Μαζί με τον καφέ # 30 : Ουφ!

Ουφ!
Επιφώνημα ανακούφισης!
Πολλά έφυγαν από την πλάτη μου, τα σχολεία έκλεισαν 
για τις διακοπές του Πάσχα, τις λαμπάδες μου τις έφτιαξα,
κουλουράκια και τσουρέκια δεν φτιάχνω 
(γιατί ποιος θα τα φάει μανούλα μου; Ο Μαξ;)
 οπότε λέω ..επιτέλους θα ξεκουραστώ.

Αμ δε!
(Θα μου γίνει συνήθεια αυτό το "αμ δε" , να το δεις!)
Ανάρπαστες έγιναν οι λαμπάδες κολεξιόν 2016 αγάπη μου,
ανάρπαστες!
Εδώ δώσαμε κι από την κολεξιόν 2015, ό,τι είχε απομείνει
σε σημείο που εγώ έμεινα... μπουκάλα!
Ήτοι χωρίς λαμπάδα!
Έτσι αύριο πουρνό πουρνό θα βγω να πάρω να κάμω άλλες δύο
-η μία για μένα!



Στο μεταξύ έχω ακόμα δουλειές με φούντες: 
τα δώρα των νικητριών του Συμποσίου, δύο πίνακες μέχρι το Πάσχα
για μια διπλή βάφτιση (βαφτίζεται η μπουμπού μας καλέ,
της Αφρούλας μου, μαζί με τον ξαδερφούλη της...
να μην τους κάνω από έναν πίνακα με τη φατσούλες τους;)
δύο-τρία δώρα για τις υποχρεώσεις μου τις πασχαλινές,
έναν πίνακα που τον δουλεύω δυο χρόνια(!)
το δώρο για τη μυστική ανταλλαγή της Αλεξάνδρας μας,
το άσπρισμα της αυλής των θαυμάτων
(εκεί θα το πάθω το λουμπάγκο μου, να μου το θυμηθείς!)
και φυσικά το πυργόσπιτο!
Που αν δεις την τραπεζαρία μου στο σαλόνι αγάπη μου
θα πάθεις: ωραιότατα ζωγραφίζεις πάνω της!

Νυχτερίδες δεν έπιασα ακόμα!
Για αράχνες δεν παίρνω όρκο!



Με ρωτάει διαρκώς η Αννούλα :
Μα πώς τα προλαβαίνεις όλα;
Μα ποιος είπε αγάπη μου ότι τα προλαβαίνω όλα;
Προλαβαίνω όσα μπορώ!
Είδα κι έπαθα να μάθω να παίρνω αναπνοές και να μην στενοχωριέμαι
για όσα δεν ολοκληρώνω!
Κι αύριο μέρα είναι, λέω και βάζω προτεραιότητες.

Έτσι αναγκαστικά εγκατέλειψα τις τσάρκες στη μπλοκογειτονιά μας
(πολλοί με χάσατε εντελώς, σε σημείο να νομίζετε ότι σας σνομπάρω)
εγκατέλειψα τις πολλές δουλειές στο σπίτι 
(μόνο όσα βλέπει η πεθερά που δεν έχω)
με έχασαν οι δικοί μου 
(τους καθησύχαζα στο τηλέφωνο ότι υπάρχω)
με έχασαν οι φίλοι μου 
(στο αφρούλι μου βραβείο υπομονής πρέπει να της απονεμηθεί)
οι ντάνες στα αδιάβαστα βιβλία μου όχι απλά παραμένουν,
αλλά γέμισαν κι άλλο, 
(αφού οι καλοί φίλοι συνεχίζουν να με εφοδιάζουν με βιβλία 
-λέγε με Πέτρα)....



Μόνος τυχερός ο Μαξ!
Που μια μέρα που είχα άδεια από τη δουλειά για να 
ολοκληρώσω δουλειές μου έξω 
( ξέρετε ταχυδρομεία, ανεφοδιασμό κλπ)
με πήρε από πίσω κατά την προσφιλή του συνήθεια,
εγώ για να μην τον χάσω πάλι και σας ζαλίζω μετά 
(γιατί θα με βρίζατε και με το δίκιο σας)
τον πήρα αγκαλιά και γυρνούσα στους δρόμους της πόλης
με το σκυλάκι μου στα χέρια,
μέχρι που βρήκα μαγαζί και του αγόρασα λουράκι (ένα ακόμα 
που θα μείνει στο σπίτι αχρησιμοποίητο -συλλογή τα κάνω)
κι έπειτα γυρνούσα μέρα-μεσημέρι στις δουλειές μου 
με το σκυλάκι μου λες και το είχα βγάλει βόλτα στους πιο κεντρικούς δρόμους!
Ήμουν η ατραξιόν της μέρας εκείνης στην πόλη του Πύργου!

Η μόνη μου ξεκούραση (αναγκαστικά) ήταν  ... ο Μαξ!
Γιατί έτσι και τον αγνοούσα είχε κάτι μούτρα, μα κάτι μούτρα !
Όταν με έβλεπε να κάνω λαμπάδες μέχρι αναστεναγμούς έβγαζε
για να τον προσέξω!
Όταν καταμετρούσα ψήφους στο Συμπόσιο έκλαιγε για να 
να πάμε στην αυλή και καλά ότι ήθελε την ανάγκη του.
Κι όταν πηγαίναμε το σκασμένο έκανε μόνο χαρούλες- όχι τσίσα του!
Αυτό το σκυλί πρέπει να κάνει καριέρα στο σινεμά! Τέλος!



Αχ ωραία ήταν που σου τα είπα εδώ και ξελάφρωσα λίγο!
Κι έχω κι άλλα αγάπη μου....
Βασικά έχω πολλά θέματα για αρκετούς καφέδες...
Θέλω να σας πω δυο λόγια για το μπλόκινγκ και τα κλειστά μου σχόλια...
Θέλω να μιλήσω για την ευγένεια και το σεβασμό
που καταπατιούνται γιατί θυμόμαστε να είμαστε φιλαλήθεις
συνήθως όταν αφορά τους άλλους.
χωρίς να υπολογίζουμε τις συναισθηματικές πληγές που "χαρίζουμε"...
Θέλω να καταγράψω την αγωνία μου για τις επερχόμενες πανελλήνιες
και τα συναισθήματα των θυμάτων -σόρρυ των παιδιών μας ήθελα να πω..
Θέλω να σας πω για όσα πήρα δουλεύοντας στο χώρο της εκπαίδευσης,
μα και για όσα με πλήγωσαν....
Θέλω να σας πω για μένα τέλος τέλος 
γιατί έχουν καιρό να μοιράσουν στη γειτονιά βραβεία με ανακρίσεις 
και συνεντεύξεις κι έχω πέσει σε μελαγχολία! 
Μα και σε αυτά προτεραιότητες θα βάλω! ☺



Σήμερα έκανα χαβαλέ χωρίς αυτό να σημαίνει 
ότι δεν συναισθάνομαι και δεν αγωνιώ
για όσα συμβαίνουν στη ζωή γενικότερα,
στη γειτονιά μας, σε δικούς μας ανθρώπους.
Υπάρχουν στιγμές που λυγίζω συναισθηματικά.
Δεν είμαι πάντα χαζό παιδί, χαρά γεμάτο!
Μπορώ και μια ολόκληρη μέρα να μην είμαι! ☺
Αλήθεια στο λέω!

Μα μετά κουράζομαι!
Και επιτρέπω στη μικρή @ριστούλα να έρθει και να θρονιαστεί 
για τα καλά πάνω στην μεγαλοκοπέλα Αριστέα.
Και τα δυο μας περνάμε περίφημα!
Και μετά μπαίνει κι ο Μαξ ανάμεσό μας...
και γίνεται της τρελής!
Να γιατί επέλεξα το παιδί για το 11ο Συμπόσιο! ☺

Έχω ακόμα μερικά νέα...

► Η Petra  ανέλαβε σήμερα την πρόκληση 
Αν ήμουν βιβλίο ποιο θα ήμουν

►Η Σταυρούλα μας (Δεκούλου Παπαδημητρίου) 
που έχασε το 11ο Συμπόσιο δημοσίευσε εκτός συναγωνισμού 
τη δική της εκδοχή με το παιδί και μας έδωσε το
Παιδί παράπονο

►Οι φίλοι αναρτούν ξεχωριστά ο καθένας στο χώρο του
τις συμμετοχές τους στο 11ο Συμπόσιο που μας συγκλόνισε, 
κατά γενική ομολογία,
κι έχω χαρά μεγάλη, γιατί είναι απόλαυση 
να βλέπεις κάθε συμμετοχή στο σπίτι της.

Εδώ να σας ευχαριστήσω για μια ακόμα φορά για όσα 
μου/μας δώσατε!
Σας υπόσχομαι ότι θα προσπαθώ να ανταποκριθώ 
και στα επόμενα συμπόσια με λέξεις-σταθμούς!
Λέξεις που θα μπορούν να μας ταξιδέψουν!

►Τέλος, Το Πάσχα ανήμερα βγαίνει ολόφρεσκο δρώμενο!

► Μέχρι και το τέλος της βδομάδας συνεχίζονται οι 
Μέρες Άνοιξης.
Προλαβαίνεις κι εσύ να πάρεις μέρος!
Με ποίημα, με πεζό, με εικόνες, με ανοιξιάτικες δημιουργίες!

Σας ευχαριστώ ολόθερμα για όσα μου δίνετε,
για την παρέα σας και την αγάπη σας!

Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα

Καλή Μεγάλη εβδομάδα να έχουμε!