Περί ευτυχίας το ανάγνωσμα....

Ο κόσμος τρέχει ζητώντας αγάπες, τιμές και λεφτά
και το μπουζούκι τη νύχτα το κλάμα του δε σταματά
Όμως εμένα, εμένα, εμένα μου είν’ αρκετά
Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ'αγόρι μου ♫ ♫ ♫ ♫ ♫

Τραγουδούσε κάποτε η Μαρινέλα, σε στίχους του Πυθαγόρα και μουσική Γ.Κατσαρού.
Πάνω κάτω δε διαφέρει πολύ από τη θέση μου περί ευτυχίας. Με ρωτούσε πρόσφατα φίλος τι είναι για μένα ευτυχία. Φυσικά κι ενστερνίζομαι το τετριμμένο: είναι στιγμές μονάχα η ευτυχία.Αυτό εξυπακούεται. Φανταστείτε να είχε διάρκεια. Το πάρα κύριε Ελέησον, το βαριέται στο τέλος κι ο θεός. Είναι οι στιγμές που την κάνουν σημαντική κι επιδίωξη όλης μας της ζωής. 
Αλλά πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας μας; Πιστεύω ότι η ευτυχία για τον καθένα είναι ένα καθαρά προσωπικό σενάριο ακόμα κι αν στις λεπτομέρειες μπορεί να μοιάζουν. Έτσι δεν μπορώ να χαρακτηρίσω κάποιον δυστυχισμένο μόνο και μόνο γιατί δεν μοιάζει με τη προσωπική μου θεώρηση περί ευτυχίας. Το ίδιο ισχύει και για όλους. Προτού κουνήσεις το κεφάλι και κρίνεις τον οποιοδήποτε θα χρειαστεί να μπεις στα παπούτσια του, πράγμα πολύ δύσκολο.
Άντε να καταλάβει ο καθένας, ότι εγώ απολαμβάνοντας κάτι απλό στο στόμα , στο μάτι ή στη ψυχή μπορεί να νιώθω την υπέρτατη ικανοποίηση και να νιώθω ευτυχία κι ας έχω μείνει με ελάχιστα χρήματα στο πορτοφόλι. 

Τι απαντώ λοιπόν όταν με ρωτούν τι είναι για μένα ευτυχία;
Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ'αγόρι μου ... αν και στο τελευταίο βάζω όλους τους ανθρώπους που αγαπώ! Περίμενες κάτι άλλο;

Τι είναι ευτυχία για σένα;

Καλή σας μέρα.
@ριστέα


ΥΓ: Σήμερα είναι η Παγκόσμια ημέρα ευτυχίας. Καθιερώθηκε μόλις πέρυσι το καλοκαίρι από τον ΟΗΕ και φέτος είναι ο πρώτος της εορτασμός. 

ΥΓ2: Ακολούθησε κι άλλες μου αναρτήσεις περί ευτυχίας, αν έχεις χρόνο και διάθεση.