Καλέ τι νόμιζες; Ότι εγκαταλείπω;
Μα κόβεται... το χούι;
Ο τελευταίος πίνακας έγινε με μεταφορά εικόνας,
πάστες διαμόρφωσης, στένσιλς,
ακρυλικά και μεταλλικά χρώματα και ....πολύ κέφι!
Κυρίως αυτό!
Και κάπως έτσι αποφοίτησα κι από τις
Μεικτές Τεχνικές!
Σε αυτά τα μαθήματα που κράτησαν πέντε υπέροχους μήνες
πειραματίστηκα ελεύθερα!
Έμαθα μην φοβάμαι να ανακατέψω υλικά.
Έμαθα να σφυρηλατώ μέταλλα και να τα κολλάω μεταξύ τους
με το λιώσιμο του καλάι.
Έμαθα ότι και με τη σιλικόνη μπορείς να φτιάξεις ανάγλυφα
και να τα χρωματίσεις έπειτα.
και να τα χρωματίσεις έπειτα.
Μα κυρίως έμαθα να απελευθερώνομαι!
Και βγήκαν 4 πίνακες
Οι αναρτήσεις για κάθε έναν από τους τρεις πίνακες
που προηγήθηκαν,αν τις είχες χάσει είναι:
Τι θα ακολουθήσει στην πορεία άραγε;
Σε γλυκοφιλώ
@ριστέα
Η Άνοιξη είναι έρωτας,
μας λέει σήμερα η Ανέσπερη,
στο Σκέψεις μικρές κι ασήμαντες
στο χρόνο αφημένες
ενώ
η Κική Κωνσταντίνου, στο Εκφράσου μας γράφει...
Η οφθαλμαπάτη της άνοιξης
◙
Οι Μέρες άνοιξης
και
το 11ο Συμπόσιο Ποίησης
περιμένουν τις συμμετοχές σας