μπει, θ’ αρπάξει το φτωχό τ’ αρνί.

Σώθηκε απ’ το στόμα του λύκου.

Τα μετρημένα πρόβατα, δεν τα τρώει ο λύκος.

◙

Οι δυο λύκοι

Στη φυλή Τσερόκι των Ινδιάνων ο ήλιος έπεφτε και το βράδυ ερχόταν αργά αργά όπως κάθε τέτοια ώρα. Κι όταν ερχόταν το βράδυ, άναβαν φωτιά και κάθονταν τριγύρω της μιλώντας μέχρι να αποσυρθούν στις σκηνές τους για ξεκούραση και ύπνο. 

Ένα βράδυ λοιπόν σαν όλα τ’ άλλα, ο μικρός εγγονός ενός γέροντα της φυλής τον ρώτησε: 

-Παππού, τι γίνεται μέσα στην καρδιά μας κι άλλοι άνθρωποι είναι έτσι κι άλλοι είναι αλλιώς; Γιατί δεν είμαστε όλοι ίδιοι- θέλω να πω- όπως τα λιοντάρια είναι όλα άγρια; 

-Γιε μου, σε όλων των ανθρώπων τη ψυχή ζούνε δύο μεγάλοι λύκοι. 

Ο ένας είναι άγριος και κακός. Είναι η οργή, η ζήλεια, η απογοήτευση, η αδυναμία, η απληστία, η αλαζονεία, η έλλειψη πίστης, η υστεροβουλία, η προσβολή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, οι κακές πράξεις, η βία, η επιθετικότητα. 

Ο άλλος λύκος είναι ήρεμος και καλός. Έχει μέσα του τη χαρά, την αγάπη, την ελπίδα, την αλήθεια, την ειρήνη, την ευγένεια, την αλληλεγγύη, τη γνώση, την αλληλοβοήθεια, τη γενναιότητα, την πίστη στον εαυτό μας, τη γενναιοδωρία. 

Ο εγγονός σκέφτηκε για λίγο τους δυο λύκους, τους έφερε στο νου του, τους φαντάστηκε, τους μελέτησε μέσα στη σκέψη του για λίγο. 

Ύστερα ρώτησε τον παππού του: 

«Και ποιος λύκος νικάει, μεγάλε πατέρα;» 

Ο γέροντας χαμογέλασε πλατιά τόσο που έλαμψαν τα δόντια του από τη φωτιά και του απάντησε με τρεις και μόνο λέξεις: 

«Αυτός που ταΐζεις, γιε μου. Αυτός που ταΐζεις».

Διαβάστε από χτες το παραμύθι

Ο επίμονος κηπουρός, 

από την Πίπη, στο Οξεία Γλωσσοπάθεια

◙

και σήμερα την
Στου ορίζοντα την άκρη
από τηνΣταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου, 
στο λογισμών αραξοβόλι

◙

Τις υπόλοιπες συμμετοχές τις παρακολουθείς 
εδώ!

Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα