Η αμυγδαλιά

Ανυπόμονη
Δεν λογαριάζει πάγη και βροχές

Μήτε τρομάζει από τους αέρηδες 

Βιάζεται να διώξει τη σκιά του απεχθή εχθρού της

Την αυλαία του να σηματοδοτήσει με λίγα μικρά 

αδύναμα και ευαίσθητα χνάρια

Λένε πως η φιλαυτία της την κατατρέχει

Μα είδες εσύ ποτέ να χάνεται από προσώπου γης;

Την πρόσκληση της αναγέννησης θα δώσει

πρώτη απ΄όλους

περιχαρής

Κι έτσι γνωρίζεις με βεβαιότητα

πως όλα θα ξεκινήσουν πάλι από την αρχή

Το ταπεινό αυτό ποιηματάκι ήταν η μία από τις δύο μου συμμετοχές

στο 7ο Παιχνίδι των λέξεων (της φετινής σεζόν)

που ακούραστα κι άξια συνεχίζει η Μαρία μας,

παίρνοντας τη σκυτάλη από την αρχική οικοδέσποινα 

και "μάνα" τούτου του Παιχνιδιού, Φλώρα, 

στο TEXNIS STORIES.

Ευχαριστώ τη Μαρία για την υπέροχη φιλοξενία της,

καθώς και όσους διάβασαν ή ψήφισαν τη συμμετοχή μου!

Η φιλαυτία αν και στην αρχή μας κόμπλαρε λίγο 
απέδωσε υπέροχους καρπούς!
Πολλά συγχαρητήρια κι από μένα στην νικήτρια Μαρία μας
(το γλυκό μου, μυρωδάτο κανελλάκι),
μα και σε όσους τόλμησαν!

Σας γλυκοφιλώ
@ριστέα

Εδώ

συμμετέχεις και παρακολουθείς τις
Μέρες Άνοιξης,
το νέο μας δρώμενο!

κι 
εδώ
μαθαίνεις για το 
11ο Συμπόσιο Ποίησης
που τρέχει ήδη!

◙

Στην ανοιξιάτικη μυστική ανταλλαγή,
της Αλεξάνδρας μας πήρες μέρος
ή ακόμα το σκέφτεσαι;