Μαζί με τον καφέ # 28: Έχε το νου σου στο παιδί......

Έκαμα καφέ και κάθισα (επιτέλους) να σου γράψω.
Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω...
Κι όμως νομίζω ότι πάλι δεν θα βρουν τρόπο να βγουν
όλα όσα θα ήθελα να φωνάξω....
Έχω επιλέξει τη σιωπή τελευταία κι ας με βλέπεις καθημερινά
να έχω από μία εγγραφή.
Καλά είμαι. Μην μου ανησυχείς. 
Απλά σιωπώ κι αφουγκράζομαι.



Θα ήθελα που λες, να έβλεπα τριγύρω μου αγάπη.
Παντού. Έμπρακτη. Όχι στα λόγια.
Όχι "θα σ'αγαπώ για πάντα" "είσαι όλη μου η ζωή"
"για σένα τα κάνω όλα"!
Η αγάπη είναι πράξεις ρε γαμώτο...όχι ραβασάκια!

Είμαι πεπεισμένη ότι μόνο η Αγάπη μπορεί 
να κάμει τούτον τον κόσμο καλύτερο.
Το έχω δει τόσες φορές να γίνεται πραγματικότητα..
Δεν είναι απλή φαντασίωση.
Η αγάπη όλα τα μπορεί 
έγραφα στις 25 Λέξεις #6 πρόσφατα.
Πόσο θα ήθελα να το πιστέψουμε όλοι....

Πιθανόν να έχω καταντήσει γραφική.
Ίσως κάποιοι να με βλέπουν με καχυποψία όταν προσπαθώ
τις άσχημες συμπεριφορές να τις αλλάξω με αποδοχή, 
αγάπη, χαμόγελα κι αγκαλιές. Πολλές αγκαλιές.
Κι αναφέρομαι στα παιδιά μας φυσικά.
Στα παιδιά μου! Στο σχολείο!

Οι ανεπιθύμητες συμπεριφορές δεν διορθώνονται με τιμωρίες
αυστηρότητα και αυταρχισμό
Μόνο με πίστη, εμπιστοσύνη κι αποδοχή στο πρόσωπο
μπορείς να δεις αλλαγή.

Πόσο δύσκολο είναι, πόσα πτυχία 
χρειάζονται γαμώτο 
για να το καταλάβεις;

Και επειδή δεν βγαίνουν άλλα, 
θα σου μιλήσω με δύο μου ποιήματα.

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Είναι η μέρα που δεν ήσουν εκεί

Είναι η μέρα που δεν έδωσες την αγάπη σου

Η μέρα που άφησες να φύγει κενή

Η μέρα που δεν ρώτησες πώς πέρασες

Πώς ένιωσες 

Τι σκέφτεσαι και τι αγαπάς

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος

Είναι η μέρα που κλείστηκες στον δικό σου κόσμο

και άφησες απέξω τον δικό του 

Η μέρα που αγνόησες

Που δεν άκουσες τις κραυγές

Δεν πρόσεξες τα σημάδια

Είναι η μέρα που αδιαφόρησες

για τα φλογισμένα από την απόγνωση μάτια του,

το τρομαγμένο του πρόσωπο,

τις διαπεραστικές σιωπές του!

Η μέρα που χάθηκε ο κόσμος 

Είναι η μέρα που ένα ακόμα παιδί 

(το ξένο, που είναι και δικό σου)

Βρέθηκε μόνο του

Να παλεύει σε έναν απάνθρωπο κόσμο

Γιατί εσύ και πάλι δεν ήσουν Εκεί!

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που βγήκες από τον κόσμο σου

και προσπάθησες να πλησιάσεις τον δικό του 

Η μέρα που αποδέχτηκες

Χωρίς επίκριση

Με μια τεράστια αγκαλιά

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που ήσουν δίπλα στον πόνο του

Που ιχνηλάτησες τα σημάδια της ψυχής του

Που αφουγκράστηκες τις σιωπές του

Και γήτευσες με ένα χάδι την ταραχή της ψυχής του

Είναι η μέρα που θέλησες να μάθεις

τι αγαπά, τι ονειρεύεται, τι φοβάται

Είναι η μέρα που ρώτησες για το τι ένιωσε και όχι τι έκανε

Και άκουσες με αμέριστη προσοχή

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος 

Είναι η μέρα που ένα ακόμα παιδί 

Βρήκε παρηγοριά, ανακούφιση, γαλήνη

Είναι η μέρα που  έδωσες το χαμόγελο σου

Και πήρες πίσω ένα δικό του,
ανεκτίμητο δώρο!

Η μέρα που χαμογέλασε ο κόσμος

Είναι η μέρα που σώθηκε ένα παιδί

Γιατί εσύ, ήσουν Εκεί!



Εσύ που με διαβάζεις ίσως να τα θυμήθηκες 
τα ποιηματάκια μου αυτά.
Μάρτης ήταν πάλι.
Με αφορμή τον Βαγγέλη που χάθηκε.
Είχα κλειστά τα σχόλια και ποτέ δεν μιλήσαμε για αυτά.
Σήμερα που δεν έχω άλλα να σου πω
σου δίνω το λόγο.....

Κι επειδή έχουν τη θεματική λέξη του
11ου Συμποσίου Ποίησης 
τα αφιερώνω με αγάπη
στο Συμπόσιο μας!

@ριστέα
_________________________________________


Σήμερα ......
Απαλά έρχεται η άνοιξη, 
μας λέει η me maria, στο mytripsonblog

Η φύση ζωγραφίζει το χορό της Άνοιξης, 
από τη rena στις Χειροκατασκευές

και λίγο πιο παλιά
Ο Μάρτης, τα χελιδόνια και η Νεράιδα της Άνοιξης! 
από τη Clelia,στο Νεράιδες και Δράκοι

Άνοιξη στα βάθη της Αβησσυνίας, 
από τη Maria Kanellaki, στο Απάγκιο

"Μέρες Άνοιξης", 
από τη Metaxia Nikolopoulou, στο ΜΕΤΑΞΙΑ

_______________________________________________

Εδώ

συμμετέχεις και παρακολουθείς τις
Μέρες Άνοιξης,
το νέο μας δρώμενο!

κι εδώ

μαθαίνεις για το 

11ο Συμπόσιο Ποίησης 

που τρέχει ήδη!
____________________________________________

υγ: Έχε το νου σου στο παιδί!
Γιατί μόνο 
αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα!