ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Μία φορά κι ένα καιρό, η αρχή στα παραμύθια,
ένα καιρό που λαχταρά, η φαντασία να πλάσει.
Μία φορά που εγώ ζητώ, το χέρι μου να φτάσει,
τα πλατινένια σου μαλλιά, τα τρυφερά σου στήθια.
Ποια νύχτα απ' όλες που θαρθούν, θα ξανατραγουδήσω,
ποιο αστέρι με το βλέμμα σου, γεμάτο απορία,
θα μου ζητήσεις με μπογιά, να σου το ζωγραφίσω,
να στο κρεμάσω στα μαλλιά, να λάμψεις σαν Αγία.
Χιονάτη μου κοιμήθηκες και πως να σε ξυπνήσω,
ξεκούρασες το βλέμμα σου, στις όψεις κάποιου ονείρου.
Αγκάλιασες τη σκέψη μου και μʼ έκανες νʼ αφήσω,
στο περιθώριο μακρυά, τη ζεστασιά ενός ήλιου.
Είσαι ανθός μιας μυγδαλιάς, ένα μικρό μπουμπούκι,
που αντί νʼ ανοίξεις διάπλατα, στη κόντρα του αγέρα
και να γεννείς αμύγδαλο, σφικτό μέσ'το καβούκι,
ατίθασα ξεκόλλησες, τινάχτηκες στο πέρα.
Αδίστακτος και άπονος, ο αγέρας που αναπνέω,
αφού μʼ ένα του φύσημα, τόση κατάρα ρίχνει.
Πόσες φορές τα στήθη μου, τον έχουν απορρίψει,
κι είναι το δίκαιο αυτό, να πάψω να τον θέλω.
Όμως τη νίκη του αυτή, δεν θα τηνε χορτάσει ,
γιατί ανθάκια υπάρχουνε και μύγδαλα θα γίνουν.
Στηρίγματα γυρεύουνε, ο αγέρας μην τα σπάσει,
δύναμη πάθος για ζωή και γρήγορα θα σφίξουν.
Κι αν η Χιονάτη από παντού, με σκέψεις μας σκεπάζει,
τότε το πάθος πιο πολύ, τʼ αμύγδαλα τυλίγει.
Κι αν μʼ αστεράκια συντροφιά, θέλει να μας χαρίζει,
τότε η ψυχή της θα ζητά, να μας καλοκαρδίζει.
Δ.Λ.Α.
"αφιερωμένο"
Ο καπετάνιος μας, Δημήτρης Ασλάνογλου
ας έχει χαθεί από τη γειτονιά, δεν μας ξεχνά.
Στέλνει σε όλους την αγάπη του!"
Διαβάστε σήμερα
μια εξαιρετική τοποθέτηση για τα παραμύθια από τη
me maria, στο mytripsonblog
◙
και από τη Χριστίνα , στο Butterfly's World
δυο παλιά της παραμύθια
και
