Για το δρώμενο της Petras, Μια φορά, μια γειτονιά, ανασύρω σήμερα,
από τη μνήμη τη φοιτητική μου γειτονιά.
Μπορεί να ζω 40 χρόνια ακόμα στην ίδια γειτονιά
και να έγραψα για αυτή πρόσφατα, όμως υπάρχει κι αυτή,
μια μικρή παρένθεση τεσσάρων (υπέροχων) χρόνων,
όταν σπούδαζα, στην Αθήνα.
Κι αν η γειτονιά μου εδώ, στο πυργόσπιτο, είναι η μεγάλη αγάπη,
η φοιτητική γειτονιά πείτε ότι ότι ήταν ένα φλερτ:
έντονο, σύντομο, φλογερό!
Περιττό να σας πω ότι όταν πρωτοπήγα δεν έκλεινα μάτι για μια βδομάδα.
Έμενα ισόγειο, σε μια παλιά πολυκατοικία.
Απ'έξω από το παράθυρο μου περνούσαν αυτοκίνητα ακόμα και τα ξημερώματα!
Αμάθητη εγώ σε ήχους μηχανών, αυτοκινήτων ακόμα και ανθρώπων
(ούτε από χωριό να είχα κατέβει...
κι άκουσον, άκουσον, μου έλειπαν τα κοκόρια μου)
φυσικό ήταν να νιώθω έξω από τα νερά μου!
Πολυκατοικίες, άγνωστοι, ήχοι, πολυκοσμία,
αποστάσεις, λεωφορεία, αναμονή, όχι καλημέρες,
αυτά ήταν από τα πρώτα που με έκαναν να αποζητάω
το πυργόσπιτο και τη γειτονιά μου!
Από την άλλη όμως,
θυμάμαι, ο φούρνος ήταν απέναντι στη γωνία,
το σούπερ μάρκετ, ένα τετράγωνο πιο κάτω,
το ψιλικατζίδικο δίπλα μου.
από τη μνήμη τη φοιτητική μου γειτονιά.
Μπορεί να ζω 40 χρόνια ακόμα στην ίδια γειτονιά
και να έγραψα για αυτή πρόσφατα, όμως υπάρχει κι αυτή,
μια μικρή παρένθεση τεσσάρων (υπέροχων) χρόνων,
όταν σπούδαζα, στην Αθήνα.
Κι αν η γειτονιά μου εδώ, στο πυργόσπιτο, είναι η μεγάλη αγάπη,
η φοιτητική γειτονιά πείτε ότι ότι ήταν ένα φλερτ:
έντονο, σύντομο, φλογερό!
Περιττό να σας πω ότι όταν πρωτοπήγα δεν έκλεινα μάτι για μια βδομάδα.
Έμενα ισόγειο, σε μια παλιά πολυκατοικία.
Απ'έξω από το παράθυρο μου περνούσαν αυτοκίνητα ακόμα και τα ξημερώματα!
Αμάθητη εγώ σε ήχους μηχανών, αυτοκινήτων ακόμα και ανθρώπων
(ούτε από χωριό να είχα κατέβει...
κι άκουσον, άκουσον, μου έλειπαν τα κοκόρια μου)
φυσικό ήταν να νιώθω έξω από τα νερά μου!
Πολυκατοικίες, άγνωστοι, ήχοι, πολυκοσμία,
αποστάσεις, λεωφορεία, αναμονή, όχι καλημέρες,
αυτά ήταν από τα πρώτα που με έκαναν να αποζητάω
το πυργόσπιτο και τη γειτονιά μου!
Από την άλλη όμως,
θυμάμαι, ο φούρνος ήταν απέναντι στη γωνία,
το σούπερ μάρκετ, ένα τετράγωνο πιο κάτω,
το ψιλικατζίδικο δίπλα μου.
Έβγαινα με τη ρόμπα και τις πιτζάμες για ψωμί ή σοκολάτες
(ναι,ναι εκείνη την προϊστορική για μένα εποχή,
καταβρόχθιζα δυο-δυο τις σοκολάτες- μεγάλο μέγεθος παρακαλώ!)
αλλά και για να τηλεφωνήσω στη μαμά.
Hello, 89-92 μιλάμε... όχι κινητά, ούτε ΟΤΕ δεν είχα εγώ!
Κι ενώ περνούσα υπέροχα και γεμάτα,
-πώς θα γινόταν διαφορετικά
αφού ήμουν μαζί με τον Έρωτα από το σχολείο-
δεν μπορείτε να φανταστείτε τη χαρά μου όταν πλησίαζαν οι διακοπές
των Χριστουγέννων, του Πάσχα και του καλοκαιριού!
Ειδικά Πάσχα και καλοκαίρι τίποτα δεν με κρατούσε στην Αθήνα
(αφού κι ο Έρωτας παντού με ακολουθούσε).
Ετοίμαζα τα μπαγκάζια μου μέρες πριν και μετρούσα τις μέρες,
σαν φυλακισμένη!
Όταν τελείωσα τις σπουδές μου κι έφυγα, δεν στεναχωρήθηκα καθόλου!
Ήταν μια όμορφη παρένθεση, αλλά δεν είχα να ζηλέψω κάτι
από αυτή τη γειτονιά!
Εξάλλου ο Έρωτας ήταν πάντα μαζί μου....
Πολλά, πολλά χρόνια αργότερα θα μάθαινα να είμαι καλά και μόνη μου.
Αρκεί που είμαι στο πυργόσπιτο και στην παλιά μου γειτονιά!
Οδός Προποντίδος
Οδός Προποντίδος,
αριθμός δεκαπέντε,
όροφος "ισόγειο".
Μια γωνιά όλη κι όλη, η ευτυχία μας!
Εκεί στο μάρμαρο, στο πέτρινο στρώμα,
ανάμεσα στους δυο γκρίζους τοίχους,
ζεστά αποκοιμήθηκαν τα κορμιά μας
κι από τον ίλιγγο του πάθους
αμέτρητες φορές αναστενάξαμε.
Στο παιχνίδι, το τρελά παθιασμένο,
οι δυο μας μέρος πήραμε,
δοκιμάζοντας τις χαρές
και τις πίκρες του Έρωτα...
Θαρρείς πως στους τέσσερις τοίχους,
η αγάπη μας στεγάστηκε για πάντα.
Κι όλα κύλησαν...
όμορφα, γεμάτα.
Όλα κύλησαν!
Οδός Προποντίδος
αριθμός δεκαπέντε,
όροφος "ισόγειο".
Δεν μένω πια εκεί!
◙
Το ποίημα αυτό γράφτηκε όταν έφυγα από εκείνο το σπίτι,
από εκείνη τη γειτονιά, το 1992.
Ήταν το τέλος μιας εποχής!
Εδώ
◙
Το ποίημα αυτό γράφτηκε όταν έφυγα από εκείνο το σπίτι,
από εκείνη τη γειτονιά, το 1992.
Ήταν το τέλος μιας εποχής!
Διαβάστε σήμερα
από τη Νικόλ, στα Χειροποιήματα της Νικόλ
και
από τη Σταυρούλα Δεκούλου Παπαδημητρίου,
στο λογισμών αραξοβόλι
Εδώ
συμμετέχεις και παρακολουθείς τις
Μέρες Άνοιξης,
Μέρες Άνοιξης,
το νέο μας δρώμενο!
Σας γλυκοφιλώ
Σας γλυκοφιλώ