Σούπερ-μαν ή γούμαν- ως τα βαθιά γεράματα! # 2

Μπαίνω στο θέμα μου κατευθείαν, χωρίς προσχήματα. Συνεχίζω από χτες, λες κι είχα πάει απλά να πιω νερό.

Ποιος δε θέλει να μεγαλώνει καλά; Φαντάζεται άραγε κανείς τον εαυτό του ηλικιωμένο, με αρθριτικά, κινητικά προβλήματα, μπάι μπας, αναπνευστικά ζάχαρο, πίεση ή κατάκοιτο; Όλοι όμως  μεταθέτουμε το θέμα για όταν έρθει εκείνη η ώρα.

Είναι πολύ εύκολες οι δικαιολογίες. Έχω ακούσει άπειρες σε συζητήσεις που κάνω. Χτες ανάμεσα στα σχόλια σας, είδα κι αυτή την απάντηση που περιέχει μια μεγάλη αλήθεια: "οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε μεν, αλλά αύριο μεθαύριο θα είμαστε και πάλι ο εαυτός μας.."

Το γνωρίζω αυτό . Σχετικές αναρτήσεις είχα κάνει ξανά αρκετούς μήνες πριν. Πόσοι αλήθεια άλλαξαν τη διατροφή τους; Από όσο μπορώ να γνωρίζω ένα κοριτσάκι μου αγαπημένο σίγουρα και δύο φίλοι-τρεις άλλοι φίλοι που προσπαθούν σταδιακά να αλλάξουν αρκετά και μπράβο τους. Δεν είναι εύκολη η αλλαγή! Την έχω κάνει και το ξέρω. Είναι ολόκληρη στροφή. Και δεν γίνεται γιατί κάποιος μιλάει ένθερμα για αυτό το θέμα! Αλλιώς θα είχα συμπαρασύρει την κολλητή φιλενάδα μου που με ακούει τόσα χρόνια, με βλέπει τι τρώω και τι αποφεύγω, με έχει ζήσει και με έχει αντέξει (να δω πόσο ακόμα) με όλες μου τις παραξενιές. 

Δεν πιέζω ποτέ κανέναν. Ενήλικες είμαστε. Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του. 

Όμως δεν μου αρέσουν οι δικαιολογίες. Το ότι πολλοί που ακολουθούν σωστή διατροφή και δεν κάνουν καταχρήσεις νοσούν από καρκίνο (ενώ αντίθετα άλλοι φουλ στις καταχρήσεις δεν νοσούν -ίσως να μην προλαβαίνουν να νοσήσουν από καρκίνο θα πω εδώ) δεν αρκεί για μένα για να βάλω μέσα μου αποδεδειγμένα δηλητήρια.

Σίγουρα ισχύουν αυτές οι εξαιρέσεις , Κι έχουν να κάνουν με άλλους παράγοντες που πρέπει να συνεκτιμούνται. Στην προκειμένη περίπτωση το DNA από τη μια και η προσωπικότητα από την άλλη συνεπικουρούν το ίδιο. Επειδή για το DNA δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, θα ασχοληθώ στις επόμενες αναρτήσεις με αυτό το θέμα: με την επίδραση της προσωπικότητας στην υγεία μας. Όταν φτάσουμε σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε τη σχέση άγχους και καρκίνου και την επίδραση της χαράς στην ίαση.

Αλλά πριν ας δούμε μερικές ακόμα γνωστές ή άγνωστες πληροφορίες γύρω από τη διατροφή και τον καρκίνο.

Σας έχω  ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις 10 πιο ανθυγιεινές, καρκινογόνες τροφές.

1) Γενετικά Μεταλλαγμένοι Οργανισμοί (GMOs)

Εννοείται ότι οι GMOs δεν έχουν καμία θέση σε μια υγιεινή διατροφή, ειδικά τώρα που έχει αποδειχτεί ότι και οι GMOs, αλλά και τα χημικά που τους βάζουν, κάνουν τους καρκινικούς όγκους να μεγαλώνουν πιο γρήγορα. Δυστυχώς, οι GMOs είναι παντού, όπως στα παράγωγα τροφίμων (καλαμπόκι, σόγια, canola). Μπορείτε να τους αποφύγετε με το να αγοράζετε πιστοποιημένα βιολογικά, μη-γενετικά τροποποιημένα αλλά και τοπικά παραγόμενα προϊόντα.

2) Επεξεργασμένα κρέατα

Τα περισσότερα από αυτά, όπως το μπέικον, το λουκάνικο, τα hot-dog, περιέχουν χημικά συντηρητικά που τα κάνουν να φαίνονται φρέσκα και ελκυστικά, αλλά δυστυχώς προκαλούν και καρκίνο. Το νιτρικό και το νιτρώδες νάτριο αυξάνουν τον κίνδυνο για καρκίνο του παχέος εντέρου, και για άλλες μορφές καρκίνου. Προσέξτε τα κρέατα που αγοράζετε να είναι μη-επεξεργασμένα, και κατά προτίμηση ελευθέρας βοσκής.

3) Ποπκόρν στο φούρνο μικροκυμάτων

Μπορεί να είναι βολικές, αλλά αυτές οι σακουλίτσες ποπκόρν είναι γεμάτες χημικά που προκαλούν όχι μόνο στειρότητα, αλλά και καρκίνο του ήπατος, των όρχεων και του πακγρέατος. Η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος των ΗΠΑ αναγνωρίζει το υπερφθοροκτανοϊκό οξύ (PFOA) που περιέχεται στα ποπκορν μικροκυμάτων ως “πιθανώς” καρκινογόνο. Άλλες έρευνες έχουν δείξει ότι το χημικό αυτό προκαλεί την ανάπτυξη καρκινικών όγκων. Όμοια, το χημικό διακετύλιο που χρησιμοποιείται στα ίδια τα ποπκόρν, σχετίζεται με βλάβες και καρκίνο των πνευμόνων.

4) Προϊόντα τύπου κόλα 

Όπως τα επεξεργασμένα κρέατα, έτσι και τα αναψυκτικά μπορεί να προκαλέσουν καρκίνους. Οξύνει το pH του σώματος και ταΐζει τα καρκινικά κύτταρα, καθώς είναι γεμάτη ζάχαρη, χημικά και χρωστικές ουσίες. Το καραμελόχρωμα και η 4-μεθυλιμιδαζόλη (4-MI)  έχει φανεί ότι και από μόνα τους μπορούν να προκαλέσουν καρκίνο.

5) Φαγητά και αναψυκτικά “διαίτης” 

Ακόμα χειρότερη από τα κανονικά αναψυκτικά είναι τα διαίτης και τα φαγητά “διαίτης”. Πρόσφατα έγινε μια έρευνα από την Ευρωπαϊκή Διεύθυνση Ασφάλειας Τροφίμων (EFSA) που συμπεριέλαβε 20 ξεχωριστές μελέτες. Κατέληξε ότι η ασπαρτάμη, ένα από τα πιο συνηθισμένα γλυκαντικά, προκαλεί μια σωρεία ασθενειών μαζί με προβλήματα στη γέννηση και καρκίνο. Τα γλυκαντικά σουκραλόζη, σακχαρίνη και πολλά άλλα έχουν επίσης συνδεθεί με την εμφάνιση καρκίνου.

6) Επεξεργασμένο “λευκό” αλεύρι 

Το επεξεργασμένο αλεύρι είναι συνηθισμένο συστατικό στα επεξεργασμένα τρόφιμα, αλλά οι υπερβολικοί υδατάνθρακες που περιέχει θέλουν προσοχή. Μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στο Cancer Epidemiology, έδειξε ότι η κατανάλωση επεξεργασμένων υδατανθράκων τριπλασίασε την ανάπτυξη του καρκίνου του μαστού. Οι τροφές με υψηλό γλυκαιμικό δείκτη (όπως το αλεύρι) ανεβάζουν απότομα τα επίπεδα ζαχάρου στο αίμα, το οποίο τροφοδοτεί απευθείας τα καρκινικά κύτταρα και την εξάπλωσή τους.

7) Επεξεργασμένη ζάχαρη 

Το ίδιο ισχύει και για την επεξεργασμένη ζάχαρη, που ανεβάζει απότομα τα επίπεδα ινσουλίνης και τρέφει τα καρκινικά κύτταρα. Τα γλυκαντικά πλούσια σε φρουκτόζη όπως το σιρόπι φρουκτόζης καλαμποκιού (HFCS) είναι πολύ επικίνδυνα καθώς είναι η ιδανική τροφή για τα καρκινικά κύτταρα. Οπότε, αφού τα μπισκότα, οι τούρτες, τα κέικ, τα αναψυκτικά, οι χυμοί, οι σάλτσες, τα δημητριακά και πολλά άλλα επεξεργασμένα τρόφιμα είναι γεμάτα HFCS και άλλες ζάχαρες, είναι λογικό που οι καρκίνοι αυξάνονται όλο και πιο πολύ τελευταία.

8) Μήλα, σταφύλια και άλλα “βρόμικα” φρούτα

Πολλοί πιστεύουν ότι κάνουν υγιεινή διατροφή επειδή αγοράζουν μήλα, σταφύλια και φράουλες από το σούπερ-μάρκετ. Αν όμως τα φρούτα αυτά δεν είναι βιολογικά, ή πιστοποιημένα χωρίς φυτοφάρμακα, τότε είναι ένας μεγάλος κίνδυνος. Το Environmental Working Group βρήκε ότι το 98% όλων των προϊόντων συμβατικής καλλιέργειας (ιδίως τα “βρόμικα” φρούτα) είναι μολυσμένα με καρκινογόνα ζιζανιοκτόνα.

9) Σολωμός ιχθυοτροφείου

Ο σολωμός ιχθυοτροφείου είναι άλλο ένα επικίνδυνο τρόφιμο, σύμφωνα με τον Dr. David Carpenter, Διευθυντή στο Ινστιτούτο Υγείας και Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο του Albany. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, ο σολωμός αυτός έχει έλλειψη βιταμίνης D, μολύνεται από καρκινογόνα χημικά, PCBs, επιβραδυντές φλόγας, φυτοφάρμακα και αντιβιοτικά.

10) Υδρογονωμένα έλαια

Χρησιμοποιούνται για να συντηρήσουν επεξεργασμένα τρόφιμα και να παρατείνουν το χρόνο τους στο ράφι. Όμως, τα υδρογονωμένα έλαια αλλάζουν τη δομή και την ευλυγισία της κυτταρικής μεμβράνης σε όλα τα κύτταρα του σώματος. Αυτό οδηγεί σε πολλές ασθένειες, μία από τις οποίες είναι και ο καρκίνος. Κάποιοι κατασκευαστές έχουν σταματήσει τη χρήση τους και τα αντικαθιστούν με φοινικέλαιο, αλλά τα trans λιπαρά (υδρογονωμένα) εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ευρέως στα επεξεργασμένα τρόφιμα.

http://nutrilabs.gr/anthygieines-trofes-kakes-karkinos/

Οι περισσότεροι τονίσατε χτες το γνωστό και από τους αρχαίους μας προγόνους "μέτρο σε όλα". Φυσικά και είναι το καλύτερο. Αν μπορούμε να το έχουμε και να το εφαρμόζουμε.
Αλλά γιατί αγνοούμε την πληροφορία ότι τα καρκινικά κύτταρα ταΐζονται και πολλαπλασιάζονται με τη ζάχαρη;
Γιατί έχουμε συνήθειες που γνωρίζουμε ότι μας δηλητηριάζουν; Γιατί επιτρέπουμε στον ουρανίσκο μας να καθορίζει την υγεία μας στο μέλλον; 
Και κυρίως γιατί διδάσκουμε λάθος τα παιδιά μας, σήμερα που έχουμε πρόσβαση στη γνώση;
Ποιος θα μου απαντήσει;

Επιμένω πάντα στη σχέση τροφής και καρκίνου. Έχει αποδειχθεί και νομίζω ότι οι περισσότεροι ήδη το γνωρίζουμε, ότι η μεσογειακή διατροφή είναι η καλύτερη. Νομίζω ότι από κει μπορούμε να ξεκινήσουμε. Να γνωρίζουμε ποια ακριβώς είναι η Μεσογειακή Διατροφή.Τα επεξεργασμένα, τα λίπη, τα junk δεν είναι πάντως Μεσογειακή διατροφή!

Ακολουθούν κάποιες κάποιες πληροφορίες που έχω συλλέξει γύρω από τη διατροφή και τον καρκίνο.

√ Κάθε άνθρωπος έχει καρκινικά κύτταρα στο σώμα του. Αυτά τα καρκινικά κύτταρα δεν φαίνονται στις συνήθεις εξετάσεις, εφόσον δεν έχουν πολλαπλασιαστεί σε ορισμένα δισεκατομμύρια. Όταν ο γιατρός διαβεβαιώνει τους καρκινοπαθείς ότι δεν υπάρχουν πλέον καρκινικά κύτταρα στο σώμα τους μετά από θεραπεία, αυτό σημαίνει απλώς ότι είναι αδύνατη η ανίχνευση των καρκινικών κυττάρων στις εξετάσεις τους, επειδή ο αριθμός τους δεν ανέρχεται καν στο ανιχνεύσιμο ποσό.Όταν το ανοσοποιητικό σύστημα ενός ατόμου είναι ισχυρό, τα καρκινικά κύτταρα καταστρέφονται και έτσι αποτρέπεται ο πολλαπλασιασμός τους και κατά συνέπεια ο σχηματισμός όγκων.
√ Η ζάχαρη τρέφει τον καρκίνο. Αφαιρώντας τη ζάχαρη από τη διατροφή μας απομακρύνουμε μία σημαντική πηγή ενέργειας από τα καρκινικά κύτταρα. Τα υποκατάστατα ζάχαρης, όπως τα Canderel, NutraSweet, Equal, Spoonful κ.λπ. παράγονται από ασπαρτάμη, που είναι βλαβερή. Ένα καλύτερο φυσικό υποκατάστατο θα ήταν το μέλι Manuka ή οι μελάσες αλλά μόνο σε πολύ μικρές ποσότητες. Το επιτραπέζιο αλάτι περιέχει χημικές προσθήκες για να αποκτήσει το λευκό του χρώμα.
√ Τα καρκινικά κύτταρα ευδοκιμούν σε όξινα περιβάλλοντα. Μία διατροφή βασισμένη στο κρέας είναι όξινη. Είναι προτιμότερο να τρώμε ψάρι και λίγο κοτόπουλο, από ότι μοσχαρίσιο ή χοιρινό κρέας. Το κρέας περιέχει επίσης αντιβιοτικά, αυξητικές ορμόνες και παράσιτα που είναι όλα επιβλαβή, ειδικά για καρκινοπαθείς.
√ Μία διατροφή που αποτελείται από 80% φρέσκους χυμούς και λαχανικά, σιτηρά ολικής αλέσεως, σπόρους, ξηρούς καρπούς και λίγα φρούτα σας βοηθά να δημιουργήσετε ένα αλκαλικό περιβάλλον στο σώμα σας.
√ Τα καρκινικά κύτταρα δεν μπορούν να ευδοκιμήσουν σε οξυγονωμένα περιβάλλοντα. Η καθημερινή άσκηση και οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στη διοχέτευση περισσότερου οξυγόνου στα κύτταρα. Η οξυγονοθεραπεία είναι μία ακόμα μέθοδος που χρησιμοποιείται για την καταστροφή των καρκινικών κυττάρων.

 Πηγή: JOHN HOPKINS HOSPITAL, βλ. εδώ

Το θέμα ασφαλώς και θα συνεχιστεί, καθώς δυο μέρες τώρα δεν έχω μιλήσει καθόλου για τη σημασία της φυσικής άσκησης!  
Και φυσικά θα κλείσω με την επίδραση της προσωπικότητας στην υγεία. 

Καλή σας μέρα
@ριστέα

Ψιλά γράμματα: Το ξύλο να δω πότε θα το φάω!

Σούπερ-μαν ή γούμαν- ως τα βαθιά γεράματα! # 1

Και με τον τίτλο που επέλεξα, δεν εννοώ να πάμε κόντρα στη φύση μας! Εννοώ να μπορούμε να είμαστε υγιείς!
Γιατί τι σημασία έχει να φτάσεις τα 80 ή και τα 90 και να είσαι κατάκοιτος και βάρος στα παιδιά σου; Κι αν δεν έχεις παιδιά να καταλήγεις σε ένα ίδρυμα;
Όσοι με διαβάζετε από παλιά γνωρίζετε ότι η διατροφή μου εδώ και χρόνια έχει αλλάξει κατά 98% εντελώς. Έχω αποκλείσει επεξεργασμένες τροφές, οτιδήποτε περιέχει λευκή ζάχαρη, λευκό αλεύρι, πρόσθετα και λακτόζη. Για junk food, πίτσες, κρέμες γάλακτος, μπισκοτοειδή και σοκολατοειδή δε το συζητώ. Δια ροπάλου κομμένα.

Γυμνάζομαι επίσης, αν και λόγω Συμποσίου το πρόγραμμά μου έφαγε έναν μήνα σχεδόν αρκετά άκυρα, αλλά είμαι ξανά στον αγώνα και δεν σας κρύβω τη χαρά μου.
Ο στόχος μου ποτέ δεν ήταν να αποκτήσω διαστάσεις μοντέλου. Εξάλλου παρά την υγιεινή διατροφή μου έχω 4 κιλά επιπλέον του συνηθισμένου μου βάρους που θα ήθελα να διώξω τους επόμενους μήνες.
Το ρήμα διώχνω δεν το χρησιμοποιώ τυχαία. Ο οργανισμός μας συμπεριφέρεται υποσυνείδητα αλλιώς στο διώχνω που έχει την έννοια του αποβάλλω κι αλλιώς στο χάνω (που έχει την έννοια του ζημιώνομαι).
Επίσης δεν ξεκινώ ποτέ το πρόγραμμα μου Δευτέρα (είναι καταδικασμένο από χέρι αν ξεκινήσω την πιο δύσκολη ψυχολογικά μέρα της βδομάδας).

Όλα αυτά για μένα είναι σημαντικά στο να νιώθω καλά με την εικόνα μου, αλλά και να έχω την αυτοεκτίμηση μου σε υψηλά επίπεδα.

Αν κάποιος νιώθει καλά στα κιλά του κι απολαμβάνει τη ζωή του, εμένα μου περισσεύει. Αν όμως είσαι από αυτούς που τρως και μετά έχεις ενοχές ή δεν αισθάνεσαι καλά με τον εαυτό σου θα σου πρότεινα να το δουλέψεις μέσα σου πριν αρχίζεις να γκρινιάζεις έξω σου.
Όλα για μένα είναι θέμα στόχου και πειθαρχίας. Πόσο πολύ θέλεις. Και πόσο σέβεσαι τη ζωή σου.

Για όσους πιστεύουν ότι το φαγητό είναι, αν όχι η μεγαλύτερη μια από τις μεγαλύτερες απολαύσεις της ζωής, έχω να θέσω τις εξής δύο ερωτήσεις:
-Έχεις φάει ποτέ τόσο πολύ ώστε το βράδυ να μην μπορείς να κοιμηθείς αλλά να νιώθεις λες κι έχεις πέτρες στο στομάχι; Επίσης έχεις φάει του σκασμού μέχρι αηδίας και μετά οδηγήθηκες στη εξαγωγή του φαγητού και κατά συνέπεια στην άσχημη γεύση στο στόμα σου; Άρα το φαγητό από μόνο του δεν είναι απόλαυση. Το φαγητό εξαρτάται από τη χρήση του.  
Και κάτι ακόμα ....για να έχεις αυτή την απόλαυση στο στόμα πρέπει διαρκώς να την επαναλαμβάνεις. Βλέπεις η γλυκιά γεύση δεν διαρκεί παρά ελάχιστα στον ουρανίσκο. Οι πνευματικές απολαύσεις διαρκούν περισσότερο και δεν ...παχαίνουν!

Απολαμβάνω πάντα τα πρόσωπα που με κοιτούν με απορία όταν μιλώντας τους για λευκό αλεύρι και λευκή ζάχαρη τα αποκαλώ με τον όρο "λευκό θάνατο". Πόσο αμαθείς είμαστε όλοι όσον αφορά την υγεία μας! "Τι κακό θα κάνει ένα κομμάτι γλυκό με ρωτούν; " Έλα φάει λίγο. Δεν θα πάθεις κάτι. Το πολύ κάνει ζημιά". Πόσοι γνωρίζουν ότι τα καρκινικά κύτταρα τρέφονται με τη ζάχαρη και πολλαπλασιάζονται; Ότι η πρόσληψη ζάχαρης διαταράσσει τα επίπεδα της γλυκόζης στο αίμα μας; Κι ότι όση περισσότερη  τρως τόση περισσότερη ζητάει ο οργανισμός;  Ότι τα θετικά που προσφέρει με την παραγωγή ορμονών στον εγκέφαλο είναι απλά πρόσκαιρα και έπειτα δύναται να πέσουμε άμεσα σε μελαγχολία;

Και για να περάσουμε στον άλλον λευκό θάνατο πόσοι γνωρίζουν ότι το λευκό αλεύρι δέχεται χημικές επεξεργασίες προκειμένου να γίνει λευκό για το δυτικό και ανεπτυγμένο κόσμο του πλανήτη; Κι ότι αυτή η επεξεργασία πέρα από τα χημικά που βλάπτουν, αφαιρεί ότι καλό μπορεί να υπάρχει στο εξωτερικό περίβλημα των δημητριακών;

Όλα αυτά που κατέγραψα εδώ πρόχειρα και εκλαϊκευμένα είναι όλα από μνήμης. Δεν έχω κανένα έντυπο ή βιβλίο μπροστά μου. Πιθανόν να είχα κι άλλες πληροφορίες να προσθέσω αν αντέγραφα κάποιο επιστημονικά τεκμηριωμένο άρθρο. Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου.

Εδώ θέλω να σας εφιστήσω απλά την προσοχή. Να σας κάνω να ενδιαφερθείτε. Να μάθετε να ψάχνετε τις ετικέτες. Αν έχετε παιδιά το θεωρώ υποχρέωση σας. Πώς θα διδάξετε σωστά τα παιδιά σας, πώς θα τους δώσετε παιδεία ΚΑΙ στη διατροφή αν εσείς δεν γνωρίζετε και δεν τρέφεστε σωστά; Και τέλος (θα μουρμουρίσω στο κεφάλι σας) έχετε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά σας να ζήσετε. Όσο περισσότερο μπορείτε κι όσο πιο υγιείς περνάει από το χέρι σας.

Βλέπω γονείς σε γιορτές με το μικρό Γιαννάκη ή τη μικρή Αννούλα στην αγκαλιά τους. Το μωρό δεν καταλαβαίνει. Δεν ζηλεύει. Η μαμά παίρνει με το κουταλάκι της και βάζει λίγη τούρτα στο στόμα του μικρού Γιαννάκη. Το μωρό χαίρεται που ακούει τους άλλους να γελούν με την αντίδραση του στη γλυκιά γεύση ( που ως τότε δεν γνώριζε, δεν είχε ανάγκη και σε τελευταία ανάλυση δεν του προσφέρει τίποτα στα πρώτα χρόνια της ζωής του). Το μωρό θέλει ξανά αυτό που κάνει τους άλλους να ασχολούνται μαζί του. Αυτό ερμηνεύεται ότι το μωρό γλυκάθηκε και θέλει κι άλλο. Κι έτσι ο Γιαννάκης εθίζεται σιγά σιγά στον λευκό θάνατο. Με τις ευλογίες της μαμάς του!

Αμ το άλλο; "Ο Λευτέρης πίνει πολύ αναψυκτικό τύπου κόλα. Κάτι πρέπει να γίνει. Είναι δέκα ετών και καταναλώνει απίστευτες ποσότητες αναψυκτικού", μου λέει ένας γνωστός μου για το μικρό του και μου ζητάει τη βοήθεια μου στο θέμα. "Και πού βρίσκει αγάπη μου ο μικρός των δέκα ετών τις απίστευτες ποσότητες τύπου κόλα και τις πίνει";  "Α, εμείς τα αγοράζουμε. Αν δεν έχουμε θα αρχίσει τις γκρίνιες"! 

Σόρρυ αλλά εδώ θα πω "πάρ' το αυγό και κούρευτο"!

Δεν θα συνεχίσω! Περιμένω να με φάτε ζωντανή σήμερα με τούτα και με κείνα. Εξάλλου τα γλυκά είναι μέρος της ζωής των περισσοτέρων. Ξέρω και τις απαντήσεις σας: "Μας τα έκοψαν όλα ...ας έχουμε μία απόλαυση στη ζωή μας"! 

Η ζωή είναι πολύτιμη και είναι στα χέρια σας να την επιλέξετε κατά πώς θέλετε. Εγώ απλά σας λέω πως αυτή η δημοσίευση δεν τελειώνει εδώ . Έχει άλλες δύο τουλάχιστον συνέχειες έτοιμες! Γιατί το θέμα μου είναι Σούπερ-μαν ή γούμαν- ως τα βαθιά γεράματα! Κι ακόμα δεν το ξεδίπλωσα!

