Το ημερολόγιο έγραφε 22 του Μαγιού. Ημέρα Δευτέρα.
Μέχρι το βράδυ εκείνης της μέρας ήταν απόλυτα υγιής.
Ένιωθε υγιής.
Όλα πήγαιναν καλά, δεδομένων και των συνθηκών κι όλα αυτά που είχε επιφορτιστεί
τα τελευταία χρόνια με τους δύο ανήμπορους γονείς της.
Κοιμήθηκε υγιής, αν και κάπως προβληματισμένη,
καθώς σε ένα τυχαίο (;) ψάξιμο, ένα εύρημα την έκανε να ανησυχήσει.
Έπιασε το κινητό, εντελώς μηχανικά,
κι έκανε ένα γρήγορο ψάξιμο: "θηλή που μπαίνει προς τα μέσα".
Τα πρώτα γκουγκλαρίσματα μιλούσαν για "αναστροφή (εισολκή) θηλής".
Υπήρχαν διάφορες αιτιολογίες, στο τέλος ήταν και ο καρκίνος του μαστού...
"Ρε, λες;" Κάτι την τσίμπησε μέσα της...
Όμως έπρεπε να κοιμηθεί, τον χρειαζόταν απελπιστικά τον ύπνο,
οπότε απόδιωξε τη σκέψη.. "Κι αύριο μέρα είναι", είπε
κι άφησε το κινητό δίπλα στο κομοδίνο να φορτίζει και γύρισε να κοιμηθεί.
Υγιής, πάντα!
Την άλλη μέρα παρακολουθούσε τη θηλή συνέχεια, της μιλούσε.
Την παρακαλούσε να βγει, να σταματήσει τα τερτίπια.
Η θηλή έκανε πως την άκουγε, της έκανε το χατίρι, εκείνη ηρεμούσε για λίγο
και μετά ξανά τα ίδια. Περίμενε υπομονετικά μέχρι το απόγευμα
που η αδερφή της επέστρεφε από τη δουλειά.
Με το που την είδε, έτρεξε να της το πει, να το μοιραστεί.
Έτσι έκανε πάντα στη ζωή της.
Θυμάται ακόμα το ουρλιαχτό της “Ω, όχι! Είναι καρκίνος”!
Σαν χαστούκι ένιωσε τα λόγια της.
Δεν ήταν όμως άνθρωπος που τα αφήνει αυτά στην άκρη από φόβο.
Κατευθείαν, πήρε τηλέφωνο, έκλεισε ραντεβού για εξέταση,
για την άλλη μέρα κιόλας και έπειτα το μοιράστηκε με τους “ανθρώπους της”,
οι οποίοι και την καθησύχασαν.
Πού να πάει ο νους τους, πώς να βάλουν το κακό;
Αυτή όμως ήξερε.
Κάτι μέσα της δεν την άφηνε να ησυχάσει.
Από την άλλη μέρα θα ξεκινούσε το ταξίδι της,
ένα ταξίδι που ποτέ της δεν ζήτησε,
δεν το είχε φανταστεί,
δεν είχε προετοιμαστεί για αυτό.
Τότε, δεν μπορούσε να υποψιαστεί καν τι την περίμενε τους επόμενους μήνες.
Από τη μια στιγμή στην άλλη ο κόσμος της θα γυρνούσε ανάποδα...
Ούτε που ήξερε πόσο θα άλλαζε,
αλλά και πόσα θα μάθαινε στην πορεία,
πόσο πολύτιμο δώρο ήταν αυτό
το οποίο αρχικά φαινόταν σαν το χειρότερο κακό!
Μέχρι τις 22 του Μάη, του ΄23.
Μέχρι εκείνο το βράδυ, όμως, ήταν υγιής, πίστευε ότι ήταν υγιής.
Από την άλλη μέρα, δεν θα ήταν, αλλά θα πάλευε με όλο της το είναι
για να ξαναγίνει!
Μνημόνιο: ειδική αναφορά σε συγκεκριμένη υπόθεση. Δεδομένου ότι συσχετίζεται εννοιολογικά με τη μνήμη, ως μνημόνιο εννοείται οποιοδήποτε έγγραφο ή άλλο μέσο βοηθά τη μνήμη μέσω της καταγραφής γεγονότων.
#1 : Γιατί θα ακολουθήσουν κι άλλα.