Πάντα είχα έναν Νοέμβρη στη ζωή μου να θυμάμαι.....

Ήταν Νοέμβρης , πριν 7 χρόνια. 
Ήμουν χαμένη στις θλίψεις μου και στην μοναξιά  μου!
Προσπαθούσα να ορθοποδήσω. Ζούσα την κάθε μέρα μου,  χωρίς να ζητώ περισσότερα. Περνούσε ο καιρός κι εγώ απλά χαιρόμουν που είχα αντέξει και αυτή την ημέρα! Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο.
Σε ήξερα σαν απλή γνωστή. Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων, χαμογελούσαμε, λέγαμε καμιά βλακεία, κανένα κους κους κι αυτό ήταν όλο!
Ώσπου μια μέρα μου εμπιστεύτηκες κάτι προσωπικό. Και θέλησες να σε βοηθήσω σε μια απόφαση ζωής. Η απάντησή μου ήταν καθοριστική κι έμελλε να μας φέρει πολύ κοντά......
-Ζητάς να αναλάβω εγώ την ευθύνη μιας απόφασης αντί για σένα ; Όχι , δεν έμαθα να δίνω συμβουλές... Εγώ θα είμαι εδώ για σένα, ό,τι απόφαση κι αν πάρεις! Αλλά θα την πάρεις μόνη!
Και χώρισες! Κι εγώ ήμουν δίπλα σου! 
Κι από τότε πέρασαν χρόνια 7 . Σαν φαγούρα μου ακούγεται!
Σε είδα να ξαναφτιάχνεις μια όμορφη σχέση! Σε είδα να αρραβωνιάζεσαι! Και μετά, να παντρεύεσαι! Δάκρυσα το βράδυ εκείνο από χαρά κι από συγκίνηση!
Είσαι το μικρό μου κοριτσόπουλο...Το αφήνω ελεύθερα να κάνει τα λάθη του και να μαθαίνει... ΄Ετσι θα μεγάλωνα την κόρη μου, αν είχα αποκτήσει!
Και είσαι δίπλα μου.... Να ανέχεσαι την αφηρημάδα μου! Να με τρέχεις στους γιατρούς! Να αντέχεις την απύθμενη βλακεία μου! Να σου απορρίπτω όλους τους γαμπρούς που μου φέρνεις! Κι εσύ να μην το βάζεις κάτω! Να σε τρελαίνω, μια με το πάθος μου με τη γυμναστική, μία με το μπλογκ μου, μία με τις αναποδιές μου και τη γκαντεμιά μου!
Μα καλά από τι είσαι φτιαγμένη;
Την ξέρω την απάντηση! Είσαι από εκείνα τα πλάσματα που ο θεός τα όπλισε με υπομονή και κέφι , απίστευτο, αστείρευτο κέφι και τα έστειλε να βοηθάνε άλλα πλάσματα στη γη!
Και για όλα όσα έχουμε ζήσει και μοιραστεί, εγώ σε λατρεύω!
Τι κι αν η φωτογραφική πρόκληση του Νοεμβρίου δεν έχει θέμα την κολλητή; Μόλις το έκανα πραγματικότητα!

στην Τίτη μου, με αγάπη!