Αυτό ήταν μία εισαγωγή!

Ευχαριστώ για την προσοχή σας. 

Περιμένω τις διαμαρτυρίες σας τώρα... 

Καλή σας μέρα

@ριστέα

Δεν είμαι διατροφολόγος, δεν είμαι γυμνάστρια .
Είμαι απλά κάποια που προσπαθεί να επιλέγει τη ζωή.
Όσον αφορά όμως τα παιδιά μας
και τα λάθη που ξεκινούν μέσα από την οικογένεια, θλίβομαι και θυμώνω.

Μαθήματα συναισθηματικής ισορροπίας # 1

Έχω στο νου μου εσένα. Ή εμένα, κάποτε. Ο αποδέκτης όμως μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε. Αυτό δεν είναι ένα επιστημονικό κείμενο. Δεν συνηθίζω να γράφω έτσι. Πίσω μου όμως υπάρχει η θεωρία κιι αν χρειαστεί εκεί θα ανατρέξω. 
Επίσης δεν συνηθίζω να γράφω μεγάλα κείμενα, αφού γνωρίζω πόσο πολύτιμος είναι ο χρόνος σου. Σήμερα όμως θα μου επιτρέψεις μια εξαίρεση. 

"Να αγαπάς τον εαυτό σου", "Πίστεψε σε σένα",  "Αγάπησε πρώτα εσένα, για να αγαπήσεις μετά τους άλλους", "Να σέβεσαι τον εαυτό σου" "Στηρίξου στα πόδια σου" ....

Πόσες τέτοιες παραινέσεις δεν διαβάζουμε ή δεν ακούμε διαρκώς στη ζωή μας; Αναρωτιέμαι τώρα εγώ....Γιατί τόσοι και τόσοι άνθρωποι δεν ακολουθούν τελικά αυτές τις εύκολες και τόσο απλές συμβουλές; Γιατί υπάρχει τόση "δυστοκία" αγάπης προς τον εαυτό μας; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι νευρώσεις; Γιατί αλήθεια αφού τα γνωρίζουμε όλα αυτά ΔΕΝ τα εφαρμόζουμε;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει υγιής ενήλικας που να πιστεύει ότι δεν πρέπει να αγαπάει τον εαυτό του, αντίθετα πρέπει να τον μισεί ή να του κάνει κακό. Υπάρχουν όμως πολλοί που το κάνουν, με πολλούς τρόπους. Αλλά τότε δεν μιλάνε για υγιή ενήλικα. Κι όταν πρόκειται για νοσηρή κατάσταση οι οδηγίες του τύπου : "αγάπησέ σε" είναι τόσο αστεία όσο κι αυτό όπως το έγραψα κι ακούστηκε αστείο!

Η αγάπη κι ο σεβασμός μαθαίνονται από τα μικράτα μας, μέσα στην οικογένεια μας αρχικά. Η ενθάρρυνση κι  η αποδοχή είναι δύο σημαντικές αξίες και κάθε γονιός που λέει ότι αγαπάει τα παιδιά του πρέπει να φροντίζει σε καθημερινή βάση να τις έχει ως οδηγό του.
Δεν νομίζω ότι εν γνώση του ο γονιός θέλει να πληγώνει το παιδί του. Πολλές φορές, ίσως γιατί κι ο ίδιος δεν διδάχτηκε κάτι διαφορετικό από τους δικούς του γονείς, ούτε ενθαρρύνει σωστά το παιδί του αλλά ούτε και το αποδέχεται. 
Αποδέχομαι δεν σημαίνει ότι δέχομαι ότι κάνει το παιδί μου ακόμα και τις αρνητικές συμπεριφορές. 
Αποδέχομαι το παιδί μου σημαίνει ότι του δείχνω την αγάπη μου, κάνω αποδεκτό το ίδιο αλλά όχι τη συμπεριφορά του.
Οι τιμωρίες, τα λόγια που χρησιμοποιούμε, ο σεβασμός στις ανάγκες του είναι τρόποι με τους οποίους μιλάμε και διδάσκουμε. Μια εκδικητική στάση μας για τιμωρία αντί να συνετίσει το παιδί, θα το διώξει από κοντά μας. Θα το κακιώσει.

Και κάπως έτσι μεγαλώνουμε. Με τα εφόδια από την οικογένεια μας στην αρχή, από το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς που θα περάσουν από πάνω μας άλλες φορές ως ευλογία κι άλλες φορές  ως κατάρα κι από τις παρέες μας στην πορεία, βγαίνουμε στη ζωή.
Οι σχέσεις που θα δημιουργήσουμε θα είναι το test drive του χαρακτήρα μας. Μέσα στις συντροφικές σχέσεις όπου χρειάζεται να μοιραστούμε, να υποχωρήσουμε, να συμβιβαστούμε, να δώσουμε ή να πάρουμε αγάπη εκεί λοιπόν δοκιμαζόμαστε. Εκεί δημιουργούνται ή δεν δημιουργούνται ισορροπίες. Κι εκεί παίζουμε ρόλους. Ανάλογα με το πόση αυτοπεποίθηση έχουμε αλλά κυρίως πόση αυτοεκτίμηση.

