Photo a Day Μέρα 7η

Photo a Day 7 March : fear

Φόβος!
Αλήθεια, εσύ φοβάσαι; 

Είμαι σίγουρη ότι όσοι είστε γονείς οι φόβοι σας έχουν να κάνουν κυρίως με τα παιδιά σας. Το μέλλον τους, η υγεία τους, η ίδια τους η ζωή.
Βέβαια υπάρχουν διαβαθμίσεις στη φοβία. Ξέρω πολλούς γονείς που ανησυχούν για τα παιδιά τους. Ξέρω κι άλλους που η φοβία τους αυτή γίνεται υπερπροστατευτικότητα και που φτάνει μάλιστα να ξεπερνάει τα όρια και να γίνεται παρανοϊκή φοβία.  
Είναι διαφορετικό να φοβάται κανείς τον θάνατο και διαφορετικό το σκοτάδι.
Υπάρχει ένας μικρός φόβος, που μεταφράζεται με ένα μικρό σφίξιμο..... όμως υπάρχουν και φοβίες που φτάνουν στα όρια της νεύρωσης. Όταν μιλάμε για φοβική νεύρωση,εννοούμε τον αδικαιολόγητο φόβο ενός αντικειμένου ή μιας κατάστασης όπου ο πάσχοντας (για να μην τον πω ασθενή) καταλαμβάνεται από άγχος μέχρι και πανικό, όταν εκτίθεται στον παράγοντα αυτό, που του δημιουργεί αυτά τα συναισθήματα. Η επιστράτευση της λογικής σε αυτές τις περιπτώσεις δεν βοηθάει καθόλου! Κι ο ίδιος ο πάσχοντας ξέρει το παράλογο του φόβου του.
Υπάρχουν διαφορετικά είδη φοβίας για όλα τα γούστα.... Αγοραφοβία, μικροβιοφοβία, κλειστοφοβία, υψοφοβία, καρκινοφοβία, φοβίες σχετικά με τα Μ.Μ.Μ ( μην τα μπερδέψετε με τα ΜΜΕ ...νομίζω ότι σε αυτά όλο και περισσότεροι θα αποκτάμε φοβία - και όχι αδικαιολόγητη!) τα μέσα μαζικής μεταφοράς εννοώ με επικρατέστερη τη φοβία στα αεροπλάνα...κ.α.)

Πιστεύω ότι μαθαίνουμε το φόβο από μικροί, όπως διδασκόμαστε πολλά άλλα...
Γνωρίζετε ότι όταν κάνει ένα παιδί τα πρώτα του βήματα, αν πέσει (και δεν χτυπήσει πραγματικά) η αντίδραση του θα εξαρτηθεί από την αντίδραση της μαμάς του, ή την αντίδραση των παρευρισκόμενων στο χώρο;
Πολλοί φόβοι έχουν εδραιωθεί μέσα μας από μικράκια και εξακολουθούμε απλά να τους κουβαλάμε και στην ενήλικη ζωή μας! Κάτι σαν τον αλυσοδεμένο ελέφαντα του Μπουκάι στο τσίρκο που παρ'ότι έχει τη δύναμη να κουνήσει το πασαλάκι του δεν το κάνει, γιατί από μικρό έμαθε ότι δεν μπορεί! Έμαθε να φοβάται! Έμαθε στην παραίτηση! ( Την υπέροχη αυτή ιστορία αν θες τη βρίσκεις εδώ )

Αν η φοβία αυτή συνεχίζει να μας δημιουργεί πρακτικά προβλήματα απαιτείται όπως καταλαβαίνουμε επέμβαση του ειδικού και συνήθως αντιμετωπίζεται μέσω ψυχοθεραπείας.
 Μια ενδιαφέρουσα αντιμετώπιση ( που εμένα με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη) είναι αυτή που προτείνει ο Όσσο.
"Ο μόνος τρόπος να αποβάλεις οποιονδήποτε φόβο είναι να κινηθείς προς το πράγμα ακριβώς που φοβάσαι. Όταν έρχεται κάποιος σ' εμένα και λέει: ''Φοβάμαι το σκοτάδι", τότε πάντα του προτείνω: "πήγαινε και κάθισε μόνος σου, μέσα στη σκοτεινή νύχτα, έξω από την πόλη, κάτω από ένα δέντρο. Τρέμε, ίδρωνε, νιώσε ανήσυχος, αλλά μείνε εκεί !

Κάποτε φοβόμουν να μην μείνω μόνη. Είχα μάθει από την εφηβεία μου να είμαι δίπλα στο σύντροφό μου! Ήταν η ασφάλεια μου. Κάποτε έμεινα μόνη,! Κι όταν διαπίστωσα ότι δεν ήταν το τέλος του κόσμου και συνήλθα, έμαθα μόνη! Κι έτσι έμαθα να αντιμετωπίζω πολλές άλλες φοβίες!
Δεν χρειάζομαι φωτάκια το βράδυ, την παρουσία ενός άλλου μέσα στο σπίτι μου όταν κλείνω την πόρτα μου, δεν τρομάζω πια με τους σεισμούς, ή τα τριξίματα των κουφωμάτων, δεν φοβάμαι σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι... Έχει ο θεός! Είναι η κουβέντα που λέω και πιστεύω!Νομίζω ότι η πίστη σου δίνει μεγάλη χαρά κι απελευθέρωση στην καρδιά!
Φοβάμαι μόνο μήπως πάθουν κάτι αυτοί που αγαπώ. Ο φόβος μου αυτός όμως δεν επηρεάζει την καθημερινή μου λειτουργία. Δεν με παγώνει. Δεν αρχίζω τις ανησυχίες ή και τις υστερίες. Έχει τεράστια διαφορά η ανησυχία από το φόβο. Η μία απλά είναι λογική. Ο φόβος σε παραλύει. Σου δυσκολεύει τη ζωή. 

Για το PhotoDay ζορίστηκα λιγάκι...τι να φωτογραφίσω....

Μια φοβία τύπου κλειστοφοβίας εντοπίζω σε μένα, αλλά δεν την έχω παντού! Για παράδειγμα δεν έχω πρόβλημα με τους ανελκυστήρες. ΄Η τους μικρούς χώρους. Αλλά όταν είμαι σε τρίπορτο αυτοκίνητο και δεν ανοίγει το κάθισμα για να βγω εγώ ιδρωκοπώ! Γενικά δεν μου αρέσει το πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου, για αυτό και κάθομαι στη μέση! Θέλω να βλέπω μπροστά! Α να σας πω εδώ ότι κάθε μέρα πηγαίνοντας στη δουλειά κι επιστρέφοντας κάθομαι πίσω! Στο τρίπορτο της αδερφής μου !  Άντε μετά εγώ να είμαι στα καλά μου ! 

Κλείνω αυτό το "μίνι" αφιέρωμα στο φόβο μ' ένα ποίημα μου, που είχα δημοσιεύσει κάποια στιγμή το φθινόπωρο εδώ μέσα ....μπορεί και να το θυμάσαι αν με παρακολουθείς από τότε.....

Ο Κρόνος έτρωγε τα παιδιά του!

Όχι πως δεν τα αγαπούσε.

Όχι πως πεινούσε!

Αλλά όταν το μυαλό θολώνει 

λέει και κάνει πολλά!

Από φόβο.

Ο φόβος παραλύει τα πάντα.

Σε κάνει αδύναμο.

Μικρό.

Και δεν καθοδηγείς εσύ πια τα έργα και τις ημέρες σου.

Μετά μετανιώνεις... 

ίσως.

Δεν ξέρω αν μετάνιωσε ο Κρόνος ποτέ.

Το μόνο σίγουρο:

έπαθε αυτό ακριβώς που φοβόταν.

Καλή σας ημέρα,

Χρόνια πολλά, Τσικνοπέμπτη σήμερα!

Καλά να περάσετε!

@ριστέα