Μαζί με τον καφέ # 36: Η αλάνα είναι ανοιχτή σήμερα, χωρίς λόγο!

Κάντε καφεδάκι και καθίστε αναπαυτικά.
Επανέρχομαι εκτάκτως σήμερα με ανοιχτή την αλάνα, 
γιατί βαρέθηκα την μουγκαμάρα εδώ μέσα, 
έχω όρεξη για χαβαλέ,
και θέλω προτάσεις!
Ναι, προτάσεις! Από εσάς!
Ρίχτε ιδέες, που αλλού να κάνω ντεκουπάζ, 
σε τι άλλο να αλλάξω τα φώτα;

Αν και το αναμορφωμένο μου εργαστήρι
(που ακόμα δεν αξιώθηκα να βάλω σε τάξη τις αμέτρητες
φωτογραφίες που το τράβηξα και να σας το δείξω, 
αλλά θα το κάνω αυτή τη βδομάδα)
ξαναγέμισε ξύλινα, κεριά, σαπούνια, γυάλινα, πήλινα, τελάρα,
βιβλία (προς παλαίωση) και υλικά βεβαίως βεβαίως
(α κι αναφτήρες ☺)
 κορδέλες και μπιχλιμπίδια εν όψη Χριστουγέννων,
κι ενώ όλο και κάνω διάφορα που δεν προλαβαίνω να σας δείξω 
εγώ θέλω ιδέες , γιατί που ξεύρεις μανούλα μου....
μπορεί να τις δεις και οπτικοποιημένες κάποια στιγμή, 
ή και να τις λάβεις στο κοντινό μέλλον
(χεχε για κάποια ψυχή χτυπάει η καμπάνα... ξέρει αυτή!)

Α, να μερικά από αυτά που δεν σας έχω δείξει...
(γιατί κάτι αποτυχίες και μικρές πινελιές σε προσωπικά αντικείμενα
δεν έχει νόημα να τα ανεβάζω...)

1.αναπαλαίωση με την τεχνική της σκουριάς
μιας (ο θεός να την κάνει) χρυσής κορνίζας
και 3 μεταλλικών αντικειμένων που είχα βαρεθεί να γυαλίζω
(η επιτραπέζια βάση του κρασιού και ο δίσκος ήδη χαρίστηκαν!)

Δείτε κι από κοντά την όψη της απομίμησης σκουριάς

2.μια αλλαγή χρώματος 
σε ξύλινη κορνίζα ενός πίνακα (της αδερφής μου)
με χρώμα κιμωλίας,
γιατί πρώτον ο πίνακας είχε χαλάσει σε πολλά σημεία
και δεύτερον η μπλε κορνίζα δεν ταίριαζε στο (βεραμάν) δωμάτιο
που ήθελε να τον κρεμάσει η αδερφή μου
(κι εδώ είναι το σημείο που με κυνηγάει η δασκάλα μου,
γιατί το έργο τέχνης δεν προσαρμόζεται στα χρώματα του τοίχου
ή της ταπετσαρίας των καναπέδων μας...
αλλά εγώ.... είμαι ανεπίδεκτη! ☺)

Και τι λέγαμε; 
Α! Μετά τους αναπτήρες, την ταμπακιέρα, τα μπιμπερό
και τόσα άλλα, ποιο κάστρο έχει μείνει απόρθητο ωρέ παιδιά;

Σας αφήνω ανοιχτά να γράψετε ό,τι θέλετε,
να πείτε ό,τι ιδέα έχετε, να μου γράψετε μια καλημέρα,
να πιείτε τον καφέ σας μαζί μου, 
να φάτε το μεσημεριανό σας....
να παίξετε μπάλα εδώ μέσα,
να τα σπάσετε και να το ευχαριστηθούμε!
🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌
🙈

Σας αφήνω και πάω να δω τι θα κάνω με όλα αυτά που μάζεψα πάλι 
πάνω στο γραφείο μου κι άρχισε ήδη να στενάζει το δόλιο!

Σας ασπάζομαι
@ριστέα
👪

Διαβάστε στο μπλογκ της Μαρίνας μας (Τσαρδακλή),
Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή
και για το δρώμενο 
family stories
τη συγκινητική μα άκρως αληθινή ιστορία της ♥
Η οικογένεια των bloggers

Μαζί με τον καφέ # 35: Παραλειπόμενα 13ου Συμποσίου Ποίησης ( κι όχι μόνο...)

Κάντε καφεδάκι και καθίστε αναπαυτικά.
Εγκαινιάζω μία νέα στήλη. 

Μετά από κάθε Συμπόσιο, αν φυσικά υπάρχουν,

θα σας δίνω μια γεύση από διάφορα παραλειπόμενα.

Την ιδέα έδωσε η Αλεξάνδρα μας, η οποία με ρώτησε αν 

μετά από τόσα Συμπόσια Ποίησης (κι όχι μόνο θα πω εγώ!) μαντεύω 

πώς θα ψηφίσει ο καθένας.
Στην πορεία διατύπωσε κι άλλες ερωτήσεις, ελπίζω να καταφέρω να τις 
ικανοποιήσω.

Σε αυτή τη στήλη θα τολμήσω να λέω και τις δικές μου 5 προτιμήσεις.

Όχι, δεν θα δίνω βαθμούς. Δεν γίνεται εκ των πραγμάτων κάτι τέτοιο.

Γνωρίζοντας τα πρόσωπα δεν θα ήμουν αντικειμενική.

Καλά αντικειμενική δεν μπορώ να είμαι έτσι κι αλλιώς, 

γιατί αγαπώ όλες τις συμμετοχές πάντα, 

καθώς μπαίνω μέσα σε όλα και τα νιώθω δικά μου, παιδιά μου.

Αλλά στέκομαι στα ποιήματα- όχι στα πρόσωπα.

Έτσι μην μου κρατήσει κανείς μούτρα, εντάξει;

Αν εγώ ψήφιζα λοιπόν

Θα ξεχώριζα...

►το 20 γιατί είναι από τα πιο αισιόδοξα, από τα πιο απαλά σαν χάδι,

ένα από τα πιο μουσικά ποιήματα που έχω διαβάσει 

και πολύ θα ήθελα να το είχα γράψει εγώ!

►το 10 γιατί μέσα από την απλότητα του έθιξε ένα ευαίσθητο 

θέμα χωρίς να γίνει καθόλου μελό.

►το 9, τα χαϊκού αλλαγής γιατί μέσα σε ελάχιστες γραμμές 
έκανε μια τεράστια ανατροπή κι αυτό είναι τέχνη!

►το 16 από τον τίτλο του το είχα λατρέψει!
Όταν έπρεπε να ξεχωρίσω κάποιους στίχους που αγάπησα
ήθελα να το αντιγράψω ολόκληρο.

►το 7 γιατί τελικά η Κάτια 

(θεωρώ ότι είναι η πιο αδικημένη των Συμποσίων)

έχει μια γραφή που μου κάνει κλικ και πάντα με έλκει 
(το έχω αποδείξει στις 25 Λέξεις εξάλλου)

Ποιο θα βγει πρώτο δεν το ξέρω ποτέ, 
γιατί δεν μπορώ να προβλέψω πώς θα ψηφίσουν όλοι οι φίλοι, αλλά ναι, 
έχοντας τη συνολική εικόνα γνωρίζω ποια θα ξεχωρίσουν. 
Σπάνια πέφτω έξω.

◙

Φυσικά και προβλέπω πώς θα ψηφίσουν κάποιοι φίλοι.
Μετά από τόσα Συμπόσια
αλλά κι από το Παιχνίδι των λέξεων, ξέρω πώς βαθμολογούν γενικότερα
αρκετοί, τις προτιμήσεις τους αν θέλετε...
Επίσης θέλω να πιστεύω πως αν τύχει και γίνει κάτι παράτυπο θα 
το αντιληφθώ αμέσως.
Αν δεν επηρεάζει τη βαθμολογία μπορεί να μην δημιουργήσω θέμα.
Και ναι, στο παρελθόν νομίζω ότι έπεσε στην αντίληψή μου κάτι τέτοιο.
Αν όμως αυτό θα είχε να κάνει με κατάλυση της αξιοπιστίας
να είστε σίγουροι ότι θα έτριζαν τα πάντα εδώ μέσα!☺

◙

Επόμενη ερώτηση της Αλεξάνδρας.
Εκνευρίζεσαι / χαίρεσαι με κάποιους συμμετέχοντες όταν...

Δεν θα πω εκνευρίζομαι ακριβώς, αλλά στο παρελθόν έχω ταλαιπωρηθεί
πολύ από γραμματοσειρές ή παραγράφους 
που μπλόκαραν όλο το σύστημα του μπλόγκερ 
(μέχρι να μάθω να ξεπερνάω τα τερτίπια του)
που αγνοούσαν τις οδηγίες μου κι έστελναν σε επισύναψη τη συμμετοχή τους,
αντίθετα ακούραστη μπορεί να είμαι αν μου ζητηθεί 
η βοήθειά μου στην επιλογή φωτογραφίας, 
ή ευγενικά μου ζητήσουν να διατηρήσω 
τη μορφή που έχει η συμμετοχή τους
(το οποίο κι έχω κάνει ουκ ολίγες φορές).
Έχω στενοχωρηθεί όμως τα μάλα με αγνώστους που έχουν στείλει συμμετοχή 
κι ενώ τους εξηγώ πολύ ευγενικά τους όρους μας,
μου έχουν απαντήσει άσχημα (το λιγότερο!)
Τι να πεις; Υπάρχουν κι αυτά!

Χαίρομαι απίστευτα με όλες τις συμμετοχές γιατί νιώθω ότι με τιμούν 
όλοι οι φίλοι ανεξαιρέτως!
Χαίρομαι όταν βλέπω ότι δεν λείπει κανείς από όσους αποτελούν το σώμα
και τη ψυχή αυτού του Συμποσίου,
όταν κάποιοι μου στέλνουν μήνυμα ότι δεν είχαν έμπνευση 
και λυπούνται που δεν θα συμμετέχουν,
ή όταν μου απολογούνται γιατί δεν ψήφισαν ( δεν χρειάζεται 
αλλά δεν μπορώ να μην πω ότι με σκλαβώνουν!)
Χαίρομαι ακόμα περισσότερο όταν βλέπω ωραίες συμμετοχές.
Κάνω σαν μικρό παιδί, θα το ξέρετε εξάλλου, 
πόσο ένθερμα εκφράζω τον ενθουσιασμό μου.
Δεν είναι ψεύτικος. Έτσι είμαι εγώ.
Και πάντα θα βρίσκω λόγους να αγαπήσω όλες τις συμμετοχές.

◙

Υπάρχουν μόνιμα αργοπορημένοι ρωτάει τέλος η Αλεξάνδρα;
Στο παρελθόν ναι και με έκανε να αναρωτιέμαι γιατί περιμένουν 
στο παραπέντε πάντα.
Αν νιώσω ότι πάει να γίνει καθεστώς θα κάνω αλλαγές στην τοποθέτηση
του ποιήματος μέσα στην ανάρτηση
(κι ας με παιδέψει κάτι τέτοιο)
μόνο και μόνο για να μην προδοθεί η αξιοπιστία.
Και ναι, το έχω κάνει. Όχι για να ευνοήσω/αδικήσω κάποιον.
Εξάλλου δεν νομίζω ότι υπάρχουν ευνοϊκές/αδικημένες θέσεις, 
αν και η ιστορία έχει αποδείξει ότι ποιήματα στις αρχικές θέσεις 
μπορεί να προσεχτούν λίγο παραπάνω.
Ξεκαθαρίζω:
Κάποιον μόνιμα στο παραπέντε δεν θα βάλω το ποίημα του στο τέλος,
γιατί τότε όλοι θα ξέρετε πια ότι στο τέλος είναι ο τάδε.

◙

Γενικά τη βδομάδα της ψηφοφορίας 
έχω τις κεραίες μου τεντωμένες...
Οκ παιχνίδι είναι για να περνάμε καλά κι έτσι γίνεται ως τώρα.
Αλλά θέλω να αισθανόμαστε όμορφα σε όλη τη διάρκεια,
ότι τηρούνται κάποια πράγματα, ότι δεν 
θα υπάρξουν παρατράγουδα!

◙

Λατρεύω να βλέπω εξέλιξη στην γραφή των φίλων.
Αγαπώ που κάνατε το Συμπόσιο θεσμό στη γειτονιά μας, 
που το αγαπήσατε, που το τιμάτε είτε γράφοντας,
είτε βαθμολογώντας.
Είναι χαρά μεγάλη για μένα όταν το ετοιμάζω, 
όταν σας δίνω την τελετή λήξης, 
όταν δημιουργώ, πακετάρω κι αποστέλλω τα δώρα.
Πιστέψτε με, αν είχα την άνεση όπως παλιά, θα είχα κρατήσει 
την αρχική μου πρόθεση να έχουμε τρεις νικητές ( κι αντίστοιχα
να στέλνω 3+1 δώρα!)
Αυτό όμως να ξέρετε θα το κάνω πάντα μία φορά το χρόνο, στην επέτειο
του Συμποσίου (κι είναι το αμέσως επόμενο!)

◙

Πρόθεσή μου είναι επίσης να αυξήσω κατά ένα ή δύο τα Συμπόσια 
μέσα στη χρονιά.
Εδώ περιμένω τη γνώμη σας. Μήπως γίνει κουραστικό;
Μήπως λειτουργήσει εις βάρος του;
Πείτε εσείς και βλέπουμε...

◙

Κούραση για μένα δεν είναι το στήσιμο των αναρτήσεων, να ξέρετε.
Μόνο η τελετή λήξης έχει δουλειά πολλή,
αλλά ποιος είπε ότι η δουλειά είναι πάντα κάτι κακό;
Απλά είναι λίγο χρονοβόρο για μένα.
Καλέ είμαι "βαράτε με κι ας κλαίω"! 
Αν μου πείτε να το σταματήσω εκεί να δείτε κλάμα!
Ας κουράζομαι λίγο παραπάνω, για μένα το Συμπόσιο
είναι σαν ένα παιδί που το φροντίζω να μεγαλώνει,
να εξελίσσεται, να ωριμάζει.
Χαίρομαι που διαβάζω ωραία Ποίηση.
Κι έχουμε διαβάσει τόσες ομορφιές τρία χρόνια τώρα!

Η πιο αγαπημένη μου συμμετοχή στα 3 χρόνια Συμποσίου;
Δεν ξέρω. Πραγματικά!
Σαν τον γονιό που δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα παιδιά του, ένα πράγμα.
Αλλά έχω αγαπημένους στίχους και με αυτούς θα κλείσω

(...)
Μην την ψάχνεις τη μαγεία σ’ ουρανούς κι ιερατεία

κάπου ανάμεσά μας είναι οι τεχνίτες της ζωής

με την πλάτη γυρισμένη στων καιρών την αγλωσσία

στέλνουν σήματα με λέξεις

οργανώνουν τις παρέες, ημερεύουνε τις σκέψεις

σε μυούν στη δοξασία μιας πανάρχαιας τελετής.

Αν το δείτε κάποιο βράδυ έν’ αστέρι να βολτάρει

μπουκλωτό και απαστράπτον σε συμπόσια να καλεί

είναι μια συνωμοσία για να βγουν απ’ το πατάρι

οι κρυμμένες αντιστάσεις

πετροβόλημα στο φόβο, αφορμές για να γιορτάσεις

όσα λαχταρούν να νιώσουν οι μικροί μας εαυτοί.

Μαρία Κανελλάκη, 10ο Συμπόσιο, το επετειακό 

Σας καλημερίζω
Σας φιλώ
Σας ευχαριστώ για όλα
συμπότες μου!

@ριστέα

υγ: Δέχομαι κι άλλες ερωτήσεις φυσικά

Διαβάστε στις Οικογενειακές Ιστορίες την 
μπλακ φόρεστ [family black stories], 
από τη maria kanellaki, στο Απάγκιο της

Μαζί με τον καφέ # 34: Λέω για μένα..... τα χειρότερα!

Κάνε καφεδάκι και κάθισε αναπαυτικά.

Έχω όρεξη σήμερα, μετά από μια βδομάδα γιομάτη απογοητεύσεις,

βγήκε κι ένας ωραίος ήλιος μετά τις καταιγίδες και τα άλλα άστατα 

καιρικά φαινόμενα, πήρα που λες ξανά τα ίσια μου!

"Ανασκουμπώσου και γράψε 60 πράγματα για σένα"

μου είπε το καρυδοτσουφλάκι μας !

Όλη η γειτονιά παίζει 

"59+1 τυχαία πράγματα που δεν ξέρετε για μένα"

μετά από ένα μεγάλο διάστημα που είχαν σταματήσει 

τέτοιες αναρτήσεις-μπλογκοπαίχνιδα,

αλλά καθότι λαλίστατη, παλιά στο κουρμπέτι και παιχνιδιάρα, έχω πει τόσα πολλά

κατά καιρούς, που αναρωτιέμαι τι έχει μείνει άραγε από μένα 

που δεν το έχω εξομολογηθεί σε τούτη τη γωνιά....

Σκέφτηκα να βάλω τους δικούς μου να πουν για μένα.

Επειδή άρχισαν όμως τις σαχλαμάρες και μου έπλεκαν το εγκώμιο

(καλέ ποιος τους είπε ότι θα στενοχωριόμουν να ακούσω τα άσχημα;)

το εγκατέλειψα το πρότζεκτ.

Θα το παίξω αλλιώς όμως, με τους δικούς μου όρους!

Θα πω άσχημα, βλακείες και γενικά όχι ωραιοποιήσεις;

Κι ας μην βγουν 60, να μην σε κουράζω κιόλας!

Έχω μια απίστευτη διάθεση να σαχλαμαρίσω σήμερα!

►Εμένα θα με θεωρείς σίγουρα εργατικό μυρμηγκάκι.

Να σου χαλάσω το όνειρο; Κατά βάθος είμαι τεμπελίτσα. 

Αν μπορώ κάτι να το αναβάλω, το αναβάλλω μέχρι αηδίας όμως!

Στο τέλος τρέχω (σαν κλασική Ελληνίδα) να προλάβω προθεσμίες.

Συνήθως τις προλαβαίνω- επειδή τελικά είμαι εργατικό μυρμηγκάκι!

Τι; Σε μπέρδεψα; ☺

(Είπαμε , στο βάθος είμαι τεμπελίτσα!)

►Είμαι καλή, χρυσή, ευγενική, αντέχω πολλά και πολλούς παράξενους,

ιδιότροπους, βαρεμένους, κάνω υπομονή, καταπίνω, χαμογελώ, 

μα όταν ξεπεράσω (ή ξεπεράσει ο άλλος) τα όρια μου

ας ψάχνει τρύπα να κρυφτεί!

Όχι προς θεού. Δεν θα βρίσω. Ούτε θα χειροδικήσω!

Αλλά μπορεί να ξεσπάσω με δυνατή φωνή. Πολύ δυνατή φωνή!

Και με πολύ θυμό!

Και σίγουρα μετά.... δεν υπάρχει άλλο μετά.

Μπορεί, όχι μπορεί, σίγουρα θα συγχωρέσω το πρώτο ατόπημα

και με ανακούφιση μάλιστα. 

Δεν μου αρέσει να διαγράφω ανθρώπους από τη ζωή μου!

Κι όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος.

Αλλά δεν έχει δεύτερη. Τι το περάσαμε δηλαδή;

►Άμα με πιάσει η όρεξη να μιλήσω θα παρακαλάς από μέσα σου

να σταματήσω!

Αν νιώσω όμως ότι έχεις ανάγκη θα βγάλω το σκασμό και θα σε ακούσω!

►Δεν ξέρω από ζαχαροπλαστική ντιπ για ντιπ! 

Φτιάχνω μόνο πατσαβουρόπιτα την οποία δεν τρώω κιόλας το δόλιο,

όχι γιατί δεν τρώγεται ( εξαιρετική την κάνω ..Πέτρο πες☺)

αφού έξι χρόνια γλυκά γιοκ!

►Αλλά κι από μαγειρική μην νομίζεις. Όχι πολλά πράγματα!

Αν μαγείρευα πιο συχνά καλούλα θα ήμουν.

Κάποτε έτρωγα(!) μαγείρευα και το κατείχα βλέπεις!

Αλλά από τότε που άλλαξα ριζικά τη διατροφή μου

(όχι λευκό αλεύρι, όχι επεξεργασμένες τροφές, όχι λιπαρά

κι άλλα όμορφα στον ουρανίσκο αλλά θάνατερά φαγητά)τι να σας πω; 

Γίνεται να θεωρηθείς καλή μαγείρισσα με σαλάτες, βρώμες

άντε κι ένα κοτόπουλο ψητό στην καλύτερη;

►Ενώ μιλάω πολύ, κρατάω πολλά μέσα μου.

Τις μεγάλες στεναχώριες μου μόνη τις έχω περάσει.

Τα τελευταία χρόνια όμως, επειδή έχει φοβηθεί ο μάτης μου,

και ξέρω πως όταν το μυαλό πάρει ανάποδες δε σε σώζει τίποτα,

όταν νιώσω ότι τρελαίνομαι  θα αναζητήσω βοήθεια.

Ίσως μιλήσω για άσχετα, αλλά θα μιλήσω, 

για να βάλω απλά τη λογική σε λειτουργία,

περιορίζοντας το βλαμμένο το θυμικό να κάνει ό,τι θέλει.....

►Αντέχω την κριτική, τις συμβουλές, τις παρατηρήσεις, 

όταν νιώσω ότι ο άλλος το κάνει καλοπροαίρετα.

Το βρίσκω και εποικοδομητικό εξάλλου!

Σπάνια όμως βρίσκω καλοπροαίρετους ανθρώπους γύρω μου.

Οι περισσότεροι (πιστεύω) το κάνουν : 

για να ψηλώσουν οι ίδιοι μερικούς πόντους,

για να τονώσουν το εγώ τους,

από συνήθεια, από βαριεμάρα, ή από χαζομάρα,

από την κακή τους και τη ψυχρή τους τάση να θέλουν 

να διορθώσουν τα πάντα γύρω τους και να πιστεύουν 

ότι και έχουν το δικαίωμα και πρέπει να το κάνουν

πέρα από κάθε κόστος!

►Είμαι ανισόρροπη!

Πέφτω εύκολα, χτυπάω το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού συνήθως σε γωνίες, 

γεμίζω μελανιές, κόβω χέρια, σπάζω ποτήρια. Συνήθως τα κολονάτα μου!

►Μισώ θανάσιμα το ξεσκόνισμα!

►Δεν ακούω καλά από το αριστερό αυτί για αυτό και φωνασκώ εύκολα.

Έχω κουραστεί να μου λένε "πιο σιγά!"

Έλεος! Και πώς θα ακούσω τη φωνή μου;

►Όταν δεν ακούω τη φωνή μου μπορεί να κάνω λάθη καθώς μιλάω!

Γενικά ορισμένες φορές είναι σαν να πέφτει κουρτίνα και ξεχνάω λέξεις!

Να είμαι στα πρόθυρα αλτσχάιμερ; 

Έτσι κι αλλιώς παίζει άσχημο κληρονομικό από την πλευρά του μπαμπά μου!

►Μου πήρε χρόνια για να να σταματήσω να μιλάω...greeklish να τα πω; 

Δεν έχω άλλη λέξη πρόχειρη.

(και να τα βέκια, η μάπα, το κάρο, και να τα φλόρια και τα τικέτα!)

Κόρη μεταναστών βλέπετε ...ο μπαμπάς ακόμα τα μιλάει! 

►Είμαι τελειομανής!

Ή μάλλον ήμουν σε μεγάλο βαθμό. Το δουλεύω πάντως!

Δεν τα καταφέρνω όμως τέλεια σε πολλούς τομείς.

Και δεν με ενοχλεί πια καθόλου!

►Δεν είμαι καλή κόρη για τη μαμά μου!

Την "σκάω" όπως συνηθίζει να λέει!

Ακόμα και τώρα στα γεράματα για τη μαμά μου θα είμαι πάντα 

ένα μικρό παιδί που θέλει συνέτιση, προστασία και φροντίδα.....

(Κι έτσι περνάμε άμεσα στο επόμενο)

► ....όμως είμαι  τρομερά ανεξάρτητη και αυτάρκης συναισθηματικά!

Δεν μπορώ την πολλή συνάφεια, τις πολλές κοινωνικές συναναστροφές,

τα πολλά τηλέφωνα, 

για την ακρίβεια δεν μου αρέσει η συζήτηση από το τηλέφωνο,

προτιμώ εκ του σύνεγγυς! 

►Δεν φοβάμαι να μεγαλώσω, να γεράσω, να γεμίσω ρυτίδες.

Γενικά δεν έχω πολλούς φόβους στη ζωή μου.

Δεν με τρομάζουν τα ζωύφια, το σκοτάδι, οι σεισμοί.

Δεν φοβάμαι να μένω μόνη. Δεκατρία χρόνια το κάνω!

 Δεν με ενοχλεί που δεν έχω κάποιον να με προστατεύει. 

(Έχω τον Μαξ καλέ!☺)

 Φοβάμαι όμως να μην χάσω  το χιούμορ μου, μήπως στερέψω από ιδέες, 

 φοβάμαι μην χάσω κάποιες από τις αισθήσεις μου, ή λειτουργίες μου,

πχ να μην μπορώ να διαβάσω ή να περπατήσω,

(αφού τα πόδια μου είναι το όχημά μου).

►Δεν με τρομάζει ο θάνατος.

Με τρομάζει όμως να φύγω και να μην έχω τακτοποιήσει .....τη διαθήκη μου!

Για αυτό και σκέφτομαι να το κάνω σύντομα! ☺

Εγώ κάπου εδώ κουράστηκα!

Φαντάζομαι εσένα!

Σόρρυ, αλλά είπαμε, είμαι πολυλογού!

Αν δεν την έχεις κάνει ήδη στα μισά, με ελαφρά πηδηματάκια,

να σου πω ότι θα κάνω καιρό να γράψω για μένα, (όχι να σαχλαμαρίσω!)

οπότε μπορείς να πάρεις ανάσα!

Σε φιλώ

@ριστέα 

Μην ξεχνάτε το νέο μας δρώμενο που τρέχει.

τις 25 Λέξεις στο Κείμενο

και την έναρξη του νέου κύκλου του

Παίζοντας με τις λέξεις.

Μαζί με τον καφέ # 33: Επιθυμίες....

Καφεδάκι, δροσούλα και άγιος ο θεός!
Αυτά είναι τα Κυριακάτικα πρωινά που λατρεύω.
Μέχρι να γράψω την ανάρτηση του καφέ!
Γιατί μετά την κάνω, με ελαφρά πηδηματάκια, για τη λάτρα του σπιτιού! 
Είμαι άνθρωπος της συνήθειας (κακώς βέβαια) σαν το σκυλάκι μου
κι εγώ, για αυτό μάλλον και δέσαμε τόσο πολύ!
Ξυπνάμε την ίδια ώρα, κάνουμε τις ίδιες κινήσεις,
μας αρέσει να τρώμε τα ίδια και τα ίδια χωρίς να βαριόμαστε
κι αν κάτι αλλάξει από όλα αυτά .... στραβώνουμε.
(Μη δεις τις γκριμάτσες μας πόσο μοιάζουν!)

Εντάξει, εγώ προσαρμόζομαι πιο γρήγορα τελικά,
γιατί πρώτον τη φοβάμαι τη ρουτίνα και προσπαθώ να την αλλάζω
κι από μόνη μου μερικές φορές, 
αλλά και εκ των πραγμάτων, πάντα όλα αλλάζουν στη ζωή μου
κι έτσι έμαθα να εγκλιματίζομαι πολύ γρήγορα.
Αν ήθελα ας έκανα κι αλλιώς!

Παρ΄όλο που έχω μείνει μικρά χρονικά διαστήματα χωρίς δουλειά,
στη μετά το πτυχίο ζωή μου,
(πέρυσι νομίζω ήταν το μεγαλύτερο και κράτησε έναν ολόκληρο χρόνο)
έχω αλλάξει τόσες δουλειές και εργασιακά περιβάλλοντα,
που έμαθα να προσαρμόζομαι μέχρι να πεις το όνομά μου!

Να, σε λίγες μέρες τελειώνει και το σχολείο (μου).
Πάλι αλλαγές στη ζωή μου...
Κι ενώ μένω ξεκρέμαστη για μια ακόμα φορά, δεν πολυσκοτίζομαι.
"Έχει ο θεός" λέω.
Και δεν μπορείτε να φανταστείτε πόση δύναμη παίρνω από αυτές
τις τρεις λεξούλες!



Ο νους μου είναι στο καλοκαίρι που έρχεται,
στη θάλασσα που δεν χόρτασα καθόλου το περσινό καλοκαίρι, 
γιατί η κολλητούλα μου ήταν με εντολή γιατρού στο σπίτι, ακίνητη,
 κι εγώ όσο μπορούσα δίπλα της,
στα βιβλία που δεν διάβασα τους τελευταίους πέντε μήνες,
στην ταβανοθεραπεία που αχ πόσο την έχω νοσταλγήσει,
στο ταξίδι που θα κάμω στο εξωτικό Βαρθολομιό Ηλείας, όπως και πέρυσι,
στις δημιουργίες που θα φτιάχνω χωρίς πίεση και άγχος,
να προλάβω χρόνους και ταχυδρομεία.



Αγωνία για το αύριο;
Δεν μπορώ άλλες αγωνίες χαρά μου.
Στη ζωή μου έμαθα να τα βλέπω όλα θετικά.
Να χαμογελώ ακόμα κι όταν δεν υπάρχουν ούτε τα ελάχιστα...
Να ελπίζω και να αισιοδοξώ!

Αυτό που περισσότερο απ΄όλα επιθυμώ είναι να καθίσω στον κήπο μου,
με ένα παγωμένο καφέ, τα γυαλάκια μου, αυτά της στραβωμάρας πια,
το βιβλίο μου και να μην με νοιάζει το αύριο!
Μόνο ο Μαξ μου, που το έβαλε αμέτι μου χαμέτι
να καταφέρει τη τσιριμπίμ τσιριμπόμ
και δεν με έχει αφήσει 5 βράδια στη σειρά να κλείσω μάτι 
από τα ουρλιαχτά και τα κλάματα που δεν τον αφήνω να πάει 
να τη συναντήσει! Την αγαπημένη του!

Τι δεν με πιστεύεις;
Όταν τα έλεγε ο δόλιος 
ότι είναι δεν μικρός (στο μάτι) αλλά ακριβός 
σαν τα γαλλικά αρώματα ...γελούσαμε ε;
Πάρτε ντοκουμέντα το λοιπόν!

Στα άλλα μας τώρα...
Η Κοινωνία Ώρα Αγάπης παίρνει παράταση ως τις 9 Ιουνίου,
(στις 10 έχει ήδη ετοιμαστεί μία ανάρτηση έκπληξη!)
γιατί αρκετοί φίλοι μου αναφέρατε ότι ψάχνετε να βρείτε χρόνο 
και δεν βρίσκετε...
 Για αυτό σκάτε καλοί μου!
Δικοί μας οι χρόνοι, δικό μας και το δρώμενο! 
Κι εγώ θέλω να κάνω κι άλλες αναρτήσεις εξάλλου ☺

Στο μεταξύ δεν ξεχνάμε το Παζάρι Αλληλεγγύης που έρχεται
και βοηθάμε με όποιο τρόπο μπορούμε....

Εσύ θα συμμετέχεις στην
Κοινωνία Ώρα Αγάπης
τώρα που έδωσα και παράταση;
Με ιστορία, παραμύθι, κείμενο, ποίημα, δράσεις...
οτιδήποτε έχει μέσα του την αγάπη!

Εγώ πάω για κείνη τη λάτρα που σου έλεγα αγάπη μου.

Βλέπεις πέρασε και του Άγιου Κωνσταντίνου...

Οι καλές νοικοκυρές τότε ξεστρώνουν καλέ!

Καλή σου μέρα 

Σε γλυκοφιλώ
@ριστέα
--------------------------------------------------------
Διαβάστε από χτες
Η αγάπη κάνει θαύματα, 
από την ANNA Flo, στο ατενίζοντας
&

Αδέρφια! ,

από τη Μαριάννα , στον Ονειρόκοσμο

ενώ σήμερα,

Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη...,

μας λέει η Memaria, στο mytripsonblog