Στο νου των περισσότερων ανθρώπων οι δυο αυτές έννοιες ταυτίζονται. Σίγουρα πάντως συγχέονται.Ας κάνουμε όμως το διαχωρισμό. Επιβάλλεται. Η αυτοπεποίθηση είναι καθαρά θέμα ικανοτήτων. Η αυτοεκτίμηση από την άλλη, είναι αποτέλεσμα ηθικής αξιολόγησης που κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Η αυτοπεποίθηση χτίζεται όταν είμαστε μικρά παιδιά. Αν ο γονιός πιστεύει στις ικανότητες του παιδιού του, προσπαθεί να τις αναδείξει ακούγοντας το ίδιο και τις επιθυμίες του, αν είναι δίπλα του αρωγός κι όχι δικαστής, αν του αφήνει χώρο και χρόνο να μάθει μέσα από τα λάθη του χωρίς να το καταδικάζει  τότε και το παιδί μαθαίνει να στηρίζεται στα δικά του πόδια. Μαθαίνει ότι μπορεί. Ότι θα τα καταφέρει στην πορεία και μόνο του. Χτίζει έτσι μια ισχυρή προσωπικότητα κι αυτό είναι πολύ σημαντικό αφού γίνεται πιο ανθεκτικό απέναντι στα λάθη και στις αποτυχίες άρα απέναντι στην ίδια τη ζωή.Η έλλειψη αυτοπεποίθησης δημιουργεί πρακτικές δυσκολίες: Δεν τολμούμε να κάνουμε πράγματα γιατί φοβόμαστε την αποτυχία. Δεν δοκιμαζόμαστε, δεν προχωράμε. Η έλλειψη αυτοπεποίθησης μας ακινητοποιεί. Δεν αναπτύσσουμε παρά ελάχιστο από το δυναμικό μας και δεν θα μάθουμε ποτέ για το τι είμαστε ικανοί .

Η αυτοεκτίμηση από την άλλη, είναι η εικόνα που έχω για τον εαυτό μου. Κρίνω τον εαυτό μου χρησιμοποιώντας κάποιο σύστημα αξιών. Αξίζω ή δεν αξίζω με λίγα λόγια.. Με έχω σε εκτίμηση;Η έλλειψη αυτοεκτίμησης κάνει τεράστια ζημιά στην προσωπικότητα μας αλλά και στις σχέσεις μας με τους άλλους. Δεν μπορούμε να είμαστε σε ισορροπία όταν δεν εκτιμούμε τον εαυτό μας.Τι γίνεται λοιπόν όταν έχω χαμηλή αυτοεκτίμηση;Σκεφτείτε κάποιον που πιστεύει ότι δεν αξίζει πολλά. Ίσως και καθόλου. Σαν να λέμε δεν έχει σε υπόληψη τον εαυτό του.Άρα δεν έχει λόγο να φροντίζει για τα δικαιώματά του, την υπεράσπιση του χώρου του ή του χρόνου του., στις συντροφικές του σχέσεις υποχωρεί, γίνεται έρμαιο των επιθυμιών του συντρόφου,εξαρτάται από τη γνώμη και την κριτική των άλλων και σε πιο προχωρημένες καταστάσεις δεν σέβεται τις ανάγκες του ή ακόμα το ίδιο του το σώμα. Το τι θα φάει ...αν και πόση ζημιά θα του κάνει...δεν τον απασχολεί.Έτσι κι αλλιώς μπορεί να σιχαίνεται ήδη το σώμα του. Λίγο περισσότερο τι σημασία έχει;Ο κατάλογος μοιάζει ατελείωτος.... Πήραμε όμως μια ιδέα για την πολλαπλή ζημιά της έλλειψης αυτοεκτίμησης; 

Ωραία! Και τώρα το κρίσιμο ερώτημα: τι γίνεται γιατρέ μου; Γιατρειά δεν υπάρχει; 

Σε πολλές περιπτώσεις που η ζημιά είναι προχωρημένη ίσως χρειαστεί η επιστημονική βοήθεια για να βρει το άτομο τις ισορροπίες του. Από όσο μπορώ να γνωρίζω λίγοι είναι αυτοί που απευθύνονται σε κάποιον επιστήμονα για να αποκαταστήσουν τις ζημιές του παρελθόντος και να τα βρουν με τον εαυτό τους ή τους γύρω τους.
Πολλοί θα στηριχτούν στις φιλίες τους. Άλλοι θα προσπαθήσουν μόνοι τους, μέσω από τη μελέτη βιβλίων ψυχολογίας κι αυτοβοήθειας. Κι άλλοι δεν θα κάνουν ποτέ τίποτα. Θα συνεχίσουν τη ζωή τους όπως-όπως κι επίσης θα συνεχίσουν τις ίδιες συμπεριφορές που διδάχτηκαν κι αυτοί από το δικό τους οικογενειακό περιβάλλον. Κάνοντας με τη σειρά τους απίστευτη ζημιά στα δικά τους παιδιά.

Όποιον τρόπο κι αν διαλέγουμε είναι ο πάτος πολλές φορές κι η απόγνωση που μπορεί να μας οδηγήσει στις πολυπόθητες αλλαγές. Η απελπισία! Μάλιστα έχω αρχίσει να πιστεύω πως μόνο μέσα από μεγάλη απελπισία το άτομο είναι ικανό για δραστικές αλλαγές.
Η μεγάλη θέληση δεν είναι ταυτόσημη με την επιθυμία. Επιθυμούμε πολλά πράγματα στη ζωή μας. Σε πόσες περιπτώσεις στρωνόμαστε για την επίτευξή τους;

Ας πάρουμε ένα ακραίο παράδειγμα: Υπάρχουν  υπέρβαροι που ξέρουν ότι δεν έχουν ζωή αφού δεν μπορούν να κινηθούν από το κρεβάτι τους. Χρειάζονται βοήθεια για απλές καθημερινές ασχολίες. Κι όμως συνεχίζουν να καταβροχθίζουν ποσότητες φαγητού και να μην βοηθούν καθόλου τον εαυτό τους. Δηλώνουν απελπισμένοι, θέλουν πολύ να χάσουν κιλά, αλλά δεν το καταφέρνουν με τίποτα.
Και κάπου κάπου ακούμε για κάποιον που κατάφερε κι έχασε 200, 300 κιλά (διάβασα πρόσφατα για κάποιον που έχασε 400 κιλά). Τι διαφορετικό έχει αυτός ο ένας; 
Μέσα σε αυτόν σίγουρα υπάρχει η στιγμή που η απελπισία είναι τόσο πραγματική που γίνεται το κλικ. Κι αποφασίζει να αλλάξει.
Να αγαπήσει τον εαυτό του, να πιστέψει στο θαύμα, να προσπαθήσει. Όλα ξεκινούν από μέσα του. Η βοήθεια που θα ζητήσει και θα δεχτεί θα είναι καθοριστική για τη συνέχεια.

Έτσι επιστρέφω λοιπόν στην αρχή μου.

"Να αγαπάς τον εαυτό σου", "Πίστεψε σε σένα",  "Αγάπησε πρώτα εσένα, για να αγαπήσεις μετά τους άλλους", "Να σέβεσαι τον εαυτό σου" "Στηρίξου στα πόδια σου" ....Γιατί τόσες και τόσες παραινέσεις που διαβάζουμε ή  ακούμε διαρκώς στη ζωή μας δεν ακολουθούνται τελικά ενώ είναι  εύκολες κι απλές συμβουλές; Γιατί υπάρχει τόση "δυστοκία" αγάπης προς τον εαυτό μας; Γιατί υπάρχουν άνθρωποι γεμάτοι νευρώσεις; Γιατί αλήθεια αφού τα γνωρίζουμε όλα αυτά ΔΕΝ τα εφαρμόζουμε;

Γιατί δεν φτάνει να τα διαβάσεις καλέ μου άνθρωπε. Δεν φτάνει να στα πω εγώ, εσύ να συμφωνήσεις και να τα εφαρμόσεις. Είχα στο παρελθόν περίπτωση μητέρας που διάβαζε μανιωδώς παιδαγωγικά βιβλία  και παρ' όλα αυτά έβλεπα με θλίψη μεγάλη, τίποτα από αυτά να μην εφαρμόζεται στην πράξη. Δεν φτάνει το διάβασμα. Δεν αρκεί η συμφωνία. Μάλιστα πολλές φορές πάει στράφι κι όλη η μελέτη. Τσάμπα η κούραση!

Δεν θα σου πω τον τρόπο. Δεν υπάρχει τρόπος. Προβληματίσου! Μπορείς; Έχεις ήδη κάνει το μισό δρόμο!
Μην παίρνεις αμάσητες τροφές και χαίρεσαι απλά που τα διάβασες! Πάρε κάθε φορά από κάτι και δούλεψε το! Με όρεξη! Με baby steps. Παραδειγματίσου από τα μωρά. Δες πόσες φορές τρώνε τα μούτρα τους μέχρι να περπατήσουν! Αλλά δεν εγκαταλείπουν! Ξέρεις γιατί;
Γιατί θέλουν να σηκωθούν ... Γιατί δεν φοβούνται...Δεν τους δίδαξε κανείς ως εκείνη τη στιγμή το φόβο!

Αν φοβάσαι ....μίλα με τους φόβους σου ...κατάματα! Είναι μια καλή αρχή. 
Κι ένα άλλο τεράστιο θέμα για μια κατοπινή ίσως ανάρτηση!

Σε ευχαριστώ που με διάβασες! Καλή σου μέρα
@ριστέα

ΥΓ: Το κομμάτι που αφορά την οικογένεια και τα παιδικά μας τραύματα, είναι τεράστιο και πολύ σημαντικό. Δεν το ξεπέταξα εδώ. Έκανα την αναφορά που χρειαζόταν έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού μου να καταπιαστώ με αυτό στο άλλο μπλογκ, τα Βότσαλα στη λίμνη.
Νομίζω ότι τα αμιγώς παιδαγωγικά θέματα θα πρέπει να φιλοξενούνται εκεί.