Σκέψεις ατάκτως ειρημένες...
Κάποιες φορές θα δείτε αναρτήσεις μου όπου τα σχόλια είναι κλειστά.
Καλή ώρα όπως σήμερα εδώ.
Δεν το παίζω κάπως.
Είναι που πιστεύω ότι δεν έχω να πω κάτι πέρα από το
"ήθελα να υπάρχει εδώ στο χώρο μου κάτι, που δεν έχω γράψει εγώ,
αλλά απλά επειδή αγαπώ".
Άρα, δεν μπορώ να δέχομαι εύσημα, περί αυτού!
Άλλες φορές (σπάνια) τα κλείνω γιατί πονάω.
Όταν πονάω, δεν θέλω λόγια.
Θέλω, απλά, να βγάλω από μέσα μου αυτό που νιώθω.
Τελεία.
Και τέλος, κάποιες φορές χρειάζεται να σας ενημερώσω, απλά.
Περνάμε στο επόμενο θέμα μου.
Για όσους λαμβάνουν κάποια δημιουργία μου ..
Δεν είναι απαραίτητο να κάνουν δημοσίευση με ευχαριστίες και φωτογραφίες.
Έχω λάβει κι εγώ πολλά δώρα από μακρινούς φίλους
και δεν έκανα ανάλογη ανάρτηση.
Δεν είναι ότι είμαι αγνώμων.
Είναι που και οι φίλοι μου λένε τα ίδια:
το κάνουμε όλοι με την καρδιά μας κι όχι για το θεαθήναι!
Βασικά, αφού εγώ δημοσιεύω - από παιδική, αγνή χαρά- ό,τι δημιουργώ,
δεν χρειάζεται εις διπλούν αντίστοιχη ανάρτηση από τους τυχερούς!
Παρ'όλα αυτά θέλω εδώ να ευχαριστήσω θερμά:
►τον Δημήτρη Ασλάνογλου, για τα δύο του βιβλία που έλαβα δώρο
και δεν έχω λόγια για να εκφράσω το θαυμασμό μου για το έργο του
►τη Βαρβάρα από τα Κέρινα Ποιήματα που μου έστειλε δύο φορές
δώρα πολλά ...χειροποίητα έργα της, βιβλία, φυτά ...
και δεν με άφησε να δημοσιεύσω
►τη πασταφλωρίτσα μου από το TEXΝIS STORIES
για όλα τα χειροποίητα κοσμήματα που μου έχει στείλει για τις διακρίσεις μου
στο Παιχνίδι των λέξεων
►τον Νίκο Κυριακίδη, για το βιβλίο του (με ποιήματα)
Δρόμοι με ματωμένα γόνατα
►όλες τις φίλες μπλόγκερς που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά
και όμως με στήριξαν δεόντως και καθ'οποιοδήποτε τρόπο,
τις ημέρες που έλειψα με τη μαμά μου στο νοσοκομείο
► την ομάδα των 15 μπλόγκερς για τα υποστηρικτικά της μηνύματα
και τις υπέροχες ευχές τους εκείνες τις δύσκολες μέρες
►την γλυκύτατη Ινώ από την Σκιάθο
που εις ένδειξη ευγνωμοσύνης για τη φιλοξενία της στο χώρο μου,
μου έκανε αντίστοιχη πρόταση φιλοξενίας στην Σκιάθο
(ακόμα και για τα ανίψια μου,αν δεν μπορώ εγώ η ίδια)
►την Αννούλα μου, από την Πάρο, γιατρός στο επάγγελμα,
που με στήριξε και με βοήθησε
με τις γνώσεις της σχετικά με την μετεγχειρητική περίοδο της μαμάς μου
►όλους όσους στηρίζουν τα Συμπόσια Ποίησης
με τα υπέροχα δημιουργήματα τους
(ιδίως στο 4ο Συμπόσιο που βγαίνει στον αέρα σε λίγες μέρες, δεν έχω λόγια..
είναι όλες οι συμμετοχές μία και μία!)
►την Κανελλάκη, τη Σμαραγδένια, τη Βαρβάρα, την Πέτρα,τη Χριστίνα,τη Δημητρούλα,
γιατί οι δεσμοί μας έχουν περάσει σε μια άλλη σφαίρα,
πολύ πιο προσωπική
►τη Maria Fe, γιατί είναι προστατευόμενη μου από το 2009
και τη νιώθω σαν δικό μου παιδί
►Τη Μαρλέν, τη Βίκυ, την Κική, τη Γλαύκη...
και τόσες άλλες φίλες που αγαπώ....
►το φονικό κουνέλι (ξέρει αυτό)
►τέλος, ένα μεγάλο ευχαριστώ, για όλους
όσοι καθημερινά σχεδόν αφήνουν εδώ μια σκέψη τους, και την αγάπη τους
Θέλω εδώ να πω με μια φωνή:
Είστε όλοι Υπέροχοι
Είχα κι άλλα ενημερωτικά να πω αλλά, μεγάλη γυναίκα, συγχωρέστε με!
Τα ξέχασα!
Σας φιλώ κατάμουτρα !
@ριστέα